Pusong ng Pagmamahal. Puso ng Pamamahinga.

July 01, 2011

SOLEMNITY OF THE SACRED HEART OF JESUS CHRIST

Dt 7,6-11 . 1Jn 4,7-16

Mt 11,25-30

===

Siguro, iilan na lang ang hindi nakakaalam na ang Puso ang itinuturing na sentro ng mga emosyon ng tao. Kapag tumibok daw ang puso, ibig sabihi’y may nais tayong patungkulan ng pagmamahal. Kapag nasaktan ang puso, ibig sabihin, nasawi na tayo sa pag-ibig. Kapag naman nasobrahan tayo sa taba, ang uwi niyan ay atake sa puso, at kapag nasobrahan pa nga ay libingan na ang dulo.  Puso na nga siguro ang isa sa mga naaabusong bahagi ng katawan natin, madalas pa nga ay pinagwawalang-bahala ito.

Subalit kapag inilagay natin ang Puso sa Kristiyanong dimensyon, iisang bagay ang unang pumapasok sa isipan natin: ang Kamahal-mahalang Puso ng ating Panginoong Hesus. Isang Puso na hindi nagkakamali sa pagpili ng mamahalin. Pusong hindi nag-aalangan na magmahal kahit na sa taong pinakakinakalimutan na. Pusong iniaalay ang buhay ng palagian para sa mga makasalanan.

Ang ating Ebanghelyo ngayon ay nakatuon sa isang paanyaya: Lumapit kayo sa akin, kayong mga nahihirapan at nagpapasan ng mabigat, at kayo’y pagpapahingahin ko. Isa itong paanyaya ng isang mahabaging Diyos, na nalalaman ang ating mga paghihirap, mga tiisin at problema. Alam ng Diyos na ito ang ating mga pamanhik, mga naisin, mga hirap at tuwa. Alam nga ito ni Hesus, at dahil dito’y nag-iimbita siya: Lumapit kayo sa akin… pagpapahingahin ko kayo!

At saan pa nga ba magmumula ang pahingang ibibigay ni Hesus, kundi mula sa Kanyang Mabathalang Puso! Dito niya ibinibigay ang kanyang mga biyaya, dito niya ibinubuhos ang kanyang awa sa atin, at dito bumubukal ang lahat ng mga pagpapalang nagmumula sa kanyang Ama para sa ating lahat na makasalanan!

Bakit hindi na natin nakikita ang biyayang ito? We always spend our every day in worldly affairs, in sex and drugs. We tend to place the burden in ourselves, and often forget the Divine Providence that God lays in store for us! Trabaho tayo ng trabaho, lakad ng lakad, kung anu-ano na ang mga pagkakaabalahang ginagawa natin. Pinapatay na tayo ng stress, pero tinatago lang natin ito sa ating nga sarili, ni hindi nga natin naisip na ipagkatiwala ito sa iba!

Akala ba natin, wala nang makikinig sa atin? Iniisip ba nating wala nang dadamay sa atin, na wala nang magmamahal?

DEUS CARITAS EST! Hindi sa inibig natin ang Diyos, kundi tayo ang inibig niya at sinugo ang kanyang Anak upang maging handog sa ikapagpapatawad ng mga kasalanan. (Ikalawang Pagbasa)  Ang Diyos ang bukal at kabuuan ng pag-ibig! Sa Pusong mahal ni Hesus, naroon ang isang nakakaintinding Diyos, isang nakakaunawang Diyos, isang nagmamahal na Diyos! Habang ang buong mundo ay kinalimutan na tayo at binalewala, narito si Hesus! Narito ang Puso niyang patuloy na nagmamahal at umaakay sa atin!

Ang Pagmamahal na ito ay nakikita rin natin, nalalasap at nararamdaman. Ito ay nasa Banal na Sakramento ng Eukaristiya! Sa Katawan at Dugo ni Kristo na ating natatanggap, tayo ay nabibigyan ng pagkakataon na maramdaman at maranasan ang hiwaga ng pagmamahal at pagpapahingang handog ni Kristo para sa nagtitiwala sa kanya. Ito na nga ang dakilang pagpapahiwatig ng pagmamahal ng Diyos!

Kung sa ating lengwahe, ang puso ang pinaka-inaabusong bahagi ng katawan ng tao, sa lengwahe ng Diyos, ito ang pinagmumulan ng pagmamahal niya at pamamahinga para sa tao. Hindi natin makikita ito sa kahit saan pa, kundi sa isang Puso na dakila at mapagmahal, isang Puso na pinagmumulan ng mga biyaya at awa para sa ating lahat. Ito ang Puso ni Hesus. Ito ang Puso ng Pamamahinga at Pagmamahal.

Sanctissimi Cordis Iesu, miserere nobis!

Stood and Guided

June 29, 2011

SOLEMNITY OF SAINTS PETER AND PAUL, APOSTLES

Ac 12,1-11 . 2Tm 4,6-8.17-18

Mt 16,13-19

===

We stand unshaken on one rock!

We are guided on one teaching!

We have no fear, we continue our journey,

As One Church: Holy, Catholic and Apostolic!

Never would we stumble upon the devil’s snare,

Nor do the darkness reign over us.

Always does the Lord love us,

Through his blood, he saves us!

To Peter the Fisherman he entrusts the Church,

Giving him the Keys of the everlasting Kingdom.

Hades will never triumph over it;

Death would never prevail in its ports!

Paul stands bearing Christ the Light,

Guide to the gentiles and stronghold of nations.

Once did he persecute the community of believers,

But he died defending the faith sealed on the Cross.

Peter and Paul! Your blood strengthens the faith!

Your life is holy simplicity, your martyrdom great victory!

You led the flock to the knowledge of the Divine;

You left an example through a life of love and sacrifice.

Blessed would always be the Ecclesia!

Blessed forever is the believer in Christ the Lord!

Trials would always come along our way,

But we will always stand, strong and pure!

Blessed be Peter, the leader and key-holder!

Blessed be Paul, the eminent teacher!

Two great Apostles and Fishers of men,

Two great Pillars, Inspiration and Witness!

Pray for the Church, the Pope and Bishops,

Pray for the Clergy, Laity and Religious.

Pray for the continuous propagation of the Faith

Amongst peoples, tongues, race and nations.

We stand unshaken on one rock!

We are guided on one teaching!

Christ leads us to Eternal Life,

At the end of days, with Him we live!

Mahal tayo ng Diyos, kaya may Misa!

June 26, 2011

SOLEMNITY OF THE BODY AND BLOOD OF JESUS CHRIST

(CORPUS CHRISTI)

Dt 8,2-3.14b-16a . 1Cor 10,16-17

Jn 6,51-58

===

Kamusta ang Misa na dinadaluhan mo ngayon? Pang-ilang Misa mo na ito sa buwang ito? Sa taong ito? Sa tanang buhay mo? Nabibilang mo pa ba sa daliri mo kung ilang Misa na ang pinuntahan mo?Kung ilang beses mo nang pinakinggan ang Salita ng Diyos to the sleeping point? O kung ilang beses ka nang pumila para tanggapin ang Ostiya na parang simpleng pagkain lang para sa iyo?

Ano ang pakiramdam na muli ka pang nagkaroon ng pagkakataon upang maranasan ang pag-ibig ng Diyos sa Sakramento ng Eukaristiya? Naa-appreciate mo pa basi Hesus sa anyongTinapay at Alak? Nakikita mo ba sa likod ng pagkain at inuming ito ang pagmamahal sa iyo ni Hesus? Ramdam mo bang buhay sa iyo si Hesus?

O isa na naman itong Misang ito sa mga nagdaang Misa na   pinagwalang-bahala mo? Dumalo ka lang ba para masabing, ‘yan! Nakasimba na ako! Tapos na ang obligasyon?’

Marami bang tanong? Sandali!

Naisipan ko lang naman na itanong ang mga ito dahil madalas na kasing nakakalimot ang mga kapatid natin sa kung ano’ng meron sa Banal na pagdiriwang! Dala ng makabagong mga pananaw, dahan-dahan na ring nawawala sa sirkulasyon ang pagkilala sa presensya ni Hesus sa Misa. Kesyo isang makalumang bagay na lang daw ang Misa, kasama ng pagkilala sa ating pananampalataya sa kabuuan nito.

Sa totoo nga nyan, parang kakaiba na ang turing sa iyo kapag sinabi mong, ‘nagsimba ako’ sa mga kamag-anak mo na nagtatanong kung saan ka galing. Mas tatanggapin pa nila kung sasabihin mong nagpuntaka sa mall o sa bahay ng kumare kesa sa manggaling ka sa simbahan upang making ng Misa. Dagdag pa diyan ang turing sa iyo na para kang santo dahil dumalo ka sa Eukaristiya, at dahil dyan ay hindi ka na nila maabot.

Makabago, no? At tunay na kakaiba sa ating panahon. Pero ito nga ang totoo! Kasabay ng pagkawala ng pagkakilala sa IsanTatlong Diyos, ay nawawala na rin ng dahan-dahan ang respeto sa Banal na Sakramento. Mula sa pananamit (pasintabi sa mga naka-micromini at backless dyan!), hanggang sa karumihan ng ating mga kaluluwa (tapatan po, sino sa inyo ang nangumpisal bago ang Banal na Misang dinaluhan ninyo?), napakalayo na ng ating pagkilala sa Sakramentong ito ng kaligtasan natin. Mula sa hapag ng kabanalan at pagkakaisa, ito ngayo’y naging isang ordinaryong bagay na lang sa atin para puntahan at daluhan.

Buksan ulit natin ang ating kamalayan! Hindi lamang ordinaryong tinapay ang ating tinatanggap sa bawat Misa! Sinabi nga ni Hesus sa karamihan, Ang kumakain ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay may buhay na walang hanggan! Muli ko siyang bubuhayin sa huling araw! Ang katawan niyang ibinigay sa atin sa Huling Hapunan ay ang parehong Katawan na ating tinatanggap sa Banal na Misa. Ito ay nagdudulot ng iisang biyaya, Buhay na walang hanggan. Buhay na kasama at kapiling ng Diyos. Buhay na palagi niyang ipinagkakaloob sa atin!

Ang tinapay na ito ang nagdadala sa atin sa ganap na pagkakaisa at pagbubuklod bilang iisang Simbahan, Iisang katawan in Christi capitis! Sabi nga ni Pablo, yamang isa lang ang tinapay, tayo’y iisang katawan bagamat marami, sapagkat nakikibahagi tayo sa iisang tinapay! (Ikalawang Pagbasa) Sabi nga nila, sa bawat Misa ay nagsasama ang langit, lupa at ang mga kailaliman upang magsalo sa iisang piging ng kaligtasan. Ang patikim ng langit sa lupa, iyan pa nga ang tawag sa Misa, dahil sa mahiwagang pagkakaisangi to. Nakakapangilabot kung iisipin subalit pinagwawalang-bahala na rin ito sa panahon natin ngayon.

Marami tayong mapagninilayan tungko sa Sakramento ng Eukaristiya, na siya nating ipinagdarangal ngayon. Pero bago tayo lumalim, ay pakaisipin natin ang paraan ng ating pagtanggap sa panahong ito. Ang Eukaristiya ay hindi lamang parang TV show na pagkatapos panoorin ay tapos na; ito ay isang sagradong kaganapan. Ito ay ang pagpapakita ng Diyos ng kanyang pagmamahal, at ito rin ang manifesto ng ating pagkakaisa! Nakikipag-usap si Hesus sa atin sa bawat Misa, at higit pa riyan ay ipinagkakaloob niya muli’t-muli sa atin ang kanyang Katawan at Dugo para ating pagsaluhan.

Kung may bagay pa nga na hindi nagbabago sa ating panahon, ito ay ang pag-ibig ng Diyos. Ito ay palagian nating nararanasan sa Eukaristiya. Kapag nawala na ito sa ating sirkulasyon, marahil ay kasabay na nitong mawawala ang ating pagkilala sa Diyos at sa ating kaligtasan. May Misa, kasi mahal tayo ng Diyos. Nagkakasala man tayo, subalit sa bawat pagsimba natin ay patuloy nating nararanasan kung gaano kalaki ang pagmamahal niya sa atin. Ito ang totoo!

Ito ang hamon sa atin sa araw na ito: Mahalin ang bawat Misa na ating dinadaluhan. Ipagpitagan ang dakilang gawain ng Diyos para sa ating lahat na makasalanan. Ihanda ang ating sarili bago tanggapin si Hesus sa komunyon. Magsuot ng mga nararapat na damit bago pumunta sa Misa. Pakinggang mabuti ang bawat Salita ng Diyos sa Liturhiya. Tumugon ng nararapat na sagot at awitin. Sa ibang salita, Ituring ang Misa na pinakamahalaga sa ating mga lingguhang gawain, at isunod ang ating mga naisin at ginagawa sa araw-araw sa lingguhang Pagdiriwang ng kabanalan at pagkakaisa.

Sa mga darating na pagkakataon, ay magkakaroon na ng pagbabago sa ating mga pagdiriwang, lalo na sa mga pagsagot natin sa Misa. Ang dating And also with you, ngayo’y magiging And with your spirit.Dati, Lord ,I’m not worthy to receive you, ngayo’y magiging Lord,I’m not worthy that you should enter my roof. Malapit na ring magbago ang mga pagtugon sa Filipino Mass. Isa itong malawakang pagbabago sa ating paraan ng pagdiriwang, subalit iisa pa rin ang ipinagdiriwang at iisa pa rin ang ating tatanggapin rito, ang Katawan at Dugo ni Kristo. Kung ngayon pa lang ay hindi na natin pinahahalagahan at nauunawaan ang hiwagang Eukaristiya sa paraan ng pagdiriwang natin, paano pa kapag dumating na ang pagbabago? Tameme na tayong lahat?

Kaya nga, buksan natin ang mga puso natin at muli-muling tanggapin si Hesus. Siya ay dumarating sa anyong tinapay at alak upang ipaunawa sa atin ang kanyang mga naisin. Siya ang magbubukas ng ating mga isipan sa mga naisin niya para sa ating mga buhay at para sa kanyang minamahal na sambayanan. Muli’t muli niyang ipinapahiwatig ang kanyang pagmamahal para sa atin, at ang hangad niyang ibigay sa atin ang buhay na walang hanggan. Palagi naman niya itong inilalaan sa atin sa Sakramento ng Eukaristiya. Ang kulang lang ay ang ating pagtanggap at pagmamahal rito. Mahal tayo ni Hesus, kaya may Eukaristiya!

Panis Angelicus!

ANO'NG MERON?

June 24, 2011

SOLEMNITY OF THE BIRTH OF JOHN THE BAPTIST

Is 49,1-6 . Ac 13,22-26

Lk 1,57-66.80

===

Maulan at bumabagyo sa araw na ito. Wala pang pasok, kaya makakapagpahinga tayong lahat na may pasok. Pero sa ilang bayan, magandang pagkakataon ang araw na ito upang magbasaan at magpista dahil sa selebrasyon ngayong araw na ito.

Wow! Ano'ng meron?

Ito siguro ang nasa isipan ng mga kapitbahay nina Elisabet at Zacarias noong sumapit ang sandaling isinilang na ni Elisabet ang kanyang nag-iisang anak. Isipin nyo naman, baog si Elisabet, Matanda na sila pareho, tapos nakapagsalita pa si Zacarias na napipi ng siyam na buwan? Napaka-imposible namang maganap ng mga nabanggit sa ating Ebanghelyo sa araw na ito!

Ngunit bago tayo magpatuloy, ay balikan natin ang mga nagdaang mga pagkakataon. Alam natin na sa panahon ni Hesus at ni Juan, ay itinuturing na sinumpa at pinarusahan ang mga mag-asawang hindi magkaanak, lalo na ang mga baog. Ang isang bagong-silang, at ang mga anak na nagmumula sa dalawang mag-asawa ay tanda ng biyaya ng Panginoon, na kinalulugdan sila ng Diyos. Ngayon, sina Elisabet at Zacarias ay isang banal na mag-asawa na naninirahan sa kaburulan ng Judea. Banal ang kanilang pamumuhay, at masunurin sa atas ng Panginoon. Pero may twist, sila ay walang anak. Baog kasi si Elisabet, at pareho na silang matanda kaya wala na talagang pag-asa na magkaroon pa sila ng supling.

Matatandaan natin na sa pagdiriwang ng Pista ng mga Hudyo, ay si Zacarias ang nakatokang manguna sa pag-iinsenso at pananalangin sa Dakong Banal ng Templo. Subalit may hiwagang nagpakita sa kanya, si Gabriel na Anghel ng Panginoon. Ipinahayag nito sa kanya na may isisilang siyang isang lalaki, taglay ang espiritu at kapangyarihan ni Propeta Elias. Siya ang magiging tagapanguna sa pagbabalik-loob ng mga Israelita. Siya nga ang mangunguna sa paglalaan ng daan para sa Panginoon.

Pero ano'ng nasa isip ni Zacarias? 'Ano'ng Meron? Ako? Magkakaanak?' Hindi talaga siya makapaniwala sa mga narinig niya mula kay Gabriel. At napuno ang kanyang isipan ng pagtataka, na dahil dito ay kanyang nasabi, Paano ko pong matitiyak na mangyayari iyan? Ako'y matanda na at gayundin ang aking asawa. Dahil dito, ay naglapat ng mahiwagang tanda si Gabriel kay Zacarias. Dahil sa hindi ka naniwala sa mga sinasabi kong matutupad pagdating ng takdang panahon, ikaw ay magiging pipi. Hindi ka makakapagsalita hanggang sa araw na maganap ang mga ito.

Lumipas nga ang ilang linggo at nagsimula na ang katuparan ng mga pahiwatig ng Anghel. Naglihi na si Elisabet! Isa itong tanda ng paglingap para kay Elisabet, Ngayo'y kinahabagan ako ng Panginoon. Ginawa niya ito upang alisin ang sanhi ng aking kahihiyan sa harap ng mga tao! Samantala, nalaman ito ng mga kapitbahay nila at nagtaka rin sila. Ano'ng meron? Si Zacarias naman, ayu't hindi makapagsalita, naipi kasi siya. Tahimik lang niyang tinitignan ang mga nagaganap sa kanyang paligid. Nagtataka't nag-iisip, Ano'ng meron?

Lumipas na nga ang siyam na buwan, at sa sandaling isinilang ni Elisabet ang bata, silang lahat ay tuwang-tuwa. Naging instant headline ang mag-asawa, at malamang ay naging laman sila ng kuwentuhan ng mga babae sa mga lansangan. Imposible nga naman itong mangyari, pero naganap! Ano'ng meron sa kanila?

Makalipas naman ang walong araw, ay naganap ang pagtutuli sa sanggol. Nais nilang lahat, Zacarias rin ang ipangalan sa bata, ngunit pinili ni Elisabet na ipangalan sa bata ang Juan, Yohannan, mapagbiyaya ang Diyos. Pinagtalunan pa nga ito ng madla, dahil sa tradisyon ng mga Hudyo, ipinapangalan sa mga ama at mga ninuno ang mga anak. Pero iba ang nais ni Elisabet! Ano na namang meron? Dahil diyan, ay hiningi nila ang payo ng ama ng bata. Humingi nga si Zacarias ng masusulatan at sinulat niya ang bagay na mas magdadala ng pagtataka sa taong-bayan. 

Ioannes est nomen eius!

At matapos nito, ay nawala ang pagkapipi at nakapagsalita na si Zacarias! Benedictus Deus Dominus Israel! Lubos itong pinag-usapan sa buong kaburulan ng Judea ang mga naganap sa tahanan nina Elisabet at Zacarias, at ang kanilang tanong: Naku! Ano'ng meron sa batang ito? Obvious na sumasakanya ang Panginoon! 

Isinilang si Juan, at nagsimulang umalingawngaw ang tinig sa ilang.  Napakamahiwaga ng araw na ito. Sa pagsilang kay Juan Bautista, nagdala ng paglingap ang Diyos sa kanyang minamahal na bayan, isang pasimula sa kaligtasang paparating. Sa hindi nakakaunawa, mapapabulalas rin sila sa pagtataka, Ano'ng meron?

Ang pagsilang ni Juan ang nagbigay ng buhay sa tigang na sinapupunan. Walang anak sina Elisabet at Zacarias dahil sa pagkabaog at katandaan. Pero sa pagdating ni Juan, umusbong ang buhay sa kanilang kawalan. Imposible itong maganap sa kapanahunan nila, subalit pinag-adya ng Panginoon upang maging tanda ng kanyang pagmamahal sa mga taong tapat sa kanya.

Nagbalik ang boses ni Zacarias sa pagsilang kay Juan. Si Zacarias ang tipo ng taong kailangan muna ng pruweba para maniwala. Dahil dito, siya'y napipi. Subalit pinanganak si Juan at bumalik ang kanyang tinig. Malinaw na sa kanya ang lahat, at siya'y napasigaw sa papuri. Makikita natin dito ang kapangyarihan ng Diyos na mapag-ganap ang lahat ng bagay, na walang imposible sa kanya!

Si Juan ang tulay sa kaligtasan ng bayan ng Diyos. Pansinin natin, isinilang si Juan sa matatandang magulang, samantalang si Kristo ay isinilang kay Birhen Maria at age 14 or 16. Ito ang tanda ng pagwawakas ng Lumang Tipan, at pasimula sa Bagong Tipan kay Kristo. At si Juan ang tumayong tulay na nag-uugnay sa mga propesiya noon at sa katuparan nito sa pagdating ng kanyang pinsang si Hesus.

Eh, ano'ng meron, sa panahon natin ngayon? Malinaw na ang kapanganakan ni Juan ang nagpasimula sa pagdating ng kaligtasan sa Israel. Sa panahon natin ngayon na napapaligiran ng kawalan ng pananampalataya, tinatawag rin tayong manguna sa pagbabalik-loob ng ating kapwa pabalik sa Diyos. Hindi na natin kailangan ng mga kababalaghan upang tawagin ang ating mga naliligaw na kapatid pabalik sa tuwid na mga gawi. Kailangan lang nating maging tapat at mabuti sa ating iniisip, sinasabi at ginagawa. Pagmamahal na higit sa Diyos at sa kapwa bago

Matatanong natin sa ating sarili, Paano tayong tumatayong tanda sa pagdating ni Hesus sa makabagong panahon? Sa ating buhay-pananampalataya, makikita bang malinaw sa atin ang pagdating ng kaligtasan? Nagiging dahilan ba tayo ng pagbabalik-loob ng ating kapatifd? Tulad ni Juan, palagi bang Adbiyento sa ating mga buhay sa paghahanda sa Pasko ng Kaligtasan?

Ano mga'ng meron sa araw na ito? Simple lang ang sagot: Ang pagsilang kay Juan Bautista at pagsilay ng bukang-liwayway ng ating kaligtasan. Hamon sa atin ngayon na tulad ng kapanganakan kay Juan na nagdala ng tinig sa ilang, tayo rin ay magsilbing tinig at mukha ng kaligtasan na dumarating sa atin sa pamamagitan ni Hesus. Sa una, mapag-iisip ang ating mga kapatid at masasabi nila, Ano'ng meron? pero sa sigasig ng ating ministeryo at sa higit nating pananalangin, maaakay rin natin sila patungo sa Diyos.

May nagmamahal, kaya may Nagbibigay

June 19, 2011

SOLEMNITY OF THE MOST HOLY TRINITY

Ex 34, 4b-6.8-9 . 2Cor 13,11-13

Jn 3,16-18

===

GLORIA PATRI ET FILIO, ET SPIRITUS SANCTO...

Sinabi ni Rizal, Filipinos don't realize that victory is the child of struggle, that joy blossoms from suffering, and redemption is a product of sacrifice. 

Sa kanyang buhay, itinaguyod ni Jose Rizal ang paglaya ng ating minamahal na bayan mula sa pagkaalipin sa mga Kastila. Sa pamamagitan ng kanyang mga panulat at akda, pinasimulan ang isang malawakang rebolusyon na nauwi sa pagpapalaya ng ating bansa mula sa mga mananakop. Higit sa lahat, inialay niya ang kanyang buhay upang sa pamamagitan nito ay mabuhay sa ating mga puso ang tunay na pagmamahal sa bayan na para rito ay dapat handa tayong ialay ang lahat-lahat.

It kills you to see them grow up. But I guess it would kill you quicker if they didn't.

Halos ganito rin ang pinagdadaanan ng makabagong ama sa ngayon. Sa mga pamilyang nawalan na ng ilaw ng tahanan, makikita natin ang mga haligi nito na doble-kayod at todo sa pagsisikap upang maiangat ang kanyang mga anak mula sa kanilang kabataan at maging ganap na tao sa lipunan. Mga ama na handang gawin ang lahat basta may maipakain lang sa mga nagugutom na supling; upang maipasok sila sa magandang paaralan; upang maibigay sa kanila ang mga pangangailangan nila.

Araw ng Kapanganakan ni Rizal. Araw ng ating mga Ama. Dalawang mahalagang okasyon sa ating bayan na natapat sa araw ng Linggo, na sa Simbahan ay nakatakda sa pagdiriwang ng Dakilang Kapistahan ng ating Banal na IsanTatlong Diyos: Ama, Anak at Espiritu Santo.

May Nagmamahal, kaya may Nagbibigay. Pinatunayan ito ni Rizal. Alam ito ng dakilang mga ama. Higit sa lahat, pinatutohanan ito ng ating Panginoong Hesus sa kanyang kamatayan sa Krus bilang pagtupad sa kalooban ng Ama.  Sa isang malinaw na pananalita, ipinahiwatig ni Hesus ang malaking pag-ibig ng kanyang Ama para sa ating lahat na dahil dito, ibinigay niya ang kanyang kaisa-isang Anak, upang ang sinumang sumampalataya sa kanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan. 

Sa kanyang ministeryo sa bayang Israel, ipinahayag ni Hesus ang Mabuting Balita, nagpagaling ng maysakit, at nagpalayas ng masamang espiritu, na ilan sa mga tanda ng pagkakasugo sa kanya ng Ama mula sa Langit. Ngunit higit sa lahat ng ito, tinupad niya ang kalooban ng kanyang Abba sa kanyang kamatayan sa Krus at Muling Pagkabuhay. Sa mga nananampalataya sa kanya, ay isinusugo ang Espiritu Santo upang maging matatag siya sa pagganap ng Kristiyanong Misyon sa daigdig, ang magmahal sa Diyos ng higit sa lahat at ang magmahal sa kapwa gaya ng kanyang sarili.

Dakilang Pagmamahal, ito ang daloy ng pag-iral ng Santisima Trinidad. Ito ang dahilan ng kanyang pagtubos sa sa ating makasalanang lahi! Ito ang dahilan kung bakit hanggang ngayon, kahit na tayo ay patuloy sa pagsuway, ay patuloy tayong nabubuhay at ginagabayan sa ating mga sasabihin at gagawin. Ito ang siyang magdadala sa atin sa tunay na kaligtasan, basta sumasampalataya lang tayo!

Sa bandang huli, ipinahayag ni Hesus, Hindi hinahatulang maparusahan ang sumasampalataya sa Anak. Ngunit hinatulan na ang hindi sumasampalataya, sapagkat hindi siya sumampalataya sa kaisa-isang Anak ng Diyos. Isa ito sa mga bagay na ating nararamdaman ngayon, hindi lang sa labas ng ating Simbahan, kundi pati na rin sa loob ng Kawan ng Diyos! Tama si Rizal nang sabihin niyang nakakalimot na tayong mga Pinoy na kailangan ng pagsakripisyo upang makamit ang pagtatagumpay ng Inang Bayan. Ngunit sa Kristiyanong pananaw, may mas malalim na interpretasyon rito, at tunay nga na nangyayari sa ating lipunan sa ngayon!  We are already forgetting in greater strides the Gospel of Redemption of God our Father revealed in Jesus Christ and enlightened by the Holy Spirit! 

Sa modernong panahon na kinapapalooban ng teknolohiya at magaang pamumuhay, dahan-dahan nang inaalis sa sistema ng tao ang mga tamang pananaw tungkol sa Diyos at tungkol sa Banal na Pamumuhay. Wala nang kuwenta ang Diyos, ang mahalaga ay ang kanilang mga sariling pagsusumikap para maiangat ang sarili at ang pamilya sa kahirapan. Masakit, pero ito ang ating realidad sa ngayon. At ang realidad na ito ang magdadala ng kaparusahan sa kanila na hindi tumatanggap sa Mabuting Balita ng ating Panginoon!

Tignan natin ang ating mga sarili at pakasuriin: Pinapahalagahan ko pa ba at sinasampalatayanan ang Misteryo ng Dakilang Pagmamahal ng Banal na IsanTatlo? Sa aking pamumuhay, patuloy pa ba akong gumagawa para sa banal at mabuting dahilan, o tulad ng nakakarami ay pinawawalang-halaga ko na lang ang pagtubos sa akin ni Kristo? Dala ng aking pagmamahal, handa ba akong ibigay ang aking sarili para sa paglilingkod sa iba, tulad ng halimbawa ng aking Panginoon? 

Marami tayong ipapanalangin sa araw na ito, tulad ng mga ama natin, o ng mga taong patuloy na lumalaban para sa ganap na kalayaan ng ating bayan. Subalit sa ngayon, wag makakalimot na mag-alay tayo ng panalangin para sa mga kapatid nating natangay na ng agos ng makabagong panahon at hindi na sumasampalataya sa Diyos. Marami na sila sa ating paligid ngayon, marami at higit na dumarami. Ipanalangin natin na sana ay magabayan sila ng liwanag ng Banal na Espiritu upang muli silang makaunawa sa tinanggap nilang pananampalataya at makabalik sa ating komunidad.

Gawin rin natin ang ating mga tungkulin bilang Kristiyanong mamamayan, at patuloy tayong mabuhay sa kabanalan at katuwiran. Mahirap na ngang mabuhay ng ganito sa ngayon, subalit huwag matatakot! Kasama natin ang Diyos. 

Sa atin na sumasampalataya sa IsanTatlong Diyos, patuloy nawa nating maunawaan ang mga salita ni Rizal, that victory is the child of struggle, that joy blossoms from suffering, and redemption is a product of sacrifice. Naganap ito sa misteryo ng ating kaligtasan. Kaligtasan na bunsod ng isang Dakilang Pagmamahal. May Nagmamahal, kaya may Nagbibigay.

Malaya sa Espiritu ng Katotohanan!

June 12, 2011

SOLEMNITY OF PENTECOST

Philippine Independence Day

Ac 2,1-11 . 1Cor 12:3b-7, 12-13

Jn 20,19-23

===

Sumainyo ang Kapayapaan! ... Tanggapin ninyo ang Espiritu Santo! 

Maligayang Kaarawan sa ating Inang Simbahan! Opo, sa araw na ito ng Pentekostes, dumating ang ipinangako ni Hesus, at ang hinihintay ng mga Alagad, ang Espiritu Santo sa anyo ng dilang apoy. Sa araw na ito ng pagpipista ng mga Hudyo sa isang masaganang ani, ay ninais ng Panginoon na pasimulan ang pag-aani ng bunga ng pananampalataya kay Hesus. Nasaksihan ng buong mundo ang pagpapamalas na ito ng Panginoon (sa pananda ng mga pinagmulan ng mga bisitang nakikipista - Unang Pagbasa). 3000 katao ang nagpabinyag sa araw na ito sa Herusalem tanda ng kanilang pagtanggap sa turo at pananampalatayang si Hesus ang tagapagligtas ng Sanlibutan. Dito nagsimula ang pamumuhay ng Kristiyanong Komunidad na nagpapatuloy hanggang sa ating panahon.

Maligayang Araw ng Kalayaan!113 taon na ang nakalipas noong iwagayway ni Emilio Aguinaldo ang watawat at idineklara ang kalayaan ng ating bayan mula sa Espanya. Espiritu ng kalayaan ang umiral sa panahong iyon. Binuwisan ng dugo ng mga mandirigma, pinaglaanan ng pluma ng mga dakilang manunulat, at minahal hanggang kamatayan ng mga masidhing kababayan. Isipin natin, mula sa kilabot at bagsik ng mga 'mapang-aping' kastila, tumayo ang Pilipino at nakipaglaban upang makamit ang ating kalayaan.

Masasabi nga ba nating nagkataon lang ang pagtama ng pagdiriwang ng Independence Day nating mga Pilipino sa Dakilang Kapistahan ng Pentekostes? 

Maraming suliranin ang kinakaharap ng ating bayan ngayon. Una na ang patuloy nating pakikibaka sa RH bill, na tulad ng ibang mga balita ay daan-dahan nang tinatabunan ng ibang mga balita at nawawala na sa ere habang ang mga mambabatas ay binibigyan na ito ng madaliang paraan upang maipasa. Kapag idinagdag pa natin dito ang Divorce Bill at Same Sex Bill, at maipasa ang lahat ng ito, masasabi na nga nating isa na tayong bansa na pilit na sumusunod sa mga kanluraning bansa pagdating sa paglapastangan sa buhay upang makuha lang ang kanilang interes at paggalang.

Nariyan rin ang naganap na biglaang pagkamatay ng mga isda sa Pangasinan at Batangas bunga ng kawalan ng oxygen at ng pananamantala ng ilang nagmamay-ari ng mga kulungan ng isda. Dahan-dahang nauungkat ang mga kawalang-katarungan ng iilan sa mga niliha ng Diyos sa karagatan. 

Bukod pa rito ang tahimik na mga suliranin tungkol sa paglapastangan sa buhay, pamilya at tagapag-ingat ng inang kalikasan. Habang ang ilan ay nagpapatuloy sa pakikibaka para sa katotohanan, ang karamihan ay patuloy na nagkikimkim ng salapi, at ginagawa ang kanilang mga masamang balakin upang mawagian lamang ang kanilang luho.


Ito, bukod pa sa mga iba, ay mga isyu na hindi lang sumasalamin sa ating mga kinakaharap bilang isang bayang malaya, kundi bilang isang Komunidad ng mga mananampalataya na kinakasihan ng Espiritu ng Katotohanan na buhat sa Panginoon. Wala naman itong kwenta sa ilan, at ipinagkikipit-balikat ito, ngunit para sa iilang nagpapahalaga, ito ay isang tanda ng kanilang pagtugon sa panawagan ng binyag (baka nalimutan ninyo na, Pari-Hari-Propeta), pati na rin sa hamon ng pagiging tunay na makabayan (Makadiyos, Makakalikasan, Makatao at Makabansa).


Kung tayo ay tunay na gumaganap sa tawag ng Kristiyanong Binyag, tayo ay may ganap na lakas na maging bahagi ng pagpapanibago ng ating Inang Bayan! Kaya kung tatanungin natin kung nagkataon lang ang pagtapat ng Araw ng Kalayaan sa Kapistahan ng Pentekostes, posibleng niloob ito ng Panginoon, dahil sa gulo at windang na nararamdaman nating mga Pilipino sa ating kapaligiran ngayon, hindi malayong niloob itong maganap ng Diyos. Sabi nga ni San Pablo, Ang Panginoong binabanggit dito ay ang Espiritu, at ang Espiritu ng Panginoon ang nagbibigay sa atin ng kalayaan. (2Corinto 3,17) Sa kaliwa't kanang pag-uusig ng mga makasariling tao sa kalooban ng Diyos at utos ng Simbahan, masasabi nga nating pinagkaloob ito ng Panginoon, upang ipaalala sa atin na kapag hindi na tayo ginagabayan ng pamamahala ng tao, ay hindi magbabago ang utos ng Diyos.

Tandaan natin ang dalawang bagay, mga kapatid!


Una, Maraming kaloob at bunga, subalit ang Espiritu Santo ay naghahatid ng pagkakaisa sa lahat!  (Ikalawang Pagbasa) Ang nagmamahal at tumutupad sa atas ng Diyos ay pinanahanan ng Espiritu Santo. Kahit na ano'ng pinagkaloob sa atin ng Diyos, ito ay nagdadala sa ating maglingkod sa komunidad. Ito ay nagbubunsod sa atin na ialay ang buhay at paglilingkod para sa iba, na hindi naghihintay ng kapalit. Sa huli, ito ay binibigyan tayo ng lakas upang sa kabila ng mga pag-uusig ng iilan, ay maipakita natin ang iisang tinig, ang tinig ng Diyos.


Ikalawa, sa harap ng ligalig at takot, ang Espiritu Santo ang nagdadala sa atin tungo sa tunay na kapayapaan! Si Hesus na mismo ang nagpapahayag nito, Sumainyo ang Kapayapaan! Sa pagtahan sa atin ng Banal na Espiritu, ay dumaratal sa atin ang kapayapaan. Ito ang nagsisilbing tanda na sumasaatin ang Diyos. isang halimbawa nito ay si Maria, noong tanggapin niya ang kalooban ng Panginoon na dahil dito'y naging mapayapa ang kanyang kalooban na tanggapin si Hesus sa kanyang sinapupunan.


Pansin ninyo bang sa kabila ng 113 taon ng ating pagiging malaya, tayo ay nakakaramdam pa rin ng takot at karahasan? Nakikita pa rin ba natin ang bakas ng pagkakanya-kanya at pagiging makasarili? Kahit nga ang tinig ng Diyos ay pinagwawalang-bahala na rin sa ngayon! Hindi ko naman po sinasabing nawawala na ang Espiritu Santo sa atin, subalit sa harap ng mga paglalapastangan sa kalooban ng Diyos, hindi na po nakakapagtakang dahan-dahan na itong pinagwawalang-bahala sa ating panahon sa ngayon. 


Nasaan na nga ba ang biyaya ng Espiritu Santo na ating natanggap noong binyag? Tignan natin ang ating mga sarili at pakaisipin ito. Bukod sa buhay, ito ang pinakamagandang biyaya na kaloob sa atin ng Diyos, ang Espiritu ng kabanalan, kapayapaan, at katarungan. Ito ang naghahatid sa atin sa wastong pamumuhay at pagmamahalan kaisa ng ating kapwa. Ito ang gagabay sa atin upang piliin ang tama at magdadala sa atin sa tunay at ganap na kalayaan, kasama ng Diyos. Hindi natin ito makikita sa ibang lugar sa mundo, ngunit at higit, sa piling lamang ng ating Diyos sa langit. Kung taglay natin ang Espiritu Santo sa ating mga sarili, tunay nga na matatawag natin ang ating mga sarili na Kristiyano. Ito rin ang magbubunsod sa atin upang gumawa at magtulungan upang itaguyod ang ganap na kalayaan ng ating minamahal na bayan na matagal na nadidiliman ng takot ng nakaraan. 


Dobleng pagdiriwang ang araw na ito. Parehong pasimula sa isang malayang bayan at sa isang pinabanal na kawan. Dumalangin nga tayo sa Diyos na patuloy niyang isugo ang Espiritu Santo sa ating bayan, lalo na sa mga nangunguna rito. Dinggin nawa nila ang tinig ng Diyos at hindi ang kanilang sariling interes lamang. Dumulog tayo para sa Simbahan na nanatiling tapat sa kalooban ng Panginoon sa nakalipas na panahon upang manatili itong nagtuturo at lumalaban para sa katotohanan at kabanalan. 


Higit sa lahat, ipanalangin natin sa Banal na Espiritu ang ganap na pagpapanibago ng ating mga sarili, upang lalo siyang manahan sa ating kalooban, at magbunsod sa ating patuloy na gumawa, tumulong at magmahal sa iba, tanda na sumasaatin nga siya, at tanda na tayo man ay handang makiisa sa pag-unlad ng ating bayan dito sa lupa, bilang paghahanda sa ating pananahan sa makalangit na bayan.

Kasama Ninyo Ako, may cellphone man o wala...

June 05, 2011

SOLEMNITY OF THE LORD'S ASCENSION 

World Communications Day
Ac 1,1-11 . Eph 1,17-23

Mt 28, 16-20

===

Malaki ang tulong ng social media sa ngayon: Cellphone, Facebook, blogging, YM. Ang dating mga mahirap abutin na lugar kung saan naroon ang ating mga mahal sa buhay, ngayon sa simpleng pindot lang ng mga button ay nakakausap, nakakamusta na natin sila, at nakakasalamuha. Parang hindi sila malayo sa atin. Sabi nga ng ilan, Global Community na tayong lahat, hiwa-hiwalay man dahil sa agwat at distansya, sa makabagong anyo ng komunikasyon lahat ay magkakalapit, lahat ay magkakapatid.

Sa araw na ito, ipinagdiriwang ng Simbahan ang pag-alis ng isang dakilang tao, ng isang Panginoon. Umalis si Hesus, umakyat sa Langit pabalik sa kanyang Ama. Umalis siya makalipas ang apatnapung araw ng kanyang Muling Pagkabuhay. Natapos na ang unang bahagi ng kanyang misyon dito sa lupa. Natupad na ang kasulatan na isang taong banal ang darating sa atin, makikipamuhay, mamamatay ngunit muling mabubuhay. Naganap na ang lahat ng ito kay Hesus. At dahil nga natapos na ang kanyang bahagi, kailangan na niyang bumalik sa pinanggalingan niya. Kailangan na niyang umalis.

Subalit, bago siya umalis ay nagbilin muna siya sa kanyang mga alagad kung ano ang kanilang gagawin. Hindi niya iniwanang walang gagawin ang kanyang mga apostol at disipulo. Humayo kayo't gawing alagad ko ang mga bansa! Binyagan sila sa ngalan ng Ama, Anak at Espiritu Santo, at ituro ninyo sa kanila ang lahat ng iniutos ko sa inyo. Sabi pa nga sa Unang Pagbasa, Tatanggap kayo ng kapangyarihan pagbaba sa inyo ng Espiritu Santo, at kayo'y magiging mga saksi ko... 

Sa kabila ng takot na dinadala sa kalooban ng mga banal na tagasunod niya, pinalakas ni Hesus ang kanilang puso. Sa pag-aakalang hindi na nila kasama si Hesus pagkatapos ng lahat ng ito, ay kanyang winika: Tandaan ninyo, kasama ninyo ako hanggang sa katapusan ng panahon!

Tignan natin ang pananaw ng mga Alagad sa pag-alis ng Panginoon. Karamihan siguro sa kanila'y umiiyak. Ang ila'y nag-aalinlangan. Ang iba'y parang tulalang hindi alam ang nangyayari. Malayo nga sa kanila si Hesus, subalit sa mga huling tagubilin sa kanila ng Guro, sila ay nakakuha ng higit na lakas at tibay ng loob upang pasimulan ang isang panibagong yugto sa kanilang buhay, at sa buhay ng daan-daan at libu-libong taong nananampalataya kay Hesus. Hindi pa naman ito ang sukdulan ng lakas na kaloob sa kanila ng Panginoon, sapagkat tulad ng kanyang sinabi (at pinag-nilayan natin noong nakaraang linggo), ay may darating na isang makapangyarihang Espiritu na magbubunsod sa kanila upang simulan ang isang komunidad ng mga mananampalataya na nabubuhay at naglilingkod sa pagmamahalan.

Sa ngayon, itong tagubilin ni Hesus ang nagsisilbi nating lakas sa harap ng araw-araw na pagsubok. Lalo na sa mga sandaling parang gulung-gulo na ang isipan natin, iyung hindi na natin alam ang ating gagawin. Doon sa mga sandaling iyon ng pag-aalinlangan at pangamba, na kahit ang mga teknolohiya sa ngayon ay walang maibigay na solusyon sa ikasisiya ng ating kalooban, umaalingawngaw sa kaibuturan ng ating mga puso ang isang tinig na nagsasabi, Kasama ninyo ako hanggang sa wakas ng panahon! Huwag matakot! Sa mga hindi pumansin rito, malamang ang kanilang gagawin ay wakasan na ang 'pesteng' buhay na ito. Subalit sa mga nakinig sa tinig na ito, tumanggap rito at inihimpil sa kanilang kalooban patungo sa kaliwanagan ng mga bagay-bagay, sila ay nagpapatuloy sa buhay na masigla, masigasig at may galak sa puso. Alam kasi nila na walang anumang pagsubok ang makakapagbagsak sa kanila. Wala, sapagkat kasama nila ang Panginoon.

Maitatanong natin, Sa panahon na ito na kinatatampukan ng makabagong teknolohiya at mga gadget na digital (android pa nga), paano natin nasasalamin ang hiwaga ng mga salita ng Panginoon na nagpapahiwatig ng kanyang pagiging kaisa natin sa lahat ng oras? Mas binibigyan pa ba natin ng pansin ang tinig ni Hesus o ang tinig ng makabagong teknolohiya?

Habang tayo ay nagpapatuloy sa ating Kristiyanong misyon dito sa lupa, hinahamon tayo ng ating Panginoon na ipagpatuloy ang kanyang mga nasimulan. Oo, nakakatulong ang makabagong teknolohiya at mga pamamaraan ng social communication, subalit pakaiisipin natin na ang ating pananalangin at pakikipagniigan natin sa Panginoon ang higit na mahalga, sapagkat sa kanya lamang natin maririnig ang mga salita na kahit na hindi natin siya nakikita ay nararamdaman nating nandiyan siya: Kasama ninyo ako, hanggang sa katapusan ng panahon!


(To read the message of Pope Benedict XVI for the 45th World Communications Day: http://sirbitz.blogspot.com/2011/06/message-of-pope-benedict-xvi-for-world.html)