Magpaubaya at Mabibigyan! (UD Second Anniversary Post)

Hulyo 29, 2012

Ikalabing-pitong Linggo sa Karaniwang Panahon

2Ha 4. 42-44 . Efe 4,1-6

Jn 6,1-15

===

Maraming pagtitipon, meeting o gathering na ang ating napuntahan, at hindi ito matatapos kung walang handang merienda. Masarap kumain matapos ang mainit na talakayan o magandang pagbabalik-tanaw sa pinagsamahan. 

Kapag pagkain ang napag-uusapan, hindi mawawala ang usapang sharing, pagbibigay, toka-toka at kung anu-ano pa. Para makakain ang lahat, kailangan ng pagtutulungan, kailangan ng masusing pagpaplano, pagtutulungan at pagbibigayan, hindi lamang ng perang kailangan, kundi ng lakas o ng kakayahang makaluto ng masarap. Kung hindi ka makakatulong, at least magdala ka na lang ng kubyertos na gagamitin mo sa pagkuha ng pagkain. May bahagi ka man o wala, may makukuha ka pa ring 'biyaya,' dahil ito ay para sa lahat.

Kailangan mong magbigay ng piraso ng iyong sarili para sa pakinabang ng lahat.

Usapang pagkain rin ang tampok sa Ebanghelyo natin sa linggong ito, ang Himala ng pagpapakain ng limanlibo. Sa mapanglaw na hapong iyon, nagtuturo si Hesus sa mga tao na nagbuhat sa iba't-ibang dako. Pagabi na at halatang di pa rin sila kumakain kaya nag-alala na ang mga alagad. Imposible nilang mapakain ang ganoong karaming mga tao. 

Alam ni Hesus ang kanyang gagawin, ngunit sinubukan niyang tanungin ang kanyang mga alagad kung gayun rin ang pakiramdam nila. Wala silang naisambulat kundi pangamba: Kahit na 200 denaryong tinapay ay di sapat sa ganitong karami! Batid pa rin ni Hesus ang kahinaan ng kanyang mga alagad, at di-pagkaunawa sa realidad na ang di-kaya ng tao ay kaya niya bilang Diyos.

Sa sandaling iyon, may isang batang naparaan na may dalang limang tinapay at dalawang isda. Nakita siya ni Andres at dinala kay Hesus. Imbes na ipagkait sa Panginoon ang kanyang dala, ito ay kanyang ipinaubaya at inialay kay Hesus, sa pag-asang may magagawa siyang milagro mula rito. Hindi nga siya nagkamali. 

Kinuha ni Hesus ang tinapay at isda, nagpasalamat sa Ama, pinagpira-piraso ito at ibinigay sa lahat. Mula sa mumunting piraso ng nakayanan, nakakain ang lahat at nabigyan ng kabusugan. Walang hindi nakakain, may sumobra pa! Nang tinipon ang lumabis, nakapuno sila ng labindalawang bakol.

Kailangan mong magbigay ng piraso ng iyong sarili para sa pakinabang ng lahat. Sa panahon natin ngayon na panay "I" at "AKO" ang naririnig natin mula sa karamihan, masasabi nating bihira na ang mga taong inilalaan ang kanilang sarili, panahon at talento para sa pakinabang ng lahat. Sobra na tayong makasarili, wala na tayong pakialam sa pangangailangan ng ibang tao. Mula sa simpleng pagkakait ng pagkain, hanggang sa hindi pagtulong sa pagsulong ng bayan at komunidad, totoong nakapasok na sa lipunan natin ang mga salitang pakialam ko?! Nakakalungkot, subalit ito ang realidad sa ngayon.

Ibigay ang iyong kakayahan para sa iba! Tulad ng batang hindi ipinagkait ang kanyang baong pagkain para mabusog ang lahat, tinatawagan tayong makibahagi sa Misyon ng Panginoon na ikalat ang Magandang Balita sa lahat. Upang maganap ito, kailangan nating ihandog ang ating buong sarili, ang ating kakayahan, ang ating mga talento, para sa kaligtasan ng iba. 

Masarap ang maglingkod sa kapwa, hindi iniisip ang sarili, kundi umaasang ang Diyos ang magbibigay sa kanya ng lakas na ipagpatuloy ang nasimulan. sa Banal na Eukaristiya, patuloy na isinasabuhay ng Panginoon ang kanyang pag-aalay ng sarili para sa atin sa pamamagitan ng pagbabahagi ng kanyang Katawan sa Tinapay ng Buhay. Siya ang nag-aanyaya sa atin na, katulad niya, ay ibigay natin ang ating buhay para sa kabanalan ng iba. 

Tanungin natin ngayon ang ating mga sarili: Hindi ko ba ipinagkakait sa iba ang aking kakayahan, tulad ng di-pagkakait ng bata sa limang tinapay at dalawang isda? Handa ba akong ialay ang aking sarili para sa pakinabang at kabanalan ng iba?

Sa Domingong ito, mga giliw, ipanalangin natin ang Misyong Pilipino. Nawa'y patuloy silang maging masigasig sa pagsasabuhay ng kanilang misyon na iparating ang Salita ng Diyos sa mga kapatid nating nangangailangan nito. Tayo rin, tulad nila, ay tinatawagang ipalaganap ang Ebanghelyo sa mga kaibigan nating nangangailangan. 

Huwag nating ipagkait ang ating sarili... Magpaubaya at ika'y mabibigyan!

Panginoon, inihahandog namin sa iyo ang aming mga kakayahan. Walang maliit na hindi makakatulong para sa aming kapwa. Gamitin mo kami upang ipahayag ang kaharian mo sa buong daigdig. Amen!

===

We had a good journey so far, as we now pass our second year of ministry. 

A million thanks to Our Lord God, to Mary, Our Lady of the Rosary, and to Holy Father Dominic for this important event in our online endeavor. Thanks also to my 100% KP Family, my Ave Maria! Family, and the Institute of Preaching Lay Missionaries for letting me share what God has given me for the benefit of his people. 

I still have lots to thank for as we reach this mark in our ministry, and yet we still have a long way to go.

I pray that we continue to relish on this weekly dose which gives us life and spirit, especially for the despaired and for those on their down moments. 

Again, many thanks for the support. Keep on reading Ur Dose! God bless us all!

Hinga-hinga rin?!

Hulyo 22, 2012

Ikalabing-anim na Linggo sa Karaniwang Panahon

Jer 23,1-6 . Efe 2,13-18

Mc 6, 30-34

===

Maikli lang ito, dahil anibersaryo na natin next week at doon nakareserba ang malaking bulto ng mga pagninilay. (:p)

Noong isang linggo, ibinahagi ko sa pagninilay (aired over Radyo Manaoag and posted at the AM Fanpage) ang importansya ng ating misyon, na ipalaganap ang Salita ng Diyos na walang inaasahan kundi ang Panginoon lamang. Ngayon, nakabalik na ang mga alagad at nagkwento sa Panginoon ng kanilang karanasan. Pinagbilinan sila ni Hesus na magpahinga muna dahil halatang sila ay pagod.

Dalawang punto ang nais kong ibahagi sa ating pagninilay ngayon:

Lahat tayo ay pagod. Pagod sa trabaho, pagod sa pag-iisip ng solusyon sa problema, pagod sa kakatunganga. Gusto natin, laging may ginagawa, may pinagsusumikapan, at may natatanggap sa ating pinaghihirapan. Nalilimutan na natin ang mga bagay na ukol sa ating mga sarili.

Lahat tayo ay may hinahanap. Minsan sa buhay natin, o di kaya sa mga sandaling ito, may isang bagay na hinahanap natin sa lahat ng mga ginagawa natin sa araw-araw. Gusto nating maging masaya, pero saan natin makikita ito? Minsan nga, kahit yung mga masasamang bagay, gagawin natin para makita ang bagay na ito: KALIGAYAHAN.

Subalit makinig tayo sa salita ni Hesus. Nag-aanyaya siya sa araw na ito na magpahinga tayo. Pahinga mula sa bigat ng pagsubok, pahinga mula sa pagod ng araw-araw. Iniimbitahan niya tayo na tumigil at hanapin ang tunay na kaligayahan, na tanging siya lamang ang makakapagbigay.

Masasabi nating imposible ito, na magpahinga sa piling niya, dahil di naman niya alam ang ating pinagdadaanan sa araw-araw. Ngunit bakit hindi natin subukan? Pagod na tayo sa mga gawing pang-mundo, nalilimutan na nga natin ang para sa ating sarili, bakit nga ba hindi natin pakinggan ang tinig ng Diyos, na siyang pastol nating totoo?

Kung nais talaga nating maramdaman ang tunay na hinga-hinga rin, isa lang ang dapat nating gawin: pakinggan ang tinig ng Panginoon. Magpahinga, at masusumpungan ang tunay na paggabay ng Pastol :)

Titiklop o Tutuloy?

Hulyo 08, 2012

Ikalabing-apat na Linggo sa Karaniwang Panahon

Eze 2,2-5 . 2Cor 12,7-10

Mc 6,1-6

===

Naganap kagabi ang isa sa mga kakaibang pangyayari sa telebisyon: isang Reality Show contestant na kinaiinisan ng marami sa mga manonood ang nagwagi. Napuno ang twitter ng hate posts, gayundin ang Facebook. Hindi makapaniwala ang nakakarami na ang taong ayaw nilang magwagi at kinaiinisan dahil sa taglay niyang kaartehan (emphasis mine) ang mananalo ng mahalagang premyo.

Kapag kinainisan ka at ayaw kang tanggapin, ano ang gagawin mo: titiklop o tutuloy?

Ito ang makikita natin sa Ebanghelyo ngayong Linggo. Sa pag-uwi ni Hesus sa Nazaret, nagpahayag siya tulad ng kanyang nakasanayan. Nais rin niyang ipakilala sa kanyang mga kababayan na dumating na ang kaligtasan sa pamamagitan niya. 

Subalit imbis na pagtanggap at pagkilala, pagkutya at pagtalikod ang binigay sa kanya ng kanyang mga kababayan. Hindi nila siya kinilala dahil alam nila ang kanyang pinagmulan. Paano siya nakakapagsalita ng ganito? (...) Di ba anak siya ng karpintero? Para sa kanila, hangga't wala kang nararating sa lipunan, wala kang karapatang magpahayag ng kasinggaling ng mga pari sa templo o ng mga escriba.

Sa sakit ng ginawa sa kanya, napabulalas si Hesus, Ang propeta'y kinikilala ng lahat liban sa kanyang mga kababayan, kamag-anak at kasambahay. Hindi rin siya nakagawa ng kababalaghan doon, ni bumalik pa. Nakakalungkot man ito para kay Hesus, ay pinagpatuloy pa rin niya ang kanyang nasimulan, ang magpahayag ng Salita sa mga tao sa iba't-ibang dako ng Israel.

Di man tinanggap si Hesus, ay nagpatuloy pa rin siya sa paglilingkod. Hindi ito ang katapusan ng kanyang ministeryo, ito ay nagsisimula pa lamang. Di man siya tanggapin, batid niyang kailangan siya ng higit na nakakarami. Hindi siya nanghina, subalit nagkaroon pa ng sigasig upang ihatid ang kaligtasan sa mas malawak na saklaw: ang daigdig. Ginawa niya ito sa kanyang kamatayan at muling pagkabuhay. 

Karamihan sa atin, kapag nakarinig ng masasakit, di na tumutuloy, o kaya kapag napagalitan, nagsasabing 'e di kayo na lang!' Pinapangunahan natin ng emosyon ang ating misyon. Tuloy, nanlalamig tayo at  namamatay na di ginagawa ang atas nating tungkulin bilang Kristiyano. Pinapakita nating di tayo karapat-dapat maging kabahagi ng Kaharian ng Diyos. 

Ito ang pinapakitang aral ng Panginoon sa atin ngayong linggo: Di man tayo tanggapin, kainisan man tayo o gawan ng masama, hindi dapat tayo manghina sa ating pananampalataya! Ang aral ng Panginoon ay hindi ang aral ng mundo, at patuloy itong tinatakwil ng mundo hanggang ngayon. Subalit ganun pa man, dapat tayong magpakita ng sigasig dahil hindi lang naman tayo nag-iisa sa gawaing banal, KASAMA NATIN ANG DIYOS!

Ito ang realidad para sa mga santo na hindi sinuportahan ng sariling pamilya sa kanilang nais na buhay-kabanalan. Ito ang pinatotohanan ng mga martir na pinapatay ng mga pinunong gahaman sa kapangyarihan at salapi. Ito ang ating kasalukuyan, samantalang lumalaban tayo para di-maipasa sa kongreso at maging batas ang mga turo na taliwas sa ating pananampalataya. Ito ang patuloy nating hinaharap sa kabila ng pagsubok, ng di-pagkilala at pagtalikod ng sarili nating mga pamilya at mga kaibigan sa oras na piliin nating gawin ang tama.

Sa ating lakas, wala tayong magagawa, subalit kung lagi nating hihingin ang lakas at Espiritu ng Panginoon, lahat ng bagay ay ating magagawa at mapagtatagumpayan. Ito ang lagi nating tatandaan sa ating patuloy na paggawa ng kabanalan. Talikdan man tayo ng mundo, alam naman natin na tama ang ating ginagawa, at magkakaroon pa rin tayo ng gantimpala, di man dito sa buhay natin sa lupa, kundi sa luwalhati ng kabilang buhay.

Muli nating tanungin ang ating mga sarili, Kapag kinainisan ka at ayaw kang tanggapin sa ngalan ng Mabuting Balita, ano ang gagawin mo: titiklop o tutuloy? Kinikilala mo ba si Hesus sa pamamagitan ng isang buhay na nakatalaga sa kanya? O nagpapatuloy ka lang sa buhay mo na di kinikilala ang Diyos at patuloy siyang tinatakwil sa paggawa ng mali?

Mga Ka-Dose, sa patuloy nating pagpapatuloy sa buhay, wag tayong matakot na humingi ng paggabay sa Panginoon. Tanging siya lamang ang makakapagbigay sa atin ng lakas upang ipagpatuloy ang ating tungkulin ipalaganap ang pagmamahal ng Diyos sa lahat. Di man tayo tanggapin ng mundong ating ginagalawan, di dapat tayo tumikop na lamang; dapat tayong magpatuloy at maging masigasig sa pagpapahayag ng Salita ng Diyos hanggang sa huling sandali!

Panginoon, hindi ka tinanggap ng iyong mga kababayan sa iyong pagbabalik sa Nazaret, subalit nagpatuloy ka sa pagpapahayag ng Mabuting Balita hanggang sa iyong Kamatayan at Muling Pagkabuhay. Patatagin mo kami sa patuloy naming paglalakbay sa daigdig. Sa oras na kami'y pinanghihinaan ng loob, turuan mo kaming kumapit sa iyong kagandahang-loob; sa oras ng pagtakwil, maramdaman nawa namin ang init ng iyong pagtanggap; sa sandali ng pagtakwil, maranasan nawa namin ang iyong presensyang nagpapaindayog sa buhay. Amen.

Walang Imposible

Hulyo 01, 2012

Ikalabintatlong Linggo ng Karaniwang Panahon

Kar 1,13-15.2,23-24 . 2Cor 8, 7.9.13-15

Mc 5, 21-43

===

 

Walang imposible kung ito ang iyong nais.

Oo nga naman. Tama ang linyang ito ng isang show sa TV. Walang imposible, kahit na wala nang paraan. Walang hindi magagawa kahit na tayo ay wala na talagang magagawa!

Ang gulo ah...

Pag-usapan muna natin ang Mabuting Balita para sa araw na ito. Dalawang himala ang ating masasaksihan sa  pagsaksi ni San Marcos. 

Ang una ay tungkol sa Anak ni Jairo na namatay dala ng matinding karamdaman. Nilibak siya ng tao noong sinabi niyang natutulog lamang ito, subalit ang kanyang kapangyarihan ang nanaig higit sa lahat. Ang batang ito ay muling binangon ni Hesus sa kanyang pagsabi ng Talitha Koum. 

Ang ikalawa ay tungkol sa isang babae na dinurugo ng 12 taon, wala nang matakbuhang doktor at di mapagaling ng gamot. Sa gitna ng nagkakagulong taumbayan. nagawa niyang mahipo ang damit ng Panginoon, dala ng pananampalatayang gagaling siya, at ito nga ang nangyari. 

Dalawang kuwento ito ng pananalig sa Diyos sa kabila ng kawalan ng kakayahan ng tao. Ito ang nagpapatunay na walang imposible kung ito ang iyong nais.

HUWAG KANG MAG-ALINLANGAN; MANALIG KA LAMANG.

Lahat tayo ay may nais marating sa takdang panahon, bagong bahay, kotse, pera, asawa, at iba pa. Para magawa natin ito, gagawin natin ang anumang makakaya natin: magtatrabaho, mag-aaral ng mabuti, at kung anu-ano pang raket ang ating gagawin.

Habang malakas tayo, nagsusumikap tayo. Sinasamantala natin ang panahong bata tayo, matatag sa pangangatawan at walang sakit. Sabi nga, habang bata ka, gawin mo na ang anumang gusto mo. Kung napapansin natin, halos lahat ng kabutihan at kasamaan na ating nagagawa sa buhay ay nangyayari tuwing kabataan natin. Para sa atin, walang imposible basta nagagawa natin ang anumang gusto nating gawin. Ako lang, hindi sila; AKO LANG ANG MAHALAGA.

Ngunit paano na kapag wala na ang lakas? Kapag tayo ay tinamaan na ng sakit na malubha, susubukan nating magpagaling upang makabalik sa dating siklo ng buhay. Sa una, makakaligtas tayo, subalit kapag wala nang nagawa ang gamot at hatol ng doktor, saan tayo tatakbo? Makikita na lang natin, wala na ang bahay, wala na ang kotse, wala na ang pera. Wala nang kwenta... SAYANG!

Higit sa lahat, paano ka sa iyong kamatayan? Lahat ng iyong ipinundar, pinaghirapan at pinagsumikapan, lahat ng ito ay mawawala. Dumating ka sa mundong ito na walang hawak; aalis ka rin at mamamatay na walang dala kundi ang sarili mo. Sa kabilang buhay, ikaw ay titimbangin sang-ayon sa iyong mga ginawa. Paano iyan kung di ka nakapaghanda ng mainam?

Kung ano ang di kaya ng tao, KAYA NG DIYOS! Sa kanyang pagpapagaling sa babaeng dinurugo at pagbangon sa batang babae, pinapakilala ni Hesus ang kanyang kapangyarihang higit sa lakas ng sinumang tao sa daigdig. Sa bisa ng ating pananalig sa kanyang kagandahang-loob, magagawa niya kahit ang imposibleng gawin ng tao.

Kailangan lamang ay manalig tayo at huwag matakot ni magmayabang. Wala tayong magagawa sa ating sariling lakas; kung kasama natin ang Diyos lahat ay ating mapagsusumikapan. Pananalig ang siya nating susi upang mapagtagumpayan ang lahat ng pagsubok ng daigdig. Lahat ng ating paghihirap, kung hindi kasama ang Diyos ay bale wala. 

Tanungin natin ang ating mga sarili, ipinapaubaya ko ba sa Panginoon ang lahat sa aking buhay? Tulad ni Jairo at ng babaeng dinurugo, batid ko bang ang Diyos ang puno't dulo ng aking buhay at sa kanya lang ako makakakita ng kagalingan at kaliwanagan sa oras ng problema? O patuloy lamang ako sa araw-araw kong buhay na palaging iniisip ay ang aking sarili?

Pumapasok ngayon ang ikalawang kalahati ng 2012. Marami pa tayong gagawin sa darating na anim na buwan, mga pagsusumikap at pagsubok. Ipaubaya nga natin sa Panginoon ang mga darating na araw at linggo, lalo na ang mga paparating na pagsubok na di natin kakayanin. Manalig tayo sa kanyang kapangyarihan at hayaan natin siya na gumalaw sa ating buhay.

Tunay nga na sa Diyos, Walang imposible kung ito ang iyong nais!

Panginoong makapangyarihan sa lahat, sa iyo namin ipinapaubaya ang aming mga pagsusumikap. Ikaw lamang ang tanging lakas namin lalo na sa oras ng paghihirap at pagsubok. Patuloy mo kaming patatagin, nang aming higit na maunawaan na sa aming lakas ay wala kaming magagawa, at sa iyong paggabay kami ay magtatagumpay. AMEN!