Ang Pagdalaw ni Maria sa Puso ng Pilipino

(Just as this is a Gospel Reflection for today's feast, this is also intended for the last day of the Flores de Mayo activity of the Marian Fanpage, Ave Maria! (Ina ng Diyos, Ina ng Pilipino). I dedicate this, most especially, to the fanpage's patroness, Our Lady of the Holy Rosary of La Naval, who is also this page's patroness.)

===

Mayo 31, 2012

Kapistahan ng Pagdalaw ni Maria kay Elisabet

Zep 3,14-18a or Rm 12,9-6

Lk 1,39-56

===

Naging makulay ang buwan ng Mayo para sa karamihan sa atin. Fiesta dito, Santacruzan diyan, kaliwa't kanang pagsasaya. Tunay nga na di lilipas ang ilakimang buwan ng taon na hindi tayo nagbubunyi dahil sa mga biyaya ng Panginoon sa ating buhay.

Ngunit kung titignan natin ang paraan ng pagdiriwang, aminin man natin o hindi, nakatuon na lang sa panlabas na katangian ang kasiyahan, at hindi sa mensaheng nakapaloob rito. Mas pinapansin natin ang ganda ng bulaklak, ng costume, ng karo, at ng mga panlabas na tanda ng pagdiriwang na nakatuon sa pagpapasalamat natin sa Poon na naghatid sa atin ng mga kaloob. Aminin man natin o hindi, mas nakikita natin ang rikit ng gawa ng tao, at hindi ang kagandahang-loob ng Poon.

Sa huling araw ng Mayo, ginugunita natin ang pagdalaw ni Maria kay Elisabet. Tiniis ni Maria ang mahabang biyahe at ang sakit ng pagdadalang-tao marating lamang ang kanyang kamag-anak, na pinagkalooban ng Panginoon ng anak sa kabila ng pagkabaog at matandang edad. Sa kanilang dalawa nahayag ang kagandahang-loob ng Panginoon, at marapat lamang na ito'y kanilang ipagdiwang at ipagsaya!

Benedicta tu in mulieribus, et benedictus fructus ventris tui!

Batid ni Elisabet na hindi lamang isang ordinaryong bata ang dinadala ni Maria, kundi ang batang nakatakdang magligtas sa sangkatauhan mula sa parusang dala ng kasalanan. Sa kanyang pakikinig sa tinig ng Panginoon, sumilay ang liwanag sa mundong dati pa'y balot na sa dilim. Sa kanyang pagdalaw kay Elisabet, nabanaagan ang pagdating ng kagandahang-loob ng Diyos. Sa kanilang pagkatagpo, pinatunayan nila sa isa't-isa na walang imposible kapag ninais ng Panginoon.

Magnificat anima mea Dominum!

Wala nang natira kay Maria sa sandaling iyon kundi ang pagbubunyi sa dakilang awa ng Panginoon na nakikinig sa pagdaing ng mahirap, at binababa ang yabang ng mayayaman. Sa kanyang pagpupuri, hindi lamang pagpapasalamat ang makikita, kundi ang kababaang-loob ni Maria, na sa kabila ng lahat ng hiwagang naganap sa kanya, ay kanyang nababatid na hindi ito dahil sa kanyang sariling lakas, kundi sa lakas ng Panginoon. Nang dahil sa biyaya ng Poon, mula ngayon, ako'y tatawaging mapalad ng lahat ng salinlahi!

===

Patuloy na dumadalaw si Maria sa puso ng bawat Pilipino. Nasasaksihan natin taun-taon ang katuparan ng mga salita ni Maria, lalo na kung buwan ng Mayo. Mula sa bawat estado, edad at pinagmulan, nagkakaisa ang sambayanang Katoliko sa pag-aalay ng bulaklak sa dakilang Ina ng Diyos. Ipinagbubunyi natin ang pamamagitan ni Maria sa lahat ng ating mga pangangailangan. Ipinapakita natin ang pagmamahal na tanging tayo lamang ang makakapagbigay.

Minamahal natin si Maria, kung gayon, handa tayong tumulad sa kanya. Pangunahin nating huwaran si Maria sa kalinisan, hindi lamang ng katawan kundi ng kalooban, at ng kagandahang-loob, hindi lamang sa panlabas kundi sa kaibuturan ng ating pagkatao. 

Si Maria ang nagbubunsod sa ating magsumikap na tuparin ang kalooban ng Panginoon, at hindi ng ating sariling mga nais. Sa ating pagdarasal ng kanyang Rosario, at sa pag-aaral natin tungkol sa kanyang buhay, hinahamon rin tayo na sumunod sa kanyang mga yapak, at maging mga buhay na saksi ng kaligtasan na buhat sa Krus ni Hesus. Hindi natin pinahahalagahan ang ating personal na interes, dahil ang mahalaga ay ang pagpapahayag ng Magandang Balita sa lahat ng dako.

Tila baga walang makakapantay sa pagmamahal natin kay Maria tuwing Mayo, subalit maitatanong natin, Nasasalamin ba ang pagmamahal na ito sa ating buhay? Hanggang bibig at kilos lang ba ang ating pagmamahal, o pinagsusumikapan ba nating sundin ang kalooban ng Diyos sa pamamagitan ng kanyang halimbawa? Natatapos lang ba sa buwan ng Mayo ang ating pagmamahal, o pinagsusumakitan nating ipagpatuloy sa araw-araw ang pamimintuho sa kanya?

Sa pagtatapos ng buwan na ating iniaalay sa Mahal na Ina ng Diyos, dinadalaw muli tayo ni Maria, at kinakatok ang ating mga puso. Tinatawag nga niya tayo na sundan siya at tahakin ang landas ng pagmamahal, na magdadala naman sa atin sa kanyang Anak na si Hesus. Buksan nating maigi ang ating mga puso, sumunod nga tayo sa kanyang yapak. Huwag tayong matakot na tanggapin ang kalooban ng Panginoon sa ating buhay. 

Maria, aming Reyna at Ina, maraming salamat sa pagdadala sa amin sa pagtatapos ng isang dakilang buwan na aming iniaalay sa iyo. Patuloy mo kaming inaakay sa iyong Anak na si Hesus upang matutunan namin ang kanyang kagandahang-loob, at makita sa kanya at sa iyo ang tunay na pagmamahal na amin ring dapat ipagkaloob sa aming kapwa.

Tanggapin mo, O Reyna ng Langit, ang aking bulaklak na inihahandog sa iyong mahal na paanan, tanda ng aking buong buhay, mga tuwa at hirap, sakit at tagumpay, mga nais at inaasam. O Maria, iyo nga po itong tanggapin at, kasama ng ibang mga bulaklak na inihandog sa iyo, ay dalhin mo sa trono ng Iyong Anak at aming Panginoon, bilang alay ng aming mga sarili.

O aming Ina, maraming salamat sa lahat, tuloy aking ipinapanalangin na huwag mo kaming pababayaan sa paglalakbay tungo sa kaharian ng Langit. Lagi-lagi mo kaming ipapanalangin, at patuloy mong ituro sa amin ang landas ng kababaang-loob at kalinisan na aming magiging susi sa katuparan ng kalooban ng Diyos dito sa lupa, para nang sa Langit.

Sa Kanya ang lahat ng luwalhati, at sa iyo naman ang pagbubunyi ngayon at magpakailanman. AMEN!

Make a change!

Mayo 27, 2012

DAKILANG KAPISTAHAN NG PENTECOSTES

Ang Pagtatapos ng Panahon ng Pasko ng Pagkabuhay

Gw 2,1-11 . 1Cor 12:3b-7, 12-13

Jn 20,19-23

===

Tanggapin ninyo ang Espiritu Santo.

Make a change! Madalas na nating naririnig ang mga katagang ito sa mga TVC, mga nababasa sa draryo, mga naririnig sa radyo, at sa kung saan-saan pa. Tayo ay hinahamon na palitan na ang lumang nakasanayan, at ihalili dito ang mga bagong pananaw. Kapag daw tayo ay nagpalit ng ganito o lumipat sa ganyan, siguradong gaganda daw ang pamumuhay.

Ehem.

Matapos ang metikulosong pag-iisip, nagdesisyon tayong magbago. Pinili nating talikdan ang dating ginagamit na shampoo, juice, sabon, atbp. para sa isang bagong brand. Makikita nating kontento tayo dito, at lalo nating tatangkilikin ang produkto. 

Ehem.

Matapos ang malalim na pagninilay, nagdesisyon tayong humalal ng bagong at sariwang mga mukha sa eleksyon. Naisip natin na kung ang mga lumang politiko na naman ang iboboto, perwisyo na naman ang hatid natin sa ating bayan, kaya mga bagong mukha naman sa pag-asang mas masigasig silang maglingkod sa bayan. Menos na rin ang kurakot sa ating gobyerno.

Ehem.

Madalas tayong namimili sa mga bagay-bagay, at umaasa tayong sa mga bago at sariwa, mas magkakaroon tayo ng kaginhawaan. Habang ang iba ay nananatili sa lumang nakasanayan dahil dito sila mas kumportable, ang iba ay mas ninanais na subukan kung ano ang maibibigay ng isang bagay na bago sa paningin. Baka mas epektibo, baka mas matatag, baka mas tapat sa akin. Iniisip natin ang mga posibilidad.

At madalas nga, di tayo nagkakamali sa ating mga pinipili. Nakikita nating mas hiyang tayo sa bagong sabon o shampoo. Napapansin nating mas tapat si bagong konsehal kesa kay lumang Mayor.   Nakikita natin, higit, na tayo ay nagkakaroon ng mas pakinabang sa mga panibagong bagay na ating nagagamit o mga bagong tao sa pamunuan na ating nakikilala. Tuloy, nagkakaroon tayo ng tiwala sa bagong-tuklas na bagay o tao na nakakainigan natin sa lipunan.

Subalit hindi lahat ng bagay na bago sa paningin ay maganda ang hatid. Tayong mga Katoliko, halimbawa, ay pinipiling sumanib sa mga 'bagong' grupo na makakapaghatid sa atin, diumano, sa kaligtasan. Hindi natin nakikita ang panlolokong hatid nila at pagkapahamak sa ating kaluluwa, bagkus nakikita natin ang ganda nilang panlabas, at ang engganyo nilang sumali tayo sa kanilang 'mas' buhay na mga pagtitipon. Mas nakikita natin, minsan, ang panlabas na anyo, at hindi nakikita ang kawalan na nasa loob.

===

Tanggapin ninyo ang Espiritu Santo! 

Bumaba ang Banal na Diwa sa mga Alagad sa mistikong tanghali ng Pentekostes, at dito nagsimula ang lahat. Pinangako ni Hesus na sila ay makakatanggap ng higit na kapangyarihang makapagsaksi sa pagpanaog ng Espiritu, at ito'y nagkagayon nga. Ito ang simula ng pagyabong ng isang Simbahan na sumasaksi sa kaligtasang dulot ng kamatayan at muling pagkabuhay ni Hesus.

Pwede namang hindi nila ayunan ito, balewalain o takasan, tulad ng ginawa noon ni Tomas. Pwede naman nilang piliin na bumalik sa dating pamumuhay, tulad ng nakasanayan nila. Subalit pinili nilang tahakin ang bagong landas na dumarating para sa kanila. Pinili nila ang sa tingin nila'y magdadala sa kanila sa bago - at ganap - na pananaw sa buhay; pinili nila ang ikaliligtas nila. Pinili nila ang isang bagay na, bago man sa pandinig, ay alam nilang maganda para sa kanilang mga kaluluwa.

At hindi nga sila nagkamali. Sa pagsaksi ng buong sangkatauhan (Unang Pagbasa), pumanaog ang Banal na Espiritu sa kanilang lahat, at nagsimulang magpahayag sa iba't-ibang wika. Kahit na ito'y magdadala ng mas mabilis na kamatayan para sa ilan sa kanila, hindi sila natakot dahil ito ay mula sa isang Diyos na pinagkakatiwalaan.

===

Bagong buhay ang hatid ng Espiritu Santo sa mga tumanggap sa kanya. Sa ating pag-anib sa binyag at pag-ayon sa misyon ni Kristo sa Kumpil, iniaalis natin sa ating sarili ang dating pagkatao, at tinatanggap sa ating sarili ang isang panibagong pagkatao.

Bagong pagkatao! Hindi ito ang isang buhay na may super powers, tulad ng mga Avengers, o ng ibang superheroes, bagkus, ito ay ang buhay na, mahirap man, ay nalalaman nating lagi nating kasama ang Panginoon sa bawat sandali. Isa itong pagkatao na tinatanggap ang hirap, at binabago ito upang maging isang tanda ng kaligtasan - ng Krus - sa mundong umuusig.

Bagong pagkatao! Iba ito sa tinatanggap na pamantayan ng mundo, na umaayon sa kanyang mga kapritso at layaw. Ito ay isang pagkatao na nagmamahal sa mga Salita ng Diyos at isinasabuhay ito. Sa kanya nababanaagan ang mga bunga ng Espiritu, at hindi siya natatakot na maging saksi ng Mabuting Balita, hanggang sa sandaling ibigay niya ang buhay niya para rito.

Make a change! Tayo ay hinahamon sa dakilang kapistahan ng Pentekostes na tumayo at lumayo mula sa dating pagkatao - pagkataong may kasalanan, bisyo at pagkamakasarili. Panahon na nga na ating papasukin sa ating sarili ang Banal na Espiritu, at ibihis sa ating mga sarili ang bagong pagkatao na biyaya niya sa atin.

Kung ang mga alagad ay hindi nagsisi sa kanilang pagbabagong pinili, paano pa tayo?! Huwag nga nating sayangin ang pagkakataon na tanggapin ang Espiritu ng Panginoon sa ating buhay! Tanggapin nga natin siya, at hayaang baguhin niya ang ating luma at sira-sirang pagkatao. Ipaubaya natin sa matimyas na Espiritung ito ang ating mga kahinaan. At sa kanyang pagbago sa ating mga buhay, Ipakita natin sa mundong balot sa dilim na tayong mga nanibago ang pagkatao ay kayang baguhin ang katayuan nito. 

Make a change! Tanggapin natin ang Banal na Espiritu! Ngayon na!

VENI SANCTE SPIRITUS!

Ang Pamana ni Hesus

Mayo 20, 2012

DAKILANG KAPISTAHAN NG PAG-AKYAT NI HESUS SA LANGIT

World Communications Sunday

Gw 1,1-11 . Efe 1,17-23

Mc 16-15-20

===

At umakyat na nga si Hesus sa Langit, at lumuklok sa kanan ng Diyos.

Sa araw na ito, inaalala ng buong Simbahan ang pagtatapos ng misyon ni Hesus sa lupa. Umakyat na nga siya pabalik sa kalangitan at bumalik na sa piling ng kanyang Ama. Malungkot na sandali ito para sa mga alagad, dahil sigurado nang di na nila makakapiling si Hesus. 

Subalit hindi sila iniwan ni Hesus na walang pamana. Tulad ng mga magulang natin na nag-iiwan ng Last Will and Testament sa oras ng kanilang pagpanaw, nagkaloob rin ang Panginoon ng kanyang 'pamana:' mga tanda na magpapaalala ng kanyang pananatili sa piling ng mga Alagad, mga tanda na nananatili hanggang sa ngayon.

Ang mga sumasampalataya ay bibigyan ng kapangyarihang gumawa ng mga himala: sa pangalan ko'y magpapalayas sila ng mga demonyo at magsasalita ng iba't ibang wika. Hindi sila maaano kahit dumampot sila ng ahas o uminom ng lason; at gagaling ang mga maysakit na papatungan nila ng kamay.

Sa pamanang ito ni Hesus pinapakita niya na patuloy siyang kapiling ng mga taong sumasampalataya sa kanya. Hindi niya sila iniwanang ulila, at hindi ito mangyayari kailanman. Paano nga iiwan ni Hesus ang mga nananalig sa kanya, kung tanging sa kanya lang nakasandig ang pag-asa nila?

Ang pamana ni Hesus ay patuloy niyang pinagkakaloob hanggang sa panahong ito. Hanggang sa wakas ng panahon, nangangako si Hesus na mananatili siya sa piling natin. Sa sandaling dumulog tayo sa kanya para sa ating pangangailangan, nakatitiyak tayo na pinakikingan niya ang mga daing natin, at kung naaayon sa kanyang kalooban ay kanyang ipagkakaloob.

Patuloy tayong sinasamahan ni Hesus sa ating misyon sa daigdig. Mula sa mga simpleng pakikipag-usap tungkol sa kagandahang-loob ng Diyos sa piling ng ating pamilya, hanggang sa pagtahak sa matatarik na mga bundok upang ipakilala si Hesus sa mga taong hindi pa siya nakakaniigan, sinasamahan nga niya tayo at pinagkakalooban ng kakaibang lakas at tatag ng loob upang mapagtagumpayan ang banal na adhikain.

Ito ang pamana ni Hesus. Sa kanyang pag-akyat sa kalangitan, hindi niya tayo iiwanang nag-iisa, patuloy natin siyang kapiling. Nananatili siya sa atin hangga't may pananampalataya tayo sa kanya, pinatatatag niya tayo basta tayo'y di tumitigil sa pag-asa, pinalalakas niya tayo sa pag-ibig basta nananatili tayo sa kanyang pagmamahal.

Umakyat si Hesus sa langit at lumuklok sa kanan ng Diyos. Mula dito, sinisiyasat niya ang bawat nating gawi. Hamon sa atin ngayong dakilang kapistahan na patuloy na mabuhay sa kanyang pananatili. Tinatawag nga niya tayo sa araw na ito, na patuloy na lumakad sa kanyang landas, nang sa gayon ay maramdaman natin at makita natin sa kanyang buhay ang kanyang pamana.

PAGNILAYAN:

> Pinahahalagahan ko ba ang pamana ng Panginoong Hesus sa aking buhay?

MAGMAHAL... higit sa lahat!

Mayo 13, 2012

Ikaanim na Linggo ng Muling Pagkabuhay

Gw 10,25-26.34-35.44-48 . 1Jn 4,7-10

Jn 15,9-17

===

Magmahal. Isa sa mga salitang pinoy na madaling sabihin, subalit malimit na naa-abuso, binabalewala at nabibigyan ng ibang pakahulugan. Sabi nga nila, hindi daw marunong magmahal ang modernong pinoy. Ang dating kundiman, napalitan na ng rap; ang dating harana, napalitan na ng text; ang dating 'sinisinta kita, o irog,' napalitan na ng 'i luV u... <3,' at higit sa lahat, kung noon ay magmahal hanggang huli, ngayon ay magmahal na lang hangga't may pera. Ang saklap.

Nagbago na nga ang panahon, at kasabay nito ay nagbago na ang pananaw ng tao pagdating sa pagmamahal. Subalit sa araw na ito na iniaalay natin sa mga Ina, dumarating muli si Hesus na nagpapaalala sa atin ng kahalagahan ng pagmamahal, lalo na sa mga taong madalas na umaabuso rito.

Isang bagong utos ang ibinibigay ko sa inyo: 

magmahalan kayo gaya ng pagmamahal ko sa inyo.

Mula pa sa simula, ipinakita ng Panginoon ang kanyang pagmamahal sa atin sa pamamagitan ng kanyang pagkatawang-tao, pakikimuhay sa ating piling, pagpapahayag ng Magandang Balita, pagpapagaling, at iba pa. Diyos siya, subalit di niya ito pinansin at bagkus ay ibinigay niya ang lahat na meron siya - kahit ang kanyang buhay - upang tayo ay maligtas at manumbalik sa piling ng Diyos na ating Ama. Ang pag-ibig ni Hesus ay ang pag-ibig na hanggang kamatayan, at ito ay lalong nabigyan ng luwalhati sa kanyang Muling Pagkabuhay.

Madalas nating natatanong kapag naririnig natin ang pagbasang ito, Ano'ng epek? Namatay si Hesus sa Krus; ibang klase ang pagmamahal niya at di natin kaya yun. Oo, willing tayong magmahal, oo, handa tayong ibigay ang anuman, subalit hindi natin kayang ibigay ang mismo nating buhay para sa ating minamahal. Parang eksena na nga lang sa pelikula na hindi pwedeng mangyari sa realidad. Ito ang pag-ibig ng tao ngayon, nakabase sa mga materyal na pananaw na nakakalimutan - o tinatalikdan - ang tunay na esensya ng pag-ibig, ang pag-aalay ng buhay.

Wala nang makahihigit pa sa pag-aalay ng buhay 

ng isang tao para sa kanyang mga kaibigan.

Kaibigan ko nga kayo kung tinutupad ninyo ang aking utos.

Bigat ng mga sinabi ng Panginoon, no? Subalit ito ang sukatan para makita kung tapat ba tayo sa kanya. Ito ang pinakita ng mga Martir sa kanilang dakilang paghahain ng buhay para sa Mabuting Balita; ito ang isinabuhay ng mga Santo na kahit na di sila namatay na tulad ng mga Martir ay bukas-palad nilang inialay ang buhay sa paglingap sa mga kapatid nating nabibigatan at nahihirapan. Samakatuwid, hindi natin talaga kailangang mamatay upang matupad ang utos ng Panginoon; kahit na ang pagtupad sa ating mga tungkulin para sa pangangailangan ng iba ay sapat na upang maipakita nating tapat tayo sa kanya. Kung tayo ay tumutupad sa utos ng Panginoon, handa tayong ibigay ang anumang meron tayo para sa kanilang kapakanan - kahit na ang mismo nating buhay.

Tayo ngayon ay bumabaling sa mga Ina. Marami tayong tawag sa kanila, at alam natin ang istilo ng kanilang pamumuhay. Madalas nila tayong pinagagalitan, inookray, pinag-iinitan. Madalas, tayo pa ang nagagalit sa kanila, nagagawa pa nating mag-rebelde. Ngunit nakita na ba natin ang mga paghihirap nila para sa atin?

Kung may halimbawa ng pagmamahal na wagas, ang una nating maaalala, sumunod sa pagmamahal ng Diyos, ay ang pagmamahal ng ating mga Ina. Buhat pa sa simula ng ating buhay hanggang sa oras ng kanilang pagkatanda, tuluy-tuloy nilang ibinibigay ang ating mga pangangailangan. Patuloy nila tayong ginagabayan. Patuloy nila tayong hinahatid sa dapat nating kalagyan sa lipunan. Kung magmahal ang isang ina, handa siyang ibigay ang lahat ng meron siya. Hindi siya isang santo o martir (pero maraming santo na Nanay) subalit isa siya sa mga tapat na sumusunod sa atas ni Hesus.

Ito nga ang utos ko sa inyo: MAG-IBIGAN KAYO!

Si Hesus na mismo ang nagbibigay sa atin ng ating misyon sa panahong ito. Laganap na sa daigdig ang pagkapoot, digmaan, pananakop at kung anu-ano pang tanda ng kasamaan at sekularisasyon. Hinahamon tayo ng Panginoon na sa kabila ng lahat ng ito, ay patuloy tayong magmahal ng higit sa lahat. Hinahamon nga niya tayo na patuloy na ibigin ang kapwa at ialay ang buhay - hanggang kamatayan - para sa kanila. Tulad ng ating mga Ina na walang pag-iimbot na ibinibigay ang ating pangangailangan, iabot nawa ang ating mga kamay para sa ating mga kapus-palad na kapatid. 

Sa panahong wala nang pagpapahalaga ang mundo, ipakita nga natin ang ating tanda ng pagiging alagad ni Hesus. Magmahalan nga sana tayo... HIGIT SA LAHAT!

Maria, Reyna ng Rosario ng Fatima,

ipanalangin mo kami!

Stay Connected.

May 06, 2012

Fifth Sunday of Easter

Ac 9, 26-31 . 1Jn 3,18-24

Jn 1,1-8

===

We have learned much about plants in our young days. From the roots, water and other nutrients pass through the trunk into the stem and branches. As the branches receive the nutrients, it makes its product - the fruits. Separated from the main trunk, the stem or branch is worthless; one is important to the other. Basic Biology.

This basic Biology is the main logic of the words of Jesus in today's Gospel: I am the true vine; you are the branches. 

Sometimes we encounter circumstances where we doubt God's presence in our lives. We scream from the bottom of our souls, waah!!! We don't know where to cling to. Black reality.

This reality is deepened in the words of the Lord:  I am the true vine. Apart from me you are nothing.

We remember at times the fact that we are going to be measured depending on the deeds we have done in this life, yet we always forget it. We continue to do failures and become a failure to others. Though sometimes we go back to God's fold thru confession, we still fall thus bringing the forgiveness we received in vain. Epic fail.

This epic fail is more expressed in Jesus' words: (My Father) takes away every branch that does not bear fruit ... people with gather them and throw them to a fire and they will be burned.

Dear friends, Jesus comes to us today as a Vine in which we are connected and sustained. Everything he did in his earthly life is done for a purpose, for us to be drawn nearer to God his Father, and to be sustained through his grace. As we have received our faith in Baptism, we form part of the big tree of salvation who is Jesus himself. We shall also come back to him once we are through with our journey here on Earth. Like a vine - or any tree - in which the stems and branches depend on the big trunk to live, we are also connected to Jesus so that we may live in holy happiness.

Through the Sacraments, we are continually nourished and guided with His Word and His Body; likewise, we are encouraged all the more to bring out Christ in our lives and so to bear fruit that would tell His favor upon us. Just as the good fruit shows the goodness of a certain tree, our good works would tell how great our God is. Though sometimes it takes years and years of perseverance for us to bear it good, still it matters since it would be counted in our favor at the last of days. Huli man at magaling, nabibilang pa din!

As we proceed with our day-to-day endeavors we are encouraged to go back to our roots, to our faith and be captivated by just how big the benefits it would give us. Yet we can still forget the importance of God in our lives that we are able to live it the other way around. A lot of us can still go back to Jesus as we repent, but there are a few who are pleased with the torn-out ways and die with it. What's life for them? I don't know.

I am the Vine, you are the branches. Without me, you can do nothing.

We now ask ourselves, are we still connected to Jesus? Do we still live as branches linked to one trunk? Or are we withered because of the presence of "I" in our lives, without placing the greater importance in God?

We are called to enliven our connection with Jesus and be serious in our one Christian life. Without him, we are nothing, so let us always stay connected to Jesus.