Magsimula Kasama sina HESUS at MARIA!

Enero 01, 2013

DAKILANG KAPISTAHAN NI SANTA MARIA, INA NG DIYOS

Oktaba ng Pasko ng Pagsilang

Pandaigdigang Araw ng Kapayapaan

Bl 6,22-27 . Gal 4,4-7
Lc 2,16-21

===

Kamusta ang Bagong Taon? Makulay ba? Magulo? Kasama ang pamilya o nag-iisa? Tulad ba ito ng isang ordinaryong araw na wala namang espesyal na okasyon, o sinamantala mo ang pagkakataon upang pasalamatan ang Diyos at hingin ang kanyang awa sa taong paparating?

Anuman ang ating pagsisimula sa Taong ito, tayo ay inaanyayahan na unahin ang Diyos na higit sa lahat. Ang Bagong Taon ay isang imbitasyon na simulan ang isang panibagong pananaw sa buhay, iba sa naging ikaw noong nagdaang taon. 

Maraming mga pagninilay na ang ating nabasa dito sa blog na ito (na nagdiriwang rin ng ikalawang taon nito ngayon), at malamang ko'y nagsasawa na kayong magbasa mula rito, subalit pahintulutan ninyo akong magbigay ng dalawang huwaran na pwede nating maging huwaran sa taong ito. Kilalang-kilala na natin sila, lagi pa nga nating nababanggit ang pangalan nila, subalit maaari pa natin silang kilalanin, mahalin at gawing bahagi ng buhay natin na higit pa kaysa sa noon.

SI HESUS. Sa araw na ito, ikawalo makalipas niyang isilang, ay tinuli at ibinigay ni Maria at Jose ang pangalan ng bata: Yeshua, ang pangalang ibinigay ng Anghel sa kanila sa iba't-ibang pagkakataon. Ang pangalan ng ating Panginoon ay nangangaluhugang Ang Diyos ay nagliligtas! Ito ay pasimula sa kanyang misyon na gaganapin sa kanyang pagtanda.

Ang kanyang pagsilang ay binalita ng Anghel sa mga Pastol na nagmadaling magtungo sa Betlehem upang makita ang kanilang tagapagligtas. Ang kanyang kamusmusan ay dinayo ng mga Pantas na ginabayan ng Tala upang kanilang masumpungan ang Hari ng mga Hari. Ang kanyang mahal na awa ay ating hinihingi sa araw-araw na iniligtas ng kanyang Dugo sa Krus. Lagi nating sinasabi na Bahala na ang Diyos, at ito ay totoo dahil ang kalooban niya ang nananaig sa ating lahat.

SI MARIA. Tinutunghayan rin natin sa araw na ito ang Ina ni Hesus na atin ring Ina. Sa kanyang kabataan ay tinanggap na niya ang biyaya ng pagiging Ina ng Diyos, na ating pinananampalatayanan bilang isang Simbahan. Hindi nagduda si Maria na tanggapin ang biyayang dumarating upang mailigtas ang sangkatauhan: Ako ang alipin ng Panginoon. Maganap sa akin ang iyong sinabi. At hindi rin nakitaan si Maria ng ni katiting na pagmamayabang sa lahat ng kanyang nakita sa gabing mapanglaw na iyun, subalit itinago niya ito at pinagnilayan sa kanyang puso. 

Tayo ang Pueblo Amante de Maria at saan man tayo mapuntang bayan ay makakakita tayo ng mga dambanang itinalaga sa kanyang pamimintuho. Lagi nating hinihingi ang kanyang paggabay sa ating pagdasal ng Rosario, at sa ating mga simpleng pananalangin. Kahit saanman tayo mapadpad, isa sa mga palaging nasa isip natin ay si Maria. Hindi nga natin siya sinasamba, subalit batid nating mahal na mahal natin siya sapagkat anumang hingin natin sa kanyang pamamagitan, mas madalas sa hindi, ay pinagkakaloob ng Diyos.

Mga kapatid! Sila Hesus at Maria ang ating gabay sa taong paparating, higit sa sinuman at anupaman. Maraming beses na nating ibinaling ang ating atensyon sa iba't-ibang mga bagay na sinasabi nating magbibigay ng suwerte o biyaya sa atin sa darating na mga araw, pero sinubukan nga ba nating ipaubaya kay Hesus at kay Maria ang ating mga pinagdaraanan? Malamang, minsanan lang kapag may problema, kapag wala na ang problema, wala na rin si Hesus at si Maria.

Ang Pangalang HESUS ay nagliligtas! Ang halimbawa ni MARIA ay maghahatid sa atin sa kababaang-loob! Kapag pinagsama sila, ang ating matatanggap ay KAPAYAPAAN! Ang kapayapaang hatid ng Panginoon ay hindi ang kapayapaang nakakasakit ng kapwa; ang kanyang kapayapaan ay ang kaganapan ng kanyang pagmamahal sa atin. Ang hinahangad nating kaayusan ay hindi natin makikita sa digmaan o sa pagmamayabang o sa mga batas na wawasak sa ating buhay; ANG KAPAYAPAAN AY PAGMAMAHALAN, PAG-UUNAWAAN AT PAGKILALA AT PAGGALANG SA BUHAY NA BIYAYA NG PANGINOON!

O, kamusta nga ba ulit ang pagpasok ng Bagong Taon? Tinanggap mo nga ba ito na nag-aalala sa mga darating na problema, o na may ngiti sa mga labi at nagpapaubaya sa Diyos? Kinilala mo ba ang Diyos bilang  boss ng buhay mo, at sila Hesus at Maria bilang gabay, o itinanghal mo na naman ang sarili mo bilang nagmamagaling na driver ng sarili mong bangka?

BAGONG TAON NA! Maraming taon na ang nagdaan sa ating buhay, maraming pagkakataong dumating at nawala. Sa panahong ito, bakit hindi natin ibalato sa Diyos ang ating mga gawain sa mga darating na araw? Simulan natin ito na banal! Simulan natin ito na masaya! Simulan natin ito kasama sila Hesus at Maria!

O Diyos ng panahon at ng pagpapala, ipinapaubaya namin sa iyo ang Panibagong Taong ito. Samahan mo nawa kami sa lahat ng aming gagawin, at amin nawang maramdaman ang iyong pagpapala higit sa lahat. Sa panalangin ni Maria Ina ng Diyos, makilala nawa namin ang iyong kalooban na higit sa lahat ng bagay. Amen!

ISANG MANIGONG BAGONG TAON SA ATING LAHAT!

at

HAPPY SECOND ANNIVERSARY SA UR DOSE!

NAWAWALA!

Disyembre 30, 2012

KAPISTAHAN NG BANAL NA MAG-ANAK NG NAZARET

Sir 3,2-6.12-14 . Col 3,12-21

Lucas 2,41-52

===

Maraming beses na akong nawalan o nanakawan ng gamit: cellphone, pera, lapis, ballpen, libro, relo, at kung anu-ano pa. Mas madalas, hindi ko na ito nakikita; minsan, binabalik siya ng tadhana o ng puspusang paghahanap. Tanga lang talaga siguro ako o ano, pero mahirap talagang mag-ingat ng gamit na madaling mawala at di-maibalik. Kailangan talagang maging mapagmatyag sa kapaligiran. 

Aminado tayong lahat, minsan nang may nawala sa atin: gamit, girlfriend/boyfriend, o bagay na talagang mahal na mahal natin. Kung gaano kahirap ang magkaroon nito, mas mahirap itong ingatan at ilayo sa masamang elemento. Kung ganito ang ating pananaw sa gamit, ano pa kaya kung mawala ang buhay, o ang kaligayahan natin? Di ba nga, mas mahalaga pa ang buhay natin, at ang ating ugnayan sa Diyos at sa kapwa higit sa lahat?

Sa Ebanghelyo natin ngayon, nawala ang Panginoon, at pahirapan ang paghahanap ni Jose at Maria upang makita siya muli. Nag-alala sila na baka may masamang mangyari sa kanya, subalit natuklasan nila makalipas ang tatlong araw na siya ay nasa Templo sa Jerusalem at nakikipag-usap sa mga guro at pari. Nang tinanong siya kung bakit niya ginawa iyon, ang sabi ng batang Hesus, Bakit ninyo ako hinahanap? Hindi ba ninyo alam na ako'y dapat na nasa tahanan ng aking Ama? 

Malinaw na kay Hesus sa kanyang murang gulang na may dapat siyang gawin, na dapat niyang hanapin ang kanyang kaligayahan, at ito ay makikita niya sa Tahanan ng kanyang Ama, sa Templo ng Jerusalem. Ito ang magpapakilala sa atin sa Hesus na nagtuturo, nagpapagaling at naghabilin sa atin na magmahal sa Diyos na higit sa lahat at magmahal sa kapwa na tulad ng kanyang sarili. Ang kanyang murang gulang ay hindi naging hadlang upang ipakilala ang Diyos na kanyang Ama sa mga matatanda at guro. Subalit, di dito nagtapos ang kanyang paghahanap para sa tunay na kaligayahan. 

Patuloy na nakita ni Hesus ang kaligayahan ng Panginoon sa kanilang tahanan sa Nazaret, sa piling ng kanyang Inang si Maria at Amaing si Jose. Sa isang simpleng pamumuhay sa piling ng pamilya, na tapat sa Diyos Ama sa lahat ng oras, nakita ng ating Panginoon ang higit na presensya ng Banal na Kalooban. Bago niya kinayag ang mundo na magbalik-loob at sumunod, ginawa muna niya ito sa kanyang sariling paraan, sa kanyang pamilya.

Mga kapatid, sa huling linggo bago pumasok ang 2013, hinarap tayo ng isang bagay na nagpawalang bigla sa dignidad natin bilang mga Katolikong Pilipino na nagmamahal sa buhay. Patagong pinirmahan ang RH Law na hindi nababatid ng publiko, ang batas na naglalayong maghatid ng mas pinalawak na Reproductive Health Awareness sa ating mga mamamayan sa pamamagitan ng mga serbisyong maternal, pagtuturo sa mga kabataan, at family planning methods, kabilang na ang contraceptives. 

Kung ang sumulat nito ang inyong tatanungin, tila baga nagsisimula nang mawala ang tunay na respeto at pagkilala sa buhay. Sinasabi nila, wala namang mawawala kung turuan natin ang mahihirap tungkol sa Reproductive Health, pero di rin ba natin naisip na tayo mismo ang lakas ng ating bayan? Sa halip na daanin sa pagbenta ng contraceptives o sa pagtuturo ng mga bagay na di-dapat na malaman ng kabataan, bakit di na lamang idaan sa mabuting mga gawain at proyekto ang pondo ng pamahalaan? At bakit idinaan sa dahas, pilitan at patagong pamamaraan? Malinaw na malinaw, nawawala na sa karamihan sa atin ang tunay na pagkilala at pagdangal sa buhay at pamilya.

Nawala si Hesus upang hanapin ang kaganapan ng kanyang batang buhay bilang ating Manunubos. Nakita niya ito sa Templo, subalit mas lalo niya itong nakilala at naramdaman sa loob ng tahanan ng Nazaret.

Nakikita pa ba natin ang kaganapan ng buhay ng Panginoon sa loob ng ating mga tahanan, o nawawala na rin ang pagmamahalan sa ating mga pamilya at sa halip ay sumusuporta sa mga gawaing nakakawasak dito?

Ito po ang huli kong panulat para sa 2012. Mas malaki ang pakikibaka sa pagpasok ng Bagong Taon, kaya hingin natin sa Banal na Mag-anak ng Nazaret na tulungan tayo sa ating laban para sa buhay. Huwag sana nating hayaang tuluyang mawala ang dignidad ng buhay, na ating iningatan, inaruga at minahal, tulad ng pagkalinga nina Hesus, Maria at Jose.

Panginoon, salamat sa biyaya ng nakalipas na taon. Dalangin namin sa iyo, sa pamamagitan nina Maria at Jose, na kami'y bigyan mo ng lakas upang ipaglaban ang buhay na pilit na sinisira ng aming makasariling interes. Maunawaan nawa namin na tanging sa Iyo at sa aming mga pamilya lamang namin masusumpungan ang ligayang di-mapapantayan. Amen!

Nasaan Ka Ngayong Pasko?

Disyembre 25, 2012
PASKO NG PAGSILANG NG PANGINOONG HESUKRISTO
Misa sa Hatinggabi:
Is 9,1-6 . Ti 2,11-14
Lc 2,1-14
Misa sa Maghapon:
Is 52,7-10 . Heb 1,1-6
Jn 1,1-18
===

ET VERBUM CARO FACTUM EST, ET HABITAVIT IN NOBIS!

Dumating na muli ang ating pinakahihintay. Sumilang na ang ating Tagapagligtas, ang Salitang naging tao upang tayo ay tubusin mula sa kamatayan. Ang kanyang pagiging Salita ay buhat pa noong una, Sa pasimula'y naroon na ang Salita, kasama na ng Diyos ang Salita, at ang Salita'y sumasa-Diyos. Sa kanyang matinding awa sa ating hirap na pinagdaraanan, siya ay nagnais na pumarito upang turuan tayo ng daan tungo sa Ama. Kaisa natin siya sa lahat ng bagay liban sa kasalanan, at karamay natin siya sa lahat ng pagsubok at hirap nating pinagdadaanan, sa lahat ng tuwa at galak na tinatamasa. 

Ang kanyang pagdating ay ating pinaghandaan sa iba't-ibang pamamaraan: mga dekorasyon sa tahanan, mga regalo para sa kaibigan, mga pagsasama-sama, ngunit higit rito ay ang paanyaya ng Simbahan na ihanda ang sarili sa pamamagitan ng isang pusong nagsisisi at handang bumalik sa kanya, bukas ang puso sa pagtanggap kay Hesus. 

Siguro napansin ninyo ang iisang tono ng mga pagninilay ko sa nagdaang Adbiyento. Lahat ay tungkol sa paghahanda, lahat ay kinikilatis kung nakapaghanda ba tayo ng mainam, o hanggang panlabas lang. Isa sa mga naging tanong natin ay, masaya ka ba sa iyong paghahanda?

Ano nga ba ang totoong kasiyahan? Paano mo masasabing masaya ka? Nasaan ka?

Ang henerasyon natin ang siyang tumatayong saksi sa realidad na dahan-dahan nang nawawala si Christ sa CHRISTmas! Mula sa mga simpleng mga pagbati (Happy Holidays!) hanggang sa mga kinikilos ng mga kabataan (magsisimbang-gabi na nakapang-gangster), hanggang sa mga pambabara ng mga "kristiyano" tungkol sa mga pagdiriwang natin (Hindi totoo ang Pasko!), hanggang sa mga status sa Facebook (SMP ka ba?), makikita natin na dahan-dahan nang nawawala ang tunay na halaga ng Kapaskuhan sa puso nating mga Kristiyano. 

Hinahanap ng tao ngayon sa kung saan-saan ang kanyang kaligayahan: sa mga mall at nagpapalamig o nagwi-window shopping, sa mga party at nagpapa-sosyal. Para sa atin, ang Pasko ay panahon upang makipagsosyalan at pumorma ng matindihan. Bale wala kung may nasasaktan siyang kapwa, basta ang mahalaga para sa kanya ay nakakaporma siya at nakakapagsaya ng para sa sarili niya.

Ang iba naman, sa mga pang-aabuso sa katawan hinahanap ang kasiyahan: drugs, sigarilyo, alak, babae. Hindi makuntento sa kung anong biyaya ng Diyos sa kanya, mas gusto niya itong nasasaktan o nakakatikim na madilim na kaligayahan. Walang ibang panginoon liban sa sarili niya at sa mga bagay na nagpapasaya sa kanya.

Nasaan nga ba tayo ngayong Pasko? Maraming kuwento, maraming mga likong pamamaraan, subalit sa araw na ito ay muling pinapaalala sa atin na may isa at ISA lamang na maaaring maghatid sa atin ng totoong kasiyahan sa panahong ito: SI HESUS. Ang kanyang pagsilang ay hudyat ng biyaya ng Diyos sa ating lahat na madalas binabalewala, tinatakwil, o hindi kinikilala, bagkus ay pinagpapalit sa mga bagay na mabilis mawala o maglaho.

Mga giliw, sa ating pagdiriwang ng Pasko ngayon, kung mababasa mo ito, sana maunawaan mo na SI HESUS AT SI HESUS ANG PUNO'T DULO NG PASKO. Kaya ka nagpaparty ay dahil kay Hesus. Kaya ka nag-aayos ng dekorasyon ay dahil kay Hesus. Kaya ka nagdiriwang ng holiday sa araw na ito ay dahil kay Hesus. Nasaan man tayo ngayong Pasko, hindi natin mailalayo ang ating mga sarili kay Hesus, ang Salitang nagkatawang-tao at isinilang para iligtas tayo. 

Kung kaya muli nating tanungin ang ating mga sarili, Nasaan ka ngayong Pasko? Sana huwag mong ilayo ang sarili mo sa tunay na dahilan ng lahat ng pagdiriwang at paghahanda natin ngayon. Minsan mo lang tanggapin si Hesus, at tunay na magbabago at magkakaroon ng saysay ang iyong buhay. Sa gayon, masasabi mong tunay na may Diyos, at siya'y kapiling mo sa bawat araw ng iyong buhay.

Panginoon, kapiling ka namin sa bawat araw. Sa aming pagdiriwang ng Pasko, maunawaan nawa namin na ikaw ay patuloy na sumasaamin, kapiling at gabay. Maligayang Karaawan sa iyo! Amen.

Tapat siya; eh ako ba?

Disyembre 23, 2012

Ika-apat na Linggo ng Adbiyento

Mik 5,1-4a . Heb 10,5-10

Lucas 1,39-45

===

Ang katapatan ay isang malalim na salita. Malalim hindi lamang dahil sa Tagalog siya, kundi dahil isa siya sa mga birtud na dapat ay meron ang isang Kristiyano. Dapat ay tapat ang mag-asawa sa isa't-isa, ang anak sa kanyang magulang, ang guro sa kanyang mga estudyante, at ang kawani ng gobyerno sa bayan. Gayun din naman, kapag nagpakita ang isang tao ng kanyang katapatan, dapat tayo ay tapat rin sa kanya.

Sa ganitong pananaw natin bibigyan ng pagninilay ang Ebanghelyo para sa huling linggo ng Adbiyento. Maraming beses na nating napakinggan ang salaysay ng pagdalaw ni Maria sa kanyang kamag-anak na si Elisabet, at sa bawat pagkakataon ay nagsisikap tayong magnilay sa iba't-ibang pananaw na umiikot rito.

Ang kataparan, mga giliw, ay hindi lamang one-way. Sa mapapakinggan nating Ebanghelyo ngayon, matutunghayan natin ang kagalakan ng magpinsang Maria at Elisabet dahil sa kani-kanilang mga pinagdadaanan, ay pinakilala ng Diyos ang kanyang katapatan. Baog man at matanda si Elisabet, bata man at walang asawa si Maria, ay hindi ito naging hadlang sa Panginoon upang ipakira kung gaano siya kalakas sa lahat ng tao at nilalang sa daigdig.

Tapat ang Diyos. Maraming nagsasabing hindi siya totoo, at kung totoo man siya ay hindi niya dapat hinahayaang magdusa tayo ng matindi. Subalit kung titignan natin, hanggang ngayon ay buhay pa naman tayo, humihinga, kumikilos! May dumaan mang pagsubok, nakakalagpas tayo! Maraming biyaya ang dumarating sa atin, hingin man natin o hindi. Higit sa lahat, hindi siya lumalayo sa atin sa pamamagitan ng Simbahan, ng Eukaristiya, at ng mga taong kanyang ipinapadala upang samahan tayo sa ating paglalakbay sa buhay.

Madalas nating sinasabi na tayo pa rin naman ang gumagawa para makamit ang lahat ng ito, ngunit bali-baliktarin man natin ang mundo, tanging ang Diyos at ang Diyos pa rin ang pinagmumulan ng lahat ng bagay na ating natatamasa. Siya ang pinagmumulan ng lahat ng pag-iral, siya ang dahilan ng ating buhay. Tunay nga, tapat siya sa ating lahat, noon, ngayon at kailanman!

Dahil tapat ang Diyos, dapat tapat rin tayo. Sinabi ni Elisabet, Mapalad ka, sapaglat nanalig kang matutupad ang ipinasasabi sa iyo ng Panginoon. Makikita rito kung paano tumugon si Maria sa pagiging matapat ng Diyos. Sa kabila ng kanyang kabataan, ay tinanggap niya ang kanyang misyon na maging Ina ng Tagapagligtas. Hindi siya nagduda, bagkus ay tinanggap niya ng buong puso ang biyayang buhat sa Panginoon. Naging tapat rin si Maria sa Panginoon, at dahil dito, ako'y tatawaging mapalad ng lahat ng salinlahi!

Ngunit ibang-iba ang naging ugali ni Maria sa ugali natin ngayon. Tayo ang mga taong panay hingi lang ang alam kapag kakausapin ang Panginoon. Hiling dito, wish doon, with matching tears and hagulgol pa. Kapag nakamit naman natin ang anumang ating gusto, kalimot syndrome na tayo. Madalas pa nga, nagmamayabang tayo sa kakarampot na kinang ng tanyag na ating nakakamit na sa totoo lang ay hindi malalagpasan ang kapangyarihan ng Diyos.

Tapat nga talaga ang Panginoon. Tayo ba ay tapat rin? Dalawang araw na lang at muli nating ipagdiriwang ang pagsilang ng Manunubos, ang pagpapakita ng katapatan ng Diyos sa atin sa pamamagitan ng pagsilang sa daigdig ng Panginoong Hesus. Hindi natin maikakaila, samantalang inaalala natin ang katapatang ito ng Diyos, ay kung anu-anong kamalian pa rin ang ating ginagawa sa halip na gawin ang naaayon sa kalooban ng Panginoon. Masaya tayo kapag may nasasaktang iba, kapag may namamatay na taong ayaw natin, kapag ang gusto natin ang nasusunod.

Hanggang kailan natin pagtataksilan ang katapatan ng Diyos? Ang pagbabago at kapayapaang ninanais natin ay nagmumula lamang sa ating Panginoon. Siya ang dahilan ng ating pag-iral sa mundo at tanging sa pagiging matapat lamang natin matatamasa ang bunga ng kanyang pag-ibig sa atin: kapayapaan, pag-asa at pagmamahalan bilang mga anak ng Diyos.

Patuloy tayong maglakbay patungo sa ningning ng Pasko. Pero sana makita natin sa Paskong ito kung gaano kalaki at kadakila ang katapatan na pinakita ng Panginoon sa tao. Siguro, kapag nakita natin ito, mas lalo nating mararamdaman ang tunay na halaga ng salitang katapatan, at ipakita ito sa ating mga kapatid at kapwa.

Panginoon, dumating ka na at huwag magluwat! Sa pagsilang ng iyong Anak sa sabsaban, Ipakita mo sa amin ang tunay na kahulugan ng pagiging matapat, nang sa gayon ay maging tapat rin kami, tulad mo, sa aming kapwa. Amen!

Ano'ng gagawin namin?

Disyembre 16, 2012
Ikatlong Linggo ng Adviento (Gaudete)
Pambansang Araw ng Kabataan
Simula ng Simbang Gabi 
Sof 3,14-18a . Fil 4,4-7
Lucas 3,10-18
===

Bahagi na ng buhay natin ang mga instructions o gabay. May direction ang bawat pagkaing niluluto natin, pati ang ruta ng ating biyahe kung saan man tayo pupunta, kahit na nga ang bawat game ay may instruction rin. Kahit anong gawin natin, mas madalas sa wala, ay may kaakibat na instructions o pamamaraan upang mas mapaganda o sumarap ang anumang bagay. 

Ngayong nagsisimula na naman ang siyam na umagang pakikilakbay natin sa Banal na Mag-anak patungo sa ningning ng Pasko, mapapakinggan ulit natin si Juan Bautista na nagbibigay ng instructions, ngunit hindi para sumarap ang lutuin o para maging maganda ang buhok o mukha, kundi upang lalo tayong maging handa sa pagsapit ng Pagsilang ng Mesiyas.

Ang may dalawang balabal ay ibahagi ang isa sa wala...Wag kayong maniningil ng sobra sa itinakda... Wag kayong mamimintang ng pagkakamali at matuwa kayo sa inyong kinikita.

Mukhang simple lang ang instructions ni Juan, ano? Ngunit para sa mga nakarinig nito, ito ay katumbas ng pagtalikod sa dating pamumuhay nila na puno ng pagkagahaman, pagiging sakim at kung anu-ano pang nakakasakit sa Diyos at sa kapwa. Sa ibang salita, simple instruction but you cannot follow. 

Mukhang malinaw na malinaw pa rin ang mga ito sa panahon natin ngayon. Marami pa ring hindi nagbabahagi sa kapwa, marami pa ring hindi natutuwa sa anumang meron sila, marami pa ring namimintang ng pagkakamali. Higit sa lahat, marami pa rin ang di-natutuwa sa anumang meron sila, kaya ayun, kamkam pa rin ng kamkam ng kayamanan na di na dapat nila kinukuha.

Kung ilalagay pa natin ito sa "more recent" na sitwasyon, marami pa rin ang di-kumikilala sa buhay na biyaya ng Diyos, bagkus ay mas iniisip pa ang sariling interes at kung paano kakapal ang bulsa, kaya ayun, tuloy lang sa mga pamamaraang nakakawasak sa dignidad at dangal ng buhay ng tao. Palibhasa, nakakatanggap ng biyaya mula sa nakakataas na upuan, kaya tuloy lang sa bira.

Paano ang Diyos? Sa patuloy nating paghahanda para sa Adbiyento, makikita at mararamdaman natin na ang Panginoon lamang talaga ang nagdudulot ng tunay at tapat na kaligayahan. Hindi echos ni kyeme lang. Totoo ang Panginoon sa kanyang pangako, kaya nga niya pinadala si Hesus, di ba? Ang Diyos ay Diyos ng buhay, at ang bawat taong nabubuhay sa kanyang kalooban ay nakakatanggap ng ligaya, gaudete, na walang kapantay.

Malapit na ang Pasko. Subukan nating pagnilayan at tanungin, Ano na nga ba ang aking ginawa upang makapaghanda sa pagdating ng Panginoong Hesus? Sinusunod ko ba ang kanyang instructions upang magpatuloy na lumawig ang aking kaligayahan, o patuloy lang ako sa aking dating gawi na walang habas na sinusunod ang sariling kagustuhan?

Sinabi nga ni Juan, May darating na mas higit sa akin. Ni hindi ako karapat-dapat magtanggal ng kanyang sapin sa paa. Alam ni Hesus ang gagawin sa mga taong tapat at hindi tapat sa kanya. Subalit bago siya dumating, tayo ay pinaghahanda. Subukan nga nating ihilera ang ating buhay sa kanyang kalooban, gawin natin ang nais niya, upang tayo ay maging tunay na masaya at puno ng buhay ngayong pagdating ng Pasko.

Panginoon, nagdudulot ka palagi sa amin ng kagalakan. Turuan mo kami at laging gabayan upang manatili sa amin ang kaligayahan na ikaw lamang ang makakapagbigay. Sa aming paghahanda, makita sana namin na ikaw ang maylikha ng buhay at ang iyong kalooban ang siyang mangyayari palagi. Amen. 

Tinig ni Juan

Disyembre 09, 2012

Ikalawang Linggo ng Adbiyento

Br 5,1-9 . Fil 1,4-6.8-11

Luc 3,1-6

===

Busy pa rin sa pamimili? Isang linggo na iyan ah!

Noong isang linggo, binahagi ko sa inyo ang kahalagahan ng paghahanda sa panahong ito ng Pagdating ng Panginoon. Dapat nga tayo maghanda kasi parating na ang ating Manunubos. At kung tayo ay maghahanda na, dapat na hindi lamang panlabas kundi sa kalooban rin.

At mukhang totoo nga ang sinabi ni Hesus, sapagkat dumarating na ang tagapanguna. Babalik na ang ating mga Ebanghelyo sa pasimula ng ministeryo ni Hesus, kung kailan dumating sa ilang si Juan Bautista. Pumunta siya sa may Ilog Jordan upang binyagan at turuan ang mga tao tungkol sa paghahari ng Diyos. Sa kanya natupad ang hula ni Propeta Isaias: May tinig sa ilang: ihanda ninyo ang daraanan ng Panginoon!

Sa panahon ng Adbiyento, ang tinig ni Juan ang siya nating maririnig. Sa kanyang pagtuturo, ipinapakilala niya ang kanyang sarili bilang tagapanguna sa higit na darating. Sa kanyang gawain, makikita natin na may isang  mas dakila pa sa kanya na tutubos sa bayang kanyang inihanda. Sa ibang salita, ang katauhan at ministeryo ni Juan ay isang paraan ng paghahanda para sa isang mas dakilang katauhan at paglilingkod na darating 

Mukhang malinaw naman sa atin ang mensahe ng pahayag ni Juan sa araw na ito: Pagsisihan ninyo’t talikdan ang inyong mga kasalanan at pabinyag kayo upang kayo’y patawarin ng Diyos! Ito rin ang umaalingawngaw na tinig ng Simbahan sa panahong ito ng paghahanda para sa Pasko, lalo na sa Taon na ito ng Pananampalataya, ang muling bumalik sa Diyos na siya lamang pinagmumulan ng buhay at ng mga biyaya. 

Gayunpaman, alam nating hindi ito ang palaging nangyayari. Patuloy pa rin tayo sa buhay ala-hari. Hindi iniisip ang pananaw at kapakanan ng iba, tuloy lang tayo sa mga bagay na nakakapagsaya lamang sa atin. Madalas pa nga, naghahanda tayo ng regalo kaysa sa paghandaan ang Pasko na taos-puso, at totoo sa kalooban.

Subukan nating tanungin ang ating mga sarili, kamusta na ang ating paghahanda? Tuloy lang ba tayo sa ating nakasanayan na 'paghahanda,' o sinusubukan nating alamin ang tunay na katayuan ng ating pakikipag-ugnayan sa Diyos nang sa gayon ay tunay tayong makapaghanda para sa Pasko?

Mga kasama, marami pa tayong maririnig mula kay Juan. Pakinggan natin ang kanyang tinig, at makakatiyak tayo na magiging ganap ang ating paghahanda para sa Paskong darating!

Panginoon, binigay mo si Juan sa amin upang matulungan kami sa paghahanda para sa iyong pagdating. Gabayan mo kami sa pamamagitan ng kanyang tinig na maghahatid sa amin sa ganap na paghahanda ng puso para sa Pasko. Amen.

MALINIS AT BANAL!

DAKILANG KAPISTAHAN NG INMACULADA CONCEPCION

Pangunahing Pintakasi ng Bansang Pilipinas

Disyembre 08, 2012

Gn 3, 9,15-20 . Efe 1,3-6.11-12

Lc 1,26-38

===

Kapag sinabing malinis, ibig sabihin walang bahid na ano pa man, almost perfect. Hinahanap natin iyan sa damit, maganda sa paningin kung walang mantsa, o kung hindi lukot at plantsadong mainam. Hinahanap natin iyan sa project, yung walang masyadong lukot o trace ng pandikit. May grade nga yung cleanliness ng isang project, di ba? Sa kanyang gaslaw o sinop, sa kanyang ayos ng buhok at sa gupit ng kuko sa paa makikita natin kung malinis sa katawan at sa buhay ang isang tao na nais tayong maging kaibigan.

Importante ang pagiging malinis, hindi lang dahil sa maganda ito sa paningin, subalit ito ang nagpapakilala ng katauhan ng isang tao o bagay. Ito ang nagbibigay ng identity, ng pagkakakilanlan sa atin. Masasabi nating isa ito sa mga maaalala sa atin nga mga taong malapit sa buhay natin na nalayo o nawalay sa piling natin.

Malinis. Ito ang taglay ni Maria buhat sa unang sandali ng kanyang pagiging tao sa sinapupunan ni Santa Ana. Sa ating pagdiriwang ngayon ng Inmaculada Concepcion, ating ipinagdiriwang ang pagiging malinis ni Maria: walang bahid ng kasalanang mana. Ito ang siyang nagbigay-daan sa kanyang pagiging-marapat upang tanghalin na Ina ng ating Panginoon.

Sa pagbasa sa unang Vespers para sa Dakilang Kapistahan ngayon, pinahayag ni Pablo na hinihirang ng Diyos sa pasimula ang mga taong gaganap sa kanyang kalooban, tinawag at ginagawang marapat sa pakikibahagi sa kanyang gawain ng kaligtasan. Si Maria ang unang nakatanggap ng biyayang ito sa pamamagitan ng Inmaculadang paglilihi sa kanya.

Hindi natin masasabing karapat-dapat si Maria kung siya ay nananatili sa buhay ng kasalanan. Ang papel ni Maria sa ating kaligtasan ay lubhang naging matingkad sa kanyang pagiging malinis. Ito ay binigyan ng katuwiran ng Anghel noong kanyang pinahayag: Matuwa ka, ikaw ay kalugod-lugod sa Diyos!

Kaire Kecharitomene, lubhang pinagpala! Ito ang ating pagkilala sa dakilang Ina ng Diyos na atin ring ina. Ang lahat ng pagmamahal na kanyang natatanggap sa panahong ito mula sa ating kanyang mga anak ay bunga ng dakilang pagpapala na nagbuhat sa Panginoon. Sa kanyang pananalig, tayo ay nakasumpong ng ating kaligtasan, kaya gayun na lamang ang ating pagpapasalamat sa kanya siyang ating Ina at Huwaran sa Taong ito ng Pananampalataya.

Si Maria ang siya nating gabay at huwaran sa isang buhay na puno ng kalinisan at kabanalan. Sa kanyang kalinisan, nagsumikap siya na pag-ibayuhin ang kabanalan at pagmamahal sa Diyos sa pamamagitan ng isang buhay na malinis at nakatalaga sa Panginoon. Tinanggap ni Maria ang biyaya ng buhay na nagmumula sa Diyos, at kinilala niya ito bilang isang banal na kaloob. Hindi niya pinagkait ang kanyang sarili sa kalooban ng Diyos na naganap sa kanyang pag-oo sa pahayag ng Anghel na siya'y magiging Ina ng Manunubos.

Aminin na natin, mahirap maging malinis sa panahong ito. Sa impluwensyang ating natatanggap buhat sa mundo, tayo ay humaharap sa pang-araw-araw na pagsubok laban sa kalinisan ng ating katawan at kalooban. Palagi tayong nadarapa at  nagkakasala laban sa ating Panginoon, at dahil dito tayong lahat ay lukot na, bahid na ng sangkaterbang mantsa, at hindi na karapat-dapat na lumapit sa kanya.

Subalit sa araw na ito, sa Dakilang Kapistahan ng Inmaculada Concepcion, muli sa ating pinapakilala ng Panginoon si Maria na humarap sa pagsubok ng mundo tulad natin, subalit nanatili sa isang buhay na tapat sa kanyang Panginoon at sa estado ng kanyang buhay. Pinapakilala nga siyang muli ng Panginoon bilang isang tanda sa langit na siyang ating kalasag laban sa kamandag at lason ng ahas – ang mga tukso ng ating makabagong panahon.

Sukat nating tanungin ang ating mga sarili: Patuloy pa ba akong nananatili sa isang buhay na malinis at banal? Katulad ni Maria, nagsisikap ba akong magtaguyod sa isang buhay ng kalinisan, o sumusunod na lang ba ako sa agos ng mundo na wala nang pagpapahalaga sa dignidad ng buhay ng aking kapwa?

Sa ating pakikibaka para sa dignidad at karangalan ng buhay, tayo ay patuloy na lumingon sa Mahal na Ina na hindi natakot ipahayag ang pagmamahal ng Diyos sa pamamagitan ng buhay na sakdal linis sa paningin ng Diyos at ng mga taong lumalapit sa kanya.

Panginoon, sa pamamagitan ng iyong biyayang pinagkaloob kay Inang Maria, dalangin namin na kami'y ilayo sa tukso ng mundo at patatagin sa iyong kagandahang-loob, nang kami'y maging marapat sa isang buhay na banal at malinis para sa lalong kapurihan ng iyong Ngalan dito sa lupa, para nang sa Langit. Amen.

Maria, Birheng Pinaglihing walang sala, ipanalangin mo kami!

MAGHANDA!

UNANG LINGGO NG ADBIYENTO
Liturhikal na Siklo C - Taon I 
Disyembre 02, 2012
Jr 33, 14-16 . 1Ts 3,12-4,2
Lucas 21, 25-28.34-36
===
 

Ayan, Bagong Taon na naman sa ating Inang Simbahan! Ibig sabihin, ilang araw na lang ang binibilang ay Pasko at 2013 na. Mukhang excited na naman ang bawat isa, dahil naghahanda na tayo ng listahan ng ating reregaluhan, budget para sa pagkain, at kung anu-ano pa. Ito naman talaga ang siklo ng buhay natin pagsapit ng ganitong panahon ng taon: aligaga.

Ang Adbiyento, tulad ng alam natin, ay panahon ng paghahanda. Apat na kandila sa korona, simbulo ng apat na linggo ng ating puspusang paghihintay sa pagsilang ng ating Manunubos sa Betlehem, at sa kanyang pagbabalik sa wakas na taglay ang dakilang kapangyarihan. Bawat linggo, nagsisindi tayo ng isang bagong kandila, dahil nais nating tanglawan ng Diyos ang buhay natin patungo sa kanya (sana ganun nga). 

May pagnanais na maipagdiwang ang kanyang pagsilang na masaya, ay ating nililinis ang ating mga tahanan at ang iba pang gamit sa bahay, nagsasabit ng ilaw at palamuti, nagtatayo ng puno at iba pang panlabas na pagpapakita ng maganda at makulay na Pasko para sa atin.

Subalit, ito ang tanong: Masaya ka nga ba sa iyong paghahanda? Kamusta ka? Paano kung ito na ang huling Pasko na darating, at hindi ka nakapaghanda ng mainam sa kalooban? Paano ka?

Umaalingawngaw ang tawag na maghanda sa ating Ebanghelyo ngayon. Simple lang naman ang topic ni Heus: ang wakas ng panahon. Isang kakila-kilabot na pangyayari na napapalibutan ng pagkawasak ng santinakpan, pagkalito at kasawian, at ang dakilang pagbabalik ng Anak ng Tao na dumarating na nasa alapaap, may dakilang kapangyarihan at malaking karangalan. Hindi ito isang ilusyon o kung ano; sa totoo nga lang ay dahan-dahan na natin itong nararamdaman sa panahon natin ngayon sa kaliwa't-kanang mga kaguluhan at delubyo na ating nararanasan.

Sabi nga sa Boy Scout, dapat Laging Handa! hindi lamang sa ating panlabas na katangian, kundi at higit sa lahat, ay sa ating personal na buhay. Sa mga taong hindi na iniisip ang kapakanan ng kapwa at inaalala na lamang ang para sa sarili nila, ang darating na wakas ay hudyat ng katapusan ng kanilang ligaya. Isang malaking pagsisisi ang kanilang mararamdaman, sapagkat inilaan nila ang kanilang panahon sa mga walang kwentang bagay. Tunay na parusang walang hanggan at kamatayang di-mamagkano ang tatamuhin nila, dahil hindi sila handa.

Pero sa taong tunay na malinis ang isip at buhay, at naging tapat sa Diyos hanggang sa huli, si Hesus na mismo ang nag-aanyaya, Kapag nagsimula nang mangyari ang mga bagay na ito, magalak kayó sapagkat malapit na ang pagliligtas sa inyó. Tulad nga ng aking ibinahagi noong nakaraan, ang katapusan ng mundo para sa ating Diyos ay ang hudyat ng kaligtasan ng mga taong sumunod hanggang sa wakas. Anuman ang pagsubok na dumating, taas-noo pa rin nilang sinasambit ang Pangalan ng Panginoon, at dahil dito, gantimpala ang kanilang kakamtin.

Sa bandang huli, ano nga ba ang panawag sa atin? MAGHANDA!  Kaya’t maging handa kayó sa lahát ng oras. Lagi ninyóng idalangin na magkaroon kayó ng lakas upang makaligtas sa lahát ng mangyayaring ito at makaharap sa Anak ng Tao. Kaya nga siguro may Adbiyento upang ipaalala sa atin na sa anumang gagawin natin, dapat ay isaisip natin ang pagdating ng Panginoon. Gawin natin ang nararapat at mabuti, upang sa kanyang pagdating sa Pasko, at sa kanyang pagbabalik sa wakas ay madatnan niya tayong may galak sa puso; umaawit ng papuri sa kanyang kagandahang-loob.

Uulitin ko: Masaya ka nga ba sa iyong paghahanda? Kamusta ka? Paano kung ito na ang huling Pasko na darating, at hindi ka nakapaghanda ng mainam sa kalooban? Paano ka?

Panginoon, sa aming paghihintay sa iyong pagbabalik, itulot mong makapaghanda kami, hindi lamang sa panlabas kundi sa aming kalooban. Gabayan mo kami sa bawat sandali hanggang sa masapit namin ang iyong liwanag na di-magwawari. Amen!

Iyan ang TOTOO!

DAKILANG KAPISTAHAN NG PANGINOONG HESUKRISTO, HARI

Nobyembre 25, 2012

Dn 7,13-14 . Ph 1,5-8

Juan 18,33-37

===

The truth hurts, ayon sa isang kasabihan. Kapag humarap tayo sa isang bagay na totoo, alam nating kahit paano ay mababago nito ang mga pananaw natin sa buhay, sampu ng lahat ng tao sa paligid natin. Kahit paano, ang katotohanan ang magtataas o magbabagsak sa isang bagay, tao o pangyayari. Ito ang magsasaad kung tama o mali ang gawi natin. Sa isang salita, ang katotohanan ang isa sa mga mahahalagang pinanghahawakan natin, anuman ang estado o gawain natin sa buhay.

Ito rin ang pinapakilala ni Hesus sa ating Ebanghelyo ngayon, ang Huling Linggo sa Taong Liturhikal B. Sa gitna ng tinding hirap na kanyang binabata sa magdamag na siya'y inuusig, lakas-loob niyang pinahayag sa harap ni Pilato na siya'y Hari! Ito ang dahilan kung bakit ako ipinanganak at naparito sa sanlibutan, upang magsalita tungkol sa katotohanan.

Marami sa atin ang nagtatanong, bakit nga ba natin ipinagdiriwang ang Pistang sa dulo ng taon? Ano ang halaga para sa atin ng isang Hari na di naman natin kilala ni nakita? Totoo nga ba siya? Kung babalikan natin ang kasaysayan ng kapistahang ito, makikita natin ang isang kabalintunaan. Sa Quas Primas ni Papa Pio XI, pinahayag ng Banal na Papa ang paghahari ng maka-mundong mga pananaw, lalo na ang komunismo na talamak noong panahong iyon. 

Para sa mga makamundong pinuno, hindi umiiral ang Diyos, at kung umiral man siya ay wala siyang pakialam sa mga gawain ng mundo. Wala siyang karapatang mamuno sa kanila sapagkat di naman nila siya nakikita, ni nararamdaman. Higit sa lahat, isa siyang hadlang upang makapaghari sila sa paraang kanilang gusto. Katulad ni Pilato, kanilang sinasabi, hindi mo ba alam na may kapangyarihan akong palayain ka at kapangyarihang ipapako ka sa Krus? (Jn 19,10)

Subalit hindi ito ang totoo! Sa Krus, samantalang siya ay nakapako, ay pinakilala ni Hesus ang kanyang paghahari na hindi lamang nakatuon sa makamundong pananaw tulad ng tinuran sa taas; ang kanyang paghahari ay isang ubod ng pagmamahal at sakripisyo. Si Hesus ay hari na handang ialay ang sariling buhay para sa lahat ng umaasa sa kagandahang-loob ng Panginoon. Hindi ito kaya ng mga pinuno ng sanlibutan, ni magawa kailanman.

Christ as our Redeemer purchased the Church at the price of his own blood; as priest he offered himself, and continues to offer himself as a victim for our sins. Is it not evident, then, that his kingly dignity partakes in a manner of both these offices? [Quas Primas, 16]

Hindi ito kayang gawin ng mga taong umaastang "pinuno," dahil sa dignidad na dala ng pangalan o puwesto nila. Ayaw nilang mapahiya, ni plumakda. Gusto nila na sila ang masusunod. Subalit ang paghahari ni Hesus ay hindi paghahari bilang "boss" na uutusan tayong gawin ang anumang gusto niya. Naparito siya, hindi upang paglingkuran kundi upang maglingkod. Pinakita niya ito sa kanyang kamatayan sa Krus.

Ito ang katotohanang hinarap ni Hesus sa sandaling iyon na kaharap niya si Pilato. Ito rin ang patuloy niyang pinapakilala sa bawat isa sa atin, lalo na sa mga taong ayaw pa rin siyang tanggapin, ni yakapin ang katotohanang kanyang taglay. Patuloy na naghihintay si Kristong Hari para sa atin na kanyang mga iniligtas upang kilalanin siya at tanghalin na Hari ng kanilang buhay.

Sukat nating tanungin ang ating mga sarili sa araw na ito, Ano nga ba ang itinuturing kong totoo? Kinikilala ko ba si Hesus na Hari sa aking buhay, o patuloy lang ako sa buhay kong walang panginoon kundi ang sarili ko?

Sa ating pagtatapos sa isang Taong Liturhikal, muli nating subukang tuklasin ang kagandahang-loob ng Panginoon na patuloy na naghahandog ng kanyang kagandahang-loob para sa atin. Si Hesus ang nagpapakilala sa atin ng katotohanan, na siya ang Hari ng ating buhay at wala nang iba. Walang halong pangamba, makakaasa tayo sa patuloy niyang pagdamay sa ating lahat. Manalig tayo sa kanya at itanghal nating siya bilang Hari ng buong sanlibutan! Iyan ang totoo!

Panginoon, patuloy naming hinahanap ang katotohanan sa mga maling bagay. Buksan mo ang aming mata upang makita namin ang tunay na katotohanan: na Ikaw ang Hari at Diyos ng aming abang buhay. Maghari ka sa amin! Amen!

2012

Ika-33 Linggo sa Karaniwang Panahon

Dn 12,1-3 . Heb 10, 11-14.18

Marcos 13, 24-32 

===

Sino nga ba ang hindi pa nakakasagap ng balita na Doomsday na daw sa December 21, 2012? Maraming nagsasabing totoo daw na may malaking asteroid na tatama sa planeta at lalamunin ang lahat ng nakatira dito. Walang ititira, lahat mamamatay. Kung may matira man, eh good luck na lang dahil talagang wala ka nang makikitang matinong pagkain ni matitirahan. Back to zero, kung baga, kung magiging uso pa ang number na zero pagdating ng araw na iyun. Ni di na nga pinadaan pa ang araw ng Pasko eh, so malamang ay talagang wala ka nang dahilan para mabuhay pag nagkagayon.

Ganito ang pananaw ng nakakarami sa atin pagdating sa katapusan ng mundo. Masakit, nakakapangilabot, at higit sa lahat, malapit na. Magaling na tayo kapag nagkatotoo ang mga bagay na ito, sapagkat nahuli natin ang isip ng Diyos na siya lamang nakakaalam ng lahat ng bagay, maging ang katapusan.

Sa puntong ito, tunghayan natin ang Mabuting Balita sa araw na ito, ang ikalawang linggo bago matapos ang taong liturhikal. Mababanaag rin natin sa mga salita ni Hesus ang pagdating ng wakas. Walang pinagkaiba sa ating pananaw: Sa araw na iyon, matapos ang matinding kapighatian, magdidilim ang araw, hindi magliliwanag ang buwan, malalaglag mula sa langit ang mga bituin, at mayayanig ang mga kapangyarihan sa kalawakan. 

Medyo may pagkakapareho siya sa Asteroid na tatama "daw" sa December 21, subalit may matindi itong pagkakaiba. Sa pananaw natin, ang katapusan ng mundo ay ang panahon na wala ka nang magagawa kundi harapin ang iyong kamatayan. Walang kaparis ang hirap na daranasin natin, na makakalimutan na nga nating may Diyos. Mapapatunayan nito na walang magliligtas sa atin, at walang saysay ang ating pananampalataya.

Subalit sa pananaw ni Hesus, ang katapusan ng mundo ay ang panahon na kung saan ay tatawagin ng Diyos ang lahat ng kanyang hinirang papunta sa kanyang piling. Makikita ang Anak ng Tao na nasa alapaap, dumarating na may dakilang kapangyarihan at malaking karangalan. Susuguin niya ang kanyang mga anghel sa apat na panig ng daigdig at titipunin nila ang mga hinirang ng Diyos, mula sa lahat ng dako. 

Ang katapusan ng sanlibutan ay ang panahon ng kanyang pagtawag at pagtipon sa mga nanatiling tapat sa kanya hanggang sa huli. Ito ang katuparan ng kanyang pangako sa kanila, na siyang magpapatunay na may Diyos na mananatili sa piling ng lahat ng nanatiling sumasampalataya sa kanya. Ito ang katuparan ng kanyang wika, kasama ninyo ako hanggang sa wakas ng panahon!

Higit sa lahat, matindi ang pagkakasabi ng Panginoon, Ngunit walang nakaaalam ng araw o oras ng pagsapit niyon, kahit ang mga anghel sa langit o ang Anak man – ang Ama lamang ang nakaaalam nito. Sa tingin ko ay wala na akong paliwanag na dapat pang idagdag, sapagkat malinaw ang mga sinabi ni Hesus. Ito ay isang panawagan rin sa atin na huwag manatili sa sinasabi ng bibig - mabuhay na parang ito na ang huling araw mo sa mundo; kung gagawa ka ng mabuting bagay, gawin mo na ito NGAYON!

Sinabi ni Hesus, Mawawala ang langit at ang lupa, ngunit ang mga salita ko’y hindi magkakabula. Pinaghahandaan ba natin ang mga huling sandali sa pamamagitan ng isang buhay na may Banal na Pagkatakot sa Diyos? Hinihintay ko pa ba ang bukas upang gumawa ng mabuti, o sinisikap ko nang makatulong sa kapwa ngayon? Naniniwala ba ako sa wika ng tao, o sumasampalataya sa pahayag ng Diyos?

Isang magandang tip para sa atin, sa halip na hintayin ang end of the world na walang ginagawa, subukan nating maging isang tapat na Kristiyano sa paningin ng Diyos at ng ating kapwa. At least, kung totoo man na sa 2012 ang end of the world, ay naging handa ka at tapat sa Diyos. Di ba?

Panginoon, ikaw ang Hari ng lahat; ang simula at katapusan. Tulungan mo kaming maghanda sa iyong pagbabalik sa pamamagitan ng isang buhay na tapat sa iyo. Amen.

Paano ka magbigay?

Ika-32 Linggo sa Karaniwang Panahon

Marcos 12, 38-44 

Sabi nila, the more you give, the more you receive. Napatunayan na ito sa mga kuwento ng mga kapatid natin na, sa kabila ng kayamanang taglay nila, ay di natatakot na maglabas ng higit pa para sa mga nangangailangan. Sabi ng ilan, kaya siya pinagpapala dahil marunong siyang magbigay.

Pero paano kung wala nang natitira sa iyo? Magbibigay ka pa ba?

Sa Ebanghelyo natin ngayon, pinuri ng Panginoong Hesus ang isang babaeng balo sa kanyang pagiging bukas-palad. Sa araw na iyon, samantalang libu-libo ang binibigay ng mga tao bilang buwis, ang babaeng balo ay lumapit at nagbigay ng dalawang pirasong barya. Sa kataga ng Panginoon, binigay niya ang higit sa kanilang lahat, sapagkat ibinigay na niya ang kanyang buong ikabubuhay.

Madalas nating pinag-iisipan ng masama ang ating pagbibigay sa kapwa. Hinahati-hati pa natin yung pera para may matira para sa atin. Ang mahalaga pa rin ay tayo o ang pangangailangan natin. Madalas pa nga ay galit tayo pag magbigay kasi nakukulitan na tayo o anu pa man.

Subalit tignan natin ang halimbawa ng babaeng balo na, kahit na iyun na lang ang natitira sa kanya, ay bukas-palad pa rin niyang ibinigay sa Panginoon. Dito natin makikita na, kahit na ang walang maibigay ay nakakayanang ibigay ang natitira sa kanya, sa pag-asang magagawa ng Diyos na lingapin siya mula sa hirap. May kagalakan sa puso, ipinaubaya niya ang buo niyang kayamanan sa Diyos na pinagmulan nito.

Maitatanong natin sa ating sarili, Paano ba ako magbigay sa Panginoon at sa aking kapwa: may galak o may isnab? Bukas-palad ba na may ngiti sa puso, o may halong hinanakit o sama ng loob?

Mga giliw, tandaan natin na ang lahat ng bagay ay mula sa Panginoon, maging ang sarili nating buhay. Huwag nating itago sa ating sarili ang anumang meron tayo dahil dito masusukat kung gaano natin kamahal ang ating kapwa. 

Panginoon, turuan mo akong maging bukas-palad, para sa lalo mong kapurihan at sa ikakalingap ng aking mga kapatid. Amen.

HOLINESS versus NOVELTY

Commemoration of the Faithful Departed

November 02, 2012

===

Today, we remember in our prayers all those who went ahead of us, and now experience the purifying fire of Purgatory. We believe that, as sinners, we need to be pure in order to relish the joys of Heaven.

Those who do not believe may bash that this is not true nor found in the Bible, but in the experience of the Rich Man and Father Abraham we may find a certain proof that there is, indeed, this place - a stop-over - where we purify ours

elves off so that we may be more than worthy to enter God's Kingdom.

Contrary to the popular belief, we believe that God is a God of the Living, not of the dead (it justifies the name of today's celebration). When we die, we do not die totally; this is the passing from the land of exile to the reward or punishment waiting for us. We continue to live, but this time we now face the result of the challenges we had: PASSED, ALMOST, or FAILED.

Almost everyone neglects this Eschatological reality: we live as if there is no life after death. We do things which is against God's Will, even doing it inside his Home, which is our bodies. We continue to sin, do failures and lead others to their doom. All because it is "uso."

Dear friends, today's commemoration challenges us not to go with the flow of the world. The Lord calls us to proclaim His love, His truth, His mercy to the world, and not to deal with the yolk of pagans or schismatics. If we want to reach Heaven fast, let us indeed do every good turn to our brothers and sisters in need. This includes praying for those who passed away, the least remembered and most forgotten, and those who are near the gates of Heaven.

As the souls in Purgatory need our prayers, we also strive to be true to our name and calling: CHRISTIANS.