Sunday, January 29, 2012

Buhay at Kapangyarihan sa Isang Salita

Enero 29, 2012
Ikaapat na Linggo sa Karaniwang Panahon
Pambansang Linggo ng Bibliya
Dt 18,15-20 .  1Cor 7,32-35
Mc 1,21-28
==========


Umuwi si Mister galing trabaho. Pagod na pagod siya. Nang lapitan niya si Misis at halikan niya, sinabi nito, 'O, saan ka na naman galing? Bakit ginabi ka na naman? Saan ka na naman nagpunta? Uminom ka na naman, no? Sinamahan mo na naman ang kabit mo, no? ...' Sa tinding inis, pumasok na lang si Mister sa kuwarto, at natulog na mag-isa.

Tawa ka lang, subalit ganito ang realidad ng mag-asawa. Sa ilang mga salita ng misis na nagger, nag-iba ang mood ng mister na pagod. Pero kapag salitang malambing ang ginamit niya bilang pagsalubong sa asawang nagpagal sa maghapong trabaho, siguradong pagod man si lalake ay gagantihan niya ito ng masayang pananabik sa tahanang nilisan niya ng isang araw.

Totoo nga, ang salitang binibitiwan natin ay maaaring magpabago o magpalalim ng isang pananaw o sitwasyon. Tayo ay binigyan ng kapasidad na makapagpahayag at maka-engganyo ng iba. Biyaya ito mula sa Diyos na dapat nating pag-ingatan. Sa salita ng isang tao, maaaring may guminhawa ang buhay, o ang isang tao'y biglang mamatay. 

Kung ang salita natin ay makapangyarihan na, eh ano pa ang Salita ng Panginoon na lagi nating napapakinggan sa bawat Misa at nababasa sa bawat Bibliyang nakakasalamuha natin? 

Sa Ebanghelyo ngayong Linggo, masasaksihan natin si Hesus na pumasok sa Sinagoga upang magturo ng Kasulatan. Hindi tulad ng mga Escriba na parang palasak na lang pagdating sa pagtuturo ng mga Salita ng Diyos sa tuwing Shabat, si Hesus ay hinangaan dahil sa angking linaw ng kanyang pagtuturo. Animo'y may taglay siyang kapangyarihan pagdating sa pagtuturo ng kautusan. At di nga ba ito totoo sapagkat siya ang Anak ng Diyos at Pangunahing tagapagpahayag ng mga Aral na nagmula sa kanyag Ama?

Subalit sa mga sumunod na pangyayari ay ipinamalas ni Hesus ang kanyang higit na kapangyarihan. May dumating na isang inaalihan ng masamang espiritu na nagsusumigaw sa loob ng sinagoga. Sinabi ni Hesus, Tumahimik ka! Lumabas ka sa taong iyan! at gumaling ang tao mula sa pagkaalipin ng demonyo. Nagulat ang lahat at  napabulalas, Sino itong naghahatid ng bagong aral sa atin? Inutusan niya ang diyablo at sumunod ito sa kanya!

Sa kanyang mga salita, natutuklasan natin na ang Hesus na ito ay tunay na makakapaghatid ng buhay at makakapagpamalas ng kapangyarihan sa sinumang nilalang! Kinilala siya ng masamang espiritu bilang Banal na mula sa Diyos, at dili nga ito ang totoo. Ang kanyang mga tinuro ang nagapakilala sa pagmamahal at pagkadakila na taglay ng ating Diyos. Samantalang ang ating salita ay nawawala, ang Salita ni Hesus na makapangyarihan sa lahat ay hindi nawawala, naghahatid ito ng buhay sa atin at naghahatid sa atin sa kaliwanagan ng mga bagay!

Iniwan ni Hesus ang kanyang mga salita upang ating pagnilayan at ipagdiwang. Sa bawat sakramento at pagtitipon, kahit nga sa sariling pagninilay natin, saanman tayo dalhin ng ating mga karanasan, kasama natin ang kanyang Salita upang magsilbi nating gabay at kaibigan. Madalas nating kinakalimutan, minsan tinatalikuran, pero kung atin lang paglalaanan ng panahon ay tunay na maghahatid sa atin ng buhay.

Paano nga ba natin tinatanggap ang Salitang ito? Talastas ba nating buhat ito sa Diyos at hindi dapat basta-basta tinatalikuran o binabalewala? Tinatanggap nga ba natin ito ng buong puso at ninanais na ilapat ang ating buhay rito?

Sa ating misyong maging tunay na Kristiyano, isang mahalagang sandata sa banal na pamumuhay ang Salita ng Diyos. Sa kasulatan tayo nakakakuha ng dagdag na inspirasyon at dahilan upang magsumikap na maging tanda ng Kaharian ng Diyos sa ating modernong mundo. Dahil sa Salita ng Diyos tayo ay napagbibigyan ng kapangyarihang panibaguhin ang daigdig sa pamamagitan ng salita at gawa. 

Wednesday, January 25, 2012

Why Do You Persecute Me?

January 25, 2012
FEAST OF THE CONVERSION OF SAINT PAUL
Acts 22,3-16 or Acts 9,1-22
Mk 16,15-18
==========


Jesus asks Paul, Saul, Saul, why do you persecute me?


Next to Jesus, Mary, Joseph and Peter, Paul is given much importance. You can hear his readings (almost) every Sunday. We can see some writing genius in him for indeed he influences the people with how he writes. We 

But do we know how everything started?

This prolific writer was not a straight Christian in the beginning; rather, he (named then as Saul) was also among the Jewish authorities who attempted to put and end to the 'Jesus Fever' that boiled through Judea at that time. He personally saw Stephen's martyrdom, and so for him everything's in favor. There's nothing that can go beyond their God, and not even Jesus the 'blasphemous' can level himself with the Sublime God.

But Jesus arrives at Paul's life and  changes his views - and his heart - making him the great, if not one of the great preachers of the Faith. He is even known as the Apostle of the gentiles. He was blind for three days, making him realize the wrongdoings he had committed. But God is still gracious to him that after such time, he regained his sight and received much power from the Holy Spirit.

Jesus asks Paul, Saul, Saul, why do you persecute me?

We have reflected on the passage last Sunday regarding the call of the first Apostles. We saw how Jesus catched the attention of Peter, Andrew, James and John, that from being fishermen, they became fishers of men and bold proclaimers of the Gospel. This is also the same thing that  happened to Paul in our Feast today. Jesus intervened and Saul, the persecutor, receives the Word and is converted into Paul, the bold proclaimer of the Gospel. Jesus entrusts to him the same mission that he gave to the First Four. We see, no matter who you are, whether you are a humblest of fishermen, or the most savage of persecutors, when Jesus calls you on a holy mission, you are left with this immense grace and incomparable joy that you have nothing else to do than to follow the task given you.

Jesus asks us, Why do you persecute me?

This question goes to people of every race and generation who refused to accept Christ and watered their native land with the blood of his martyrs. This question goes to those who accepted Jesus' words, but used it for their personal amusement by changing it and converting it to their own prophecies, thus putting their millions of followers to doom. Above all, this question goes to us who continuously sin and hurt the feelings of others despite the words of Our Lord, Love one another, as I have loved you.

But I repeat (and I will unceasingly repeat), God is calling us! In our modern world, when almost nobody believes Jesus and the Gospel anymore, and depends rather on the misleading views of the modern generation, Jesus calls us still by name to take the lead in proclaiming the Good News of salvation to all. Nothing is greater than this, and we are blessed to have this mission and its promise of Eternal Life!

Like Paul, we are always given the chance to be converted from our sinful ways into being one of the bearers of his Gospel. We all have this mission, we are always called. Do we continue to persecute Christ by not sharing it with others? 

Saturday, January 21, 2012

WHAT IS YOUR MISSION?

January 22, 2012
Third Sunday in Ordinary Time
Jon 3,1-5.10 . 1Cor 7,29-31
Mk 1,14-20
==========

The title speaks of itself. 


What is your mission? 

Why do you live and breathe? 

Why do you strive and work hard?

There may be many answers to these questions. Varying reasons and definitions. All may be correct for us, because these  are according to out perception.

But what - REALLY - is our mission?

Come, follow me! I will make you fishers of men.

Jesus, in our Gospel passage today, calls four of his apostles from the nets. Peter, John, James and Andrew were on a ordinary busy day preparing  nets for the fishing. Their mission is so simple, to catch fish for their consumption, and for the market-goers' welfare. Nothings's new, they are just doing their job.

But as Jesus calls them, their mission begins to drift to a deeper dimension. If before they are only contented to catching fish for their contentment, now they are to capture souls and lead them to the God of hope and strength. Before, money alone matters for these guys; now what's important is the Will of God to happen to man. They would do everything, to the point of offering their life, for the  sake of the Gospel. 

We may ask, So what's the kunek? We think that preaching and praying is only reserved for the people of higher rank, i.e. clergy and the churchpeople. They can draw us all to God by themselves. We may excuse ourselves, we may say.

But hello!

God is calling us! Despite our differences in the society, our attainments, strengths and weaknesses, God is calling us all. He cries out our name and invites us to come follow him. Nobody is exempted. Saint or sinner, we are nevertheless hailed to proclaim the Good News to everywhere. 

Should we fear of our discrepancies? No! There is nothing which could hinder us from fulfilling our Christian mission of proclaiming the Good News. Rather, we should fear of the time wasted for our earthly deeds. Jesus cries out, This is the time of fulfillment! The Kingdom of  God is at hand! Repent and believe in the Gospel. And indeed, time is running short for we are drawing nearer to the fulfillment of His words.

Are we fulfilling our mission yet? How do we respond to his call to come follow him?

This Year dedicated to the Faith and to the Mission of proclaiming the Good News to the whole world, let us not hesitate in doing our God-given task. Nobody is weak in proclaiming the Gospel. All of us are involved, in hope that we would also receive the grace of eternal life in the future.

Sunday, January 15, 2012

MAY BATA SA BAWAT ISA!

Enero 15, 2012
KAPISTAHAN NI HESUS, ANG BANAL NA SANGGOL 
(SANTO NIÑO)
Is 9, 1-6 . Efe 1,3-18
Mc 10,13-16
==========


Ikaw! Oo, ikaw! 


Hindi, siya! Siya!


Oo, ikaw nga!


Alam mo bang may bata rin sa iyong katauhan? 

Naku, matatanong mo, paano kaya iyun? Eh 65 na ako, paano mo sasabihing may bata pa sa aking katauhan?!

Pero maniwala ka sa akin, Ikaw rin ay may bata sa iyong puso at diwa. Ako, sila, tayo, lahat ay lumaking may natatanging katangian ng isang bata.

Kung hindi ka naniniwala, e di para ano pa't nagdiriwang tayo ng Fiesta ng Banal na Sanggol sa araw na ito? Para ano pa't inaalala natin ang isang Dakilang Diyos na nagpakababa at naging isang bata na mahina at umasa sa mga pangangailangan ng mundo? Mas mabuti pang kalimutan natin ang lahat ng pagsasaya, paghahanda at pagpapagod upang makasama sa prusisyon.

Iyun ay kung hindi ka naniniwalang may bata sa loob ng bawat isa sa atin.

Nakakatuwang isipin na sa bawat prusisyon ng Santo Niño ay mapapansin mo ang napakaraming bata na dala ang iba't-ibang pagsasalarawan sa Banal na Bata. Bakas man ang pagod sa kanilang mukha, mababanaagan mo pa rin ang masidhing tuwa na nasa kanilang katauhan. Sila ang mga maliliit na umaasa lamang, hindi sa perang ibinibigay ng magulang, kundi sa pagmamahal at pagkalinga ng Diyos. Hindi sila nahihiyang ipahayag ang kanilang munting pananampalataya.

Sa kanila pinapatungkol ni Hesus ang isang mahalagang bilin, Pabayaan ninyong lumapit sa akin ang mga bata. Huwag ninyo silang sawayin sapagkat sa mga katulad nila naghahari ang Diyos. Sa kaharian ng Panginoon, nangunguna ang mga bata dahil sa kanilang taglay na kababaang-loob at pagtitiwala sa lahat ng biyaya na nagmumula sa Diyos. Hindi man nila nakikita, kinikilala nila ang Diyos na pinagmumulan ng lahat ng kinakailangan nila na dahil dito ay kinikilala rin naman sila ng Diyos sa pagbibigay sa kanila ng tanging lugar sa kanyang kaharian.

Subalit sila nga lang ba ang may puwang sa kaharian? Nagpapatuloy si Hesus,  Tandaan ninyo, ang sinumang hindi kumilala sa Kaharian ng Diyos tulad ng isang bata ay hinding-hindi paghaharian ng Diyos! 

Bawat isa sa atin ay may katangian at asal tulad ng sa bata, nasaan na ito? Lahat tayo ay dumaan sa pagkabata at naranasan nating mapanuto ng ating mga magulang at ng ating Panginoon. Subalit sa ating pagtanda, tayo ay nagkakaroon ng tendency na mawalan ng pagkabata at matuon na lang sa bagay ng mundo. Hindi na natin basta-basta tinatanggap ang mga payo ng nakakatanda, na kahit ang Diyos ay ating tinatalikdan. Gumagawa tayo ng mga bagay na di-nakakalugod sa paningin ng Diyos. Mga kasalanang tunay na nakakasuklam. At ang mas matindi, tayo pa mismo ang nagtuturo sa mga bata ng mga pagkakamali nating matatanda!

Upang mapabilang sa kaharian ng Diyos, tayo ay dapat magtaglay ng katangian ng pagiging isang bata, gaano man tayo katanda! Kababaang-loob at pagtitiwala sa kagandahang-loob ng Diyos, ito ang mga pangunahing bagay na taglay natin upang mapasama sa hanay ng mapapalad. 

Sa tingin nati'y mahirap, ngunit tignan natin ang mga bata sa ating kapaligiran! Kung sinasabi nating dumaan din tayo sa pagkabata, bakit nahihirapan tayong gawin ang mga bagay ng kabutihan na dati na rin nating ginagawa? 

Ang imahe ng Señor Santo Niño ang nagsisilbi nating huwaran sa ating pagsusumikap sa Kristiyanong pamumuhay. Sa kanyang kabataan, nakita at naranasan rin niya ang ating mga kahirapan at pagsubok; gayun pa man ay naharap niya ito sa paggabay ng kanyang mga magulang dito sa lupa. Hinarap nga niya ito at ipinaubaya sa kagandahang-loob ng kanyang Ama. Ito ang nagsilbi niyang lakas at paninindigan hanggang sa dumating ang pagsisimula ng kanyang ministeryo. May bata rin sa katauhan ni Hesus, at hindi niya ito pinakawalan sa buo niyang buhay, hanggang sa Krus.

May bata sa bawat isa sa atin, kailangan lang nating harapin ang bawat pagsubok at pagsumikapan ang lahat ng bagay nang tulad ng isang bata. Tulad ng Señor Santo Niño, sa  harap ng mga dagok sa ating buhay, huwag nga tayong manghinawang lumapit sa ating Diyos at humiling sa kanya na tulungan tayo sa mga pagsubok. Tanggapin nga natin ang kanyang kalooban na may kababaang-loob, nang sa gayon ay tunay tayong mapabilang sa kanyang kaharian!

VIVA SEÑOR SANTO NIÑO!!!

Monday, January 9, 2012

We are the Baptized!

January 09, 2012
FEAST OF THE LORD'S BAPTISM
Is 42,1-4.6-7 . Ac 10,34-38
Mk 1,17-11
========== 

October 28, 1990. I always look back to the day I was baptized, the very special day  when I was called from nothingness into being, from being a child of sin into being a child of God. Though I fall and break my soul bigtime, I would still go back to this day to remind myself,  I am baptized! I have a Holy Mission! I must not depart from it, no matter how unworthy I am.


Today, while some of us remember the Transfer of the Image of the Black Nazarene from Intramuros to Quiapo in Manila, the whole Church remembers that day when Jesus begins his earthly ministry. He draws through the Jordan River to be baptized, and with this to recognize the redemptive mission he is going to bear for each one of us. He is baptized by John the precursor, and from the heavens a dove hovered over him. A voice is heard, You are my beloved Son; in You am I well-pleased.

John recognizes him as Somebody greater than I; I am not even worthy to untie the thongs of his sandals. He who is great draws nearer to his creation to live with them, to manifest himself through them. He who rules over the waters and the skies wills to be baptized through these powerful elements. He who is spirit and truth is hovered over by a dove. He who is the Son of Man is declared by the powerful voice as God's beloved Son.

The Baptism of Jesus marks the beginning of his service of redemption to the nations. Through this holy initiation, Jesus in turn begins to baptize ... in Holy Spirit. This is through his teachings, healing and miracles. He worked, preached and prayed, and through these he invited the lesser ones to believe in God's providence, while he contradicted the earthly values of the pharisees, scribes and elders. 

But is this the culmination of His mission? No! Jesus came into the fulfillment of his ministry when he carried the Cross and Died and Resurrected! Through this, we are also called to turn from our earthly ways and on to life with God. He was baptized in water and blood, so that we may also be born from death to new life in him.

We draw the Christmas Season to an end today. We realize that we do not end with Jesus staying as an infant; we see him today as a full-grown adult, at the onset of his mission, and fresh for the proclamation. From his birth in a manger, we now see him prepared to draw others to his Heavenly Father. As the shepherds and Wise ones worshiped him in his humble stature, now he calls the people of every age and place to place their trust in God and in Him.

As for us, we ask ourselves, We who are also baptized in the Faith, do we live ourselves as such? Let us examine ourselves if we live everyday in the statutes of the Church and in the decrees of God. Are we willing to offer much, if not all, of our lives for the sake of others? Can we truly consider ourselves as Christians and Children of God in word and deed?

We are truly the Baptized! Like Jesus who was baptized today as he begins his ministry of love and sacrifice, let us also be reminded of our own baptisms in the Name of the Father, the Son and the Holy Spirit. As we are reminded, let us truly live by it and for it!

Sunday, January 8, 2012

ANG TUNAY NA DIWA NG PASKO: Nagpakita ngayon!

Enero 08, 2012
DAKILANG KAPISTAHAN NG EPIPANYA
Dies Pro Negritis
Is 60,1-6  . Efe 2-3a.5-6
Mt 2,1-12
===

Noong Pasko, marami akong natanggap na regalo. T-shirt, pabango, canister, libro, coin purse, speaker para sa laptop. Kung tutuusin, parang may kakaibang powers ang mga taong nagbigay sa akin ng mga regalo dahil pawang kinakailagan ko ang mga ito. Palagi akong umaalis, kaya kailangan ng mga T-shirt para di madaling maluma ang mga luma ko na ring T-shirt. Hindi naman ako palaging nagpapabango ngunit malamang ay imbitasyon na iyon upang bigyang-pansin naman ang aking sarili. Pinamigay ko ang aking lumang coin purse, ngunit may isa pang dumating at pumalit samantalang di ko naman sinasabi iyon sa iba.

Mga regalo. Mga biyaya. Madalas na pinagkakaabalahan, pinaghahandaan at pinagkakagastusan. Ang primero intencion ay upang mapasaya ang kapwa, at masiyahan sa anumang maibibigay natin. Pero sa kaabalahan natin at pagkapagod sa nagdaang mga pagdiriwang, nakita ba natin sa ating puso ang tunay na diwa ng Pasko?

Nasa regalo? Wala!

Nasa mga party? Wala!

Nasa mga kaliwa't-kanang paputok? Wala rin!

Sabi ng sekular na media, ang pagbibigayan at pagpapatawaran ang tunay na diwa ng Pasko... Kaso mababaw lang iyun. Ito ay mga bunga lamang na magmumula sa ating pagkakilala sa tunay na diwa ng Pasko!

Eh nasaan nga ba ang tunay na Diwa ng Pasko?

Narito sa isang batang isinilang sa sabsaban sa gabing mapanglaw na pinaliwanagan ng kaningningan ng tala at sinaliwan ng papuri ng mga Anghel. Siya nga ang tunay na diwa ng Pasko! Siya na kinilala ng mundo bilang kanyang tagapagligtas ay ating pinagpipitagan ngayon, minamahal at tinatanggap bilang siyang Daan, Katotohanan at Buhay!

Si Hesus ay inaalala natin sa araw na ito bilang batang dinalaw at sinamba ng mga Pantas buhat sa ibayo. Sila ay mga marurunong na tao na nagmula sa malayong lugar, sumasamba sa mga anito at diyus-diyosan at sumasampalataya sa kapangyarihan ng kulam at astrolohiya. Malamang ay di sila magkakasama sa simula ng paglalakbay subalit sa isang punto ay nagkasama-sama, upang tuparin ang iisang misyon: Nasaan ang isinilang na Mesiyas? Nakita namin ang kanyang tala sa silangan at narito kami upang sumamba!

Si Hesus ay inaalala natin sa araw na ito bilang batang inalayan ng handog ng mga Pantas: ginto, kamanyang at mira. Ang mga handog na ito ay tanda ng pagkakilala sa pagiging Hari, Pari at Magdurusang Tagapagligtas ng Panginoong bagong-silang. Animo'y alam ng mga Mago na ang batang kanilang dinalaw ay may isang dakilang misyon na tutuparin, iyan ay ang iligtas ang sangkatauhan mula sa walang-hanggang parusa.

Hindi ito kailangan ni Hesus sapagkat sadyang napakabata pa upang gamitin ang mga ito, subalit ito ay may ibang pakahulugan. Nagpapahiwatig ito na ang bata na tinalikuran ng mga Hudyo (sa pagkatao ni Haring Herodes) ay kinikilala at pinaglilingkuran ng mga Hentil (sa pagkatao ng mga Pantas)! Ito ay isang bagay na binigyang kasukdulan sa kanyang kamatayan sa Krus na kung saan ay inudyukan ng mga Punong Pari ang bayan upang ipapatay siya matapos ng lahat ng milagrong kanyang ginawa, at di-naglaon ay kumalat sa iba't-ibang lugar sa daigdig ang Ebanghelyo, na tinanggap at niyakap ng mga taong nakapakinig rito hanggang sa nakaabot sa ating kultura at estado sa lipunan.

SI HESUS NGA ANG TUNAY NA DIWA NG PASKO! Siya ang pinakamahalagang regalo na nagbuhat sa Diyos para sa atin. Nang dahil sa kanya tayo ay nagkaroon ng dahilan upang magdiwang at magsaya, magbigay ng regalo at magpatawad sa pagkakamali ng iba. Madalas naipagpapalit natin siya sa ibang materyal na bagay, subalit di nga ba't lahat ng ito ay dahil ipinakilala niya ang tunay na pakikipamuhay sa piling ng Diyos?

Nagpapakilala si Hesus sa bawat isa sa atin, di lamang sa Pasko, kundi sa araw-araw. Sa mga pagsubok at tagumpay, sa iyak at tawa, sa mga taong malapit sa atin, at sa pagkakataong akala natin ay wala nang susuporta sa atin. Nagpapakilala siya at kasama natin siya sa araw-araw. Samantalang nagiging abala tayo sa mga bagay na walang-kabuluhan, nasubukan na ba nating tumahimik kahit sandali at pagnilayan ang pagpapakilalang ito ni Hesus?

Sa Martes, babalik na tayo sa Karaniwang Panahon, ang panahong ang Simbahan ay nagninilay sa buhay at ministeryo ni Hesus. Samantalahin natin ang panahon. Kung hindi natin siya nasumpungan sa Pasko dahil sa ating pagka-abala, subukan nating kilalanin siya sa loob ng panahong tahimik at walang masyadong pagdiriwang. Sa patuloy na pagpapakilala sa atin ni Hesus, makita na sana natin siya, hindi na bilang isang batang nasa sabsaban, kundi bilang isang taong inilaan ang lahat sa kanyang buhay upang tayo'y mailigtas. Makita nga sana natin siya bilang isang biyaya sa ating buhay, nang sa gayon ay mapaglaanan rin natin siya ng lahat, at maipagkaloob niya sa atin ang lahat!

Sunday, January 1, 2012

BAGONG PAGSISIMULA...
(Ur Dose First Anniversary Post)


Enero 01, 2012
DAKILANG KAPISTAHAN NI SANTA MARIA, INA NG DIYOS
Ikawalong Araw o Oktaba ng Pasko ng Pagsilang
Pandaigdigang Araw ng Kapayapaan
Bl 6,22-27  . Gal 4,4-7
Lc 2,16-21
===


Bagong taon na naman.


Sa ating paglingon sa nakalipas na taon, makikita natin ang ating sarili na batbat ng pagod, stress at sugat dala ng di-mabilang na mga bagyo, pagsubok at pagkadapang pinagdaanan ng bawat isa sa atin. Pumapasok tayo sa pintuan ng panibagong taon na puno ng panibagong pag-asa na magiging mapagpala ang taong ito para sa atin.

Ano nga ba ang maaasahan natin sa Bagong Taon na ito? Bagong bahay ba? Mas magandang trabaho at sweldo? Bagong committment? Ikakasal ka na ba? Magkakaanak? Magiging mas famoso sa pagsulat ng reflection sa blog? gagraduate ka na ba? O mas maganda, MAMAMATAY KA NA BA SA TAONG 2012? 

Anuman ang ating kahinatnan, dalawang bagay ang nagpapahiwatig ng katotohanan sa pagpasok ng bagong taon. Una, lahat tayo ay tatanda at magtatanda. Ikalawa, may dahilan ang lahat ng ating pagdadaanan at pinagdadaanan. Saanman natin ipagpalagay ang ating sitwasyon, itong dalawang mahalagang bagay ang nagpapakitang totoo at palasak sa lahat ng bagay na pinagsisimulan natin. Niloloob ng Diyos ang lahat ng bagay, at sa pagpasok ng 2012, di rin nga ba totoo na ang lahat ng ating pagdadaanan sa loob ng 12 buwan at 366 araw ay naka-ayon na sa kalooban ng Panginoon?

Naka-ayon na nga ito sa kalooban ng Panginoon, ngunit kailangang alam natin kung paano aatakihin ang isang sitwasyon, na ayon rin naman sa atas at tagubilin ng Panginoong Hesus at ng Inang Simbahan. Mahalaga higit sa lahat na nakikita natin ang bawat pangyayari ayon sa kalooban ng Diyos at alam nating ganapin ang ating mga dapat gawin ayon sa atas ng Panginoon sa bawat isa sa atin. 

Dito pumapasok ang di-mabilang na mga huwaran na ipinapakilala sa atin ng Simbahan, upang magsilbing ating mga inspirasyon sa gawaing mabuti. Sila ang mga taong banal na na-master na ang pagkilala sa kalooban ng Diyos at paggawa ayon rito sa kanilang salita at gawa.

Sa pagakataong ito, ipinagkakaloob sa atin ng Simbahan ang walang dili't iba kundi si Inang Maria upang magsilbing patnubay sa panibagong taon. Sa halimbawang pinapakita sa ating Ebanghelyo ngayon, makikita natin ang larawan ni Maria na tahimik na nagninilay sa mga hiwagang nangyayari sa kanyang paligid. Sa kanyang puso dahan-dahan niyang pinagbubulay-bulay ang kalooban ng Panginoon na nangyayari sa kanya.

Tulad ni Maria, tayo rin naman ay tinatawagan na pagnilayan sa katahimikan ng ating puso ang kalooban ng Diyos sa ating buhay. Kahit na tayo'y nakapaloob na sa panahon ng modernong sistema, nandito pa rin ang Diyos at nagsasalita sa atin sa pamamagitan ng iba't-ibang pangyayari na nagaganap sa araw-araw nating buhay.

Pinapakinggan nga ba natin ang kanyang tinig? Di nga ba siguro kaya may Bagong Taon na dumarating ay dahil patuloy tayong tinatawagan ng Diyos na pakinggan ang tinig niya?

Tularan nga natin si Inang Maria sa ating pagsaliksik sa plano ng Diyos sa ating buhay. Kasingtindi man ito ng bagyo, o kasinglinaw ng mga tagumpay, huwag tayong manhinawang tignan sa mga mata ni Maria ang dakilang  kalooban ng Maykapal sa isang panibagong taon ng pagpapala at biyaya.

Bagong Taon na naman. Panahon ng bagong pagsisimula. Simulan nga natin ito kasama si Inang Maria!

MANIGONG BAGONG TAON, KAPATID!
at
HAPPY FIRST ANNIVERSARY, UR DOSE!