ANG HANGAD KO

March 24, 2013

LINGGO NG PALASPAS SA PAGPAPAKASAKIT NG PANGINOON

Ang Pagsisimula ng Mahal na Araw

Alay-Kapwa Sunday

World Youth Day

Blessing of Palms

Lucas 19, 28-40

Mass

Is 50,4-7 . Phil 2,6-11

Lucas 22,14-23,56 / 23,1-49

=====

Pagandahan na naman sa dalang Palaspas?

Isang Simbahan tayo sa pagtanggap sa Panginoong Hesus ngayong simula ng mga Mahal na Araw. Dala ang ating mga Palaspas, sinasalubong natin ang Panginoon sa kanyang pagpasok sa Jerusalem upang tuparin at ganapin ang kaligtasan ng sangkatauhan.

Kung minsan natatanong natin sa ating sarili, Ano nga ba ang halaga ng ating Pagdiriwang ng mga Mahal na Araw? Bakit kailangan itong alalahanin? Para saan nga ba ito?

Puno ng drama ang pagpapahayag ng Pagpapakasakit ng ating Panginoon sa panulat ni Lucas. Merong mga bagay na naisulat sa kanyang Ebanghelyo na wala sa ibang Synoptic Gospels (Mateo, Marcos). Para sa ilan, ang Pagpapakasakit ni Hesus ayon kay Lucas ay isang pagpapahayag ng dakilang pag-ibig ng Diyos. Ang kamatayan ni Hesus para kay Lucas ay isang kamatayang puno ng pag-asa, ng pagtitiwala at ng biyaya.

Sa pag-ibig na ito, kahit na ang hamak sa mga magnanakaw ay nakatanggap ng matinding regalo sa sandali ng kanyang kamatayan. Dito ako magbibigay ng pansin sa aking pagninilay ngayong taon (Ang iba pong pagninilay tungkol sa Linggo ng Palaspas ay matatagpuan sa http://urdose.blogspot.com.)

Kasabay ng Panginoong nabayubay sa Krus ay ang dalawang magnanakaw na naparusahan ring mamatay; mistulang kasama si Hesus sa kasalanang nagawa nina Hestas at Dimas. Sa iba't-ibang pagkakataon, nakagawa ang dalawang tulisang ito ng pagkakamali laban sa pamayanan kaya sila ay hinatulang mamatay, na siya namang nararapat para sa kanila. Subalit ang kanilang kamatayan ay isa ring sukatan, kung hanggang saan sila mananatili sa pananampalataya.

Dalawang pagtugon ang ating maririnig mula kila Hestas at Dimas, isang pagtugon ng pangungutya at isang pagtugon ng pananalig. Sa bibig ni Hestas nagmula ang panlilibak sa Panginoon, Di ba ikaw ang Mesias? Iligtas mo ang iyong sarili, pati na kami! Para sa kanya, kailangang magkaroon ng isang matibay na pruweba na si Hesus nga ang Tagapagligtas, at ito ay ang pagbaba niya sa Krus upang iligtas ang sarili sa pagkapahiya ng mga Hudyo – kasabay nito ang paglaya sa kanilang dalawa. Kapag nagawa ito ni Hesus, ay tiyak na mananalig ang lahat ng taong nakapaligid, sasambahin siya at itatanghal na Panginoon sa oras ring iyon.

Ngunit sa bibig ni Dimas, maririnig natin ang isang pagtuwid: Wala ka bang takot sa Diyos? Dapat tayong mamatay sa ating ginawa subalit walang kasalanang ginawa ang taong ito! Malinaw para kay Dimas ang tunay na halaga ng nangyayari noong sandaling iyun sa Golgota. Wala man siyang malalim na kaalaman, nakagawa man siya ng kasalanan, batid pa rin niya na walang dahilan upang patayin ang taong napagitna sa kanila, na nagkamali ang sambayanang Judio sa paghatol sa kanya. Para kay Dimas, ang ginawa ng mga matatanda ng bayan ay hindi tama sapagkat hindi basta-basta ang kanilang pinapatay – isa siyang Banal ng Diyos. Maaalala natin na sinabi ni Hesus noong siya'y tinukso sa ilang, Huwag mong susubukin ang Panginoon mong Diyos!

Nagpatuloy si Dimas, Hesus, alalahanin mo ako kapag naghahari ka na. Sumagot si Hesus, Sinasabi ko sa iyo, ngayon di'y ipagsasama kita sa Paraiso. Sa sandali ng kamatayan, nakita ni Dimas ang liwanag ng Buhay, na sumilay para sa kanya at para sa mga taong nananalig kay Hesus. Walang pag-aalinlangan, ipinaubaya niya ang kanyang kahihinatnan sa Panginoon na siyang pinagmumulan ng buhay. Sa pagtanggap ni Hesus sa kanyang kahilingan, nakatanggap siya ng isang biyaya na hindi matutumbasan ng anumang kayamanang nanakaw niya sa tanang buhay niya, nagawa niyang “nakawin” ang langit, at naging kanya ang pangako ng buhay na walang hanggan.

Naghangad si Dimas ng paghahari ng Diyos, ganito rin ba tayo? Sa tinagal ng buhay natin dito sa mundo, sa lahat ng ating mga ginawa, sa dinami ng ating mga pangarap na tinupad at nais pang tuparin, hinangad ba natin ni minsan na maalala tayo ni Hesus sa kanyang kaharian? Sasabihin ng ilan, okay na yung dasal na minsan lang, o yung paghipo sa imahen ng santo, swak na yun upang maalala tayo ng Diyos, ngunit ito nga ba ang naisin ng Panginoon para sa atin?

Ang hangad ko, O Diyos ay makasama sa paghahari mo! Kaya nga siguro namatay ang ating Panginoon sa Krus ng Golgota ay upang makasama niya tayo at makasama natin siya sa kanyang kaharian at sa buhay na walang hanggan. Walang hihigit rito, subalit hindi natin ito pinapansin.

Sa panahong malaya na ang taong magpahayag ng kanyang nais, kung saan kinakain na tayo ng modernong mga pamamaraan, mapalad ang mga taong tulad ni Dimas ay naghahangad ng paghahari ng Diyos higit sa lahat.

Ngayong Mahal na Araw, sa pagsalubong natin kay Hesus sa Jerusalem, ay huwag lamang tayong mahimpil sa ligaya ng pagkakita sa kanya. Kung nais talaga nating makita ang kaganapan ng ating buhay, huwag tayong matakot na hangarin sa bawat sandali ang Kaharian ng Diyos. Makikita natin ito sa Krus, sa kanyang paghihirap, sa kanyang kamatayan. Hangarin sana natin ang makasama sa kanyang Kaharian sa bawat oras, hanggang sa kamatayan.

Panginoon, alalahanin mo nawa kami sa iyong Kaharian. Huwag mong ipahintulot na malayo kami sa iyo. Sa iyong kamatayan, nagkaroon kami ng bagong buhay, panatilihin mo kami sa iyong Buhay ng pag-ibig at luwalhati. Amen!