Jesus was Tempted Too!

February 17, 2013
First Sunday of Lent

Migrants' Sunday

Dt 26,4-10 . Rm 10,8-13

Luke 4,1-13

===

If you are a frequent churchgoer especially during Lent, you would know that the First Sunday of Lent is focused on the Temptation of Jesus. One of the reasons why we celebrate these forty days is to remember the forty days in which Jesus stayed in the desert after he was baptized. He spent it in prayer and fasting, just like what we strive (I hope so) to do during this period.

Yet, while He was fasting then, He was tempted by the devil, alluring him to forget His role as our Savior in exchange of earthly splendor and riches. But the Lord, knowing our sinful nature, did not give in to the Devil's charm, and instead drove him away, thus beginning His ministry of proclaiming God's kingdom to all.

We can ask, why does he need to be tempted by the Devil, knowing that he is the Son of God? We look at the hymn of Kenosis (Phil 2,7 ff) and see there that the Lord Jesus emptied himself of all the Kingly stature, leaving nothing for himself, and took the form of a slave when he was born and lived among us. Though a God, he left everything for our sake; he decided to live as an ordinary person, living our life, singing our songs and playing our games, but never committing sin like all of us. (Heb 2,18)

This was proved when he was tempted by the devil on the mountain. He was tried three times, once when he was asked to change the stones to bread, once when he was asked to jump from the parapet of the temple, and once when he was shown with all the riches of this world. Yet, he did not give in and so proved to the evil one that he is the All-powerful God.

These temptations are not really far from what we are experiencing today, it's just that we tend to give in instead of fighting against it. We are tempted to forget our history for something which is against God's will in our lives. We are tempted to challenge God by doing extraordinary things which we are not supposed to do. We are tempted to neglect God's providence and think that we are the master of our lives.

We are tempted, and we always give in without thinking of the consequences. We are tempted, but we don't even turn to God in these times, as we tend to do things on our own. Do you want proof? Just look around and you'll see people saying that they are serving the masses, yet they are just serving themselves!

Dear friends, Jesus was tempted too, like us, but He overcame these things. He knows how it feels to be challenged to forget His Father, that giving-in to these temptations may mean the loss of his union of love with His Father.

If Jesus was able to overcome these things, how much more in our part? We cannot do it on our own, that's why we have the season of Lent, a period of Fasting and Prayer that we may have the strength of Jesus and the courage of defending our holy life against the malices of the evil one. His grace is our courage; His love is our strength.

How many times did we neglect God's grace in our lives, and give in to the powers of this world? Do we still see ourselves bound to the temptations of the devil?

Friends, it's the season of Lent, a time of prayer and self-discipline. A time when God calls us to turn back to Him even if the evil one is around and charming us so as to forget Him. Let us take the opportunity set before us, that we may reach the glory of Easter full of blessings and grace.

Lord, call us back to you and defend us from the temptations of this world. Amen.

BABALIK KA RIN SA ALABOK.

Febrero 13, 2013

MIYERKULES NG ABO

Jl 2,12-18 . 2Cor 5,20-6,2

Mt 6,1-6.16-18

===

Sa tagal na ng buhay mo sa mundo, imposibleng magulat ka pa kung may makita kang may abo sa noo ngayon. Minsan nga di pa hugis-Krus, kundi may tuldok, may bilog at may star pa. (:p)

Anuman ang itsura, basta may makita kang abo na nasa noo, ang unang papasok sa isip mo ay ang dahilan ng pagdiriwang sa araw na ito.

"Ay, Ash Wednesday na nga pala. Di pa ako nakakasimba!"

Matik na sa atin na ang Miercules de Ceniza ang hudyat ng pagsisimula ng Panahon ng Cuaresma. Sa pagpahid (o paglalagay) ng abo sa noo ay isinasa-alang-alang natin ang ating katayuan sa mundong ito: babalik tayo sa alabok na pinagmulan natin - in short, mamamatay rin tayo. Pinaghahandaan na rin natin ang Pasko ng Pagkabuhay ni Hesus, ang dahilan ng ating kaligtasan, sa pamamagitan ng pananalangin, pag-aayuno at paglilimos. Kalakip nito ang taimtim na pananampalataya sa kanyang pagmamahal at katapatan sa atin.

Medyo dramatic nga lang ang pagdiriwang natin ng Ash Wednesday ngayong taon. Noong Lunes, nabalitaan natin na magbibitiw na sa tungkulin ang Santo Papa Benito XVI. Isa itong balitang ikinagulat ng buong Santa Iglesia, na nasanay na ang Papa ay maglilingkod hanggang sa kamatayan. Totoo ito, subalit para kay Papa Benito, batid niya na hindi na kaya ng kanyang katawan at kalusugan ang hamon ng makabagong panahon, at may isang mas kakayanin ang lahat ng kanyang ginagawa sa ngayon bilang Bikaryo ni Kristo.

Para sa iba, ito ay tanda na duwag ang Santo Papa, na hindi niya kayang harapin ang hamon ng makabagong panahon, kung saan nagbabago ang pananaw ng tao sa moralidad. Ngunit hindi ito ang nasa isip ng Papa; bagkus ito ay ang kanyang pagtugon sa tawag ng Panginoon na magpahinga mula sa mabibigat na hamon na hinaharap ng Simbahan. Ito ay tanda ng kanyang kababaang-loob, ng pagbatid na may mas makapangyarihan pa sa kanya, at pagtanggap sa realidad ng kanyang buhay na malapit nang bumalik sa alabok, sa Diyos na may-likha.

At di ba nga ito ang panawagan ng araw na ito, na tayo ay nagmula sa alabok at doo'y babalik rin tayo? Madalas nating iniisip na mahaba pa ang buhay natin, na marami pa tayong oras para bumalik sa Diyos kaya birada lang tayo sa pagmamayabang at pagkakasala.

TIGNAN NINYO, NARITO NA ANG PANAHONG NARARAPAT; NARITO NA ANG PAGLILIGTAS!
Tama nga siguro si Pablo sa kanyang paaalala, na sa pagsapit ng Cuaresma, ay dumarating sa atin ang isang panibagong pagkakataon na ihanda ang ating sarili sa pag-alala sa kaligtasang hatid ng kamatayan ni Kristo, paghahandang hindi makikita sa isang buhay na puno ng yabang at sarili, sa pagpapakitang-tao o sa paglublob sa sarili sa buhay ng pagkakasala.

Ang paghahanda na kailangan, ay ang paghahanda na taglay ang pusong nagsisisi sa mga pagkakamali, at buhay na handang magsakripisyo para sa Panginoon. Hindi ipinagmamakaingay ang ginagawang tama at mabuti, kundi ipinapaubaya sa Diyos ang lahat, taglay ang pananampalataya na nakikita ng Amang butihin ang kanyang ginagawa. Hindi bulag ang ating Diyos; binibiyayaan niya ang lahat ng nagsisilbi sa kanya ng tapat kahit na di alam ng madla.

GAGANTIMPALAAN KAYO NG AMANG NAKAKAKITA NG BAGAY NA GINAGAWA MO NG LIHIM.

Kuwaresma na naman, mga giliw! Muli na naman tayong tinatawagan na pagnilayan ang dakilang pagliligtas na ginawa ni Hesus. Itutulad na naman ba natin ito sa nagdaang mga Kuwaresma na lumipas na walang nagbago sa atin? Handa ba tayong ibaba ang sarili at tanggapin ang realidad na tayo ay babalik sa alabok, babalik sa Diyos?

Ipanalangin natin ang Santo Papa sa kanyang pagbaba mula sa upuan ni Pedro, na patuloy niya tayong mapangunahan na taglay ang pusong mapagpakumbaba, pusong tulad ng isang Ama sa kanyang mga anak. Ipanalangin natin ang buong Simbahan - na walang iba kundi tayo - upang maipagdiwang natin ang Kuwaresma na puno ng pagpapasalamat sa hatid ng ating pananampalataya: ang ating Kaligtasan.

Huwag ako!

 Pebrero 10, 2013

Iklimang Linggo sa Karaniwang Panahon

Isa 6,1-2a.3-8 . 1 Cor 15,1-11

Lucas 5,1-11

===

Kunwari, election ng officers ng isang klase. Nananahimik ka sa isang tabi, iniisip mo kung ano ang gagawin mong tactics sa Dota, nang biglang may tumayo at nagsabi ng pangalan mo. Ni-nominate ka pala for President. Naturalmente, ang unang reaksyon na ating mararamdaman ay gulat. 

Ha? Bakit ako?! Huwag ako, uyy!!!

Pero dahil ikaw ang pinili ng higit na nakakarami, wala kang magawa kundi sundin ang kanilang nais. Tinanggap mo ang maging presidente ng mga pasaway mong kaklase, at nagawa mo naman silang pangunahan ng maayos. Nagkaroon ka pa ng chance na ipakita ang iyong galing at husay. Sa bandang huli, nagkaroon ka pa ng Student Leadership award dahil sa iyong pagiging leader.

Lahat naman tayo ay mahilig tumanggi o umiwas kapag nakakatanggap ng responsibilidad. Pero parang may nag-uudyok sa atin na tumuloy lang at gawin ang inaatas sa atin. Maaaring ito ay magbigay sa atin ng matinding sakit ng ulo, problema at kung anu-ano pa, pero sa bandang huli ay makakaramdam tayo ng kakaibang saya na nakakapaglingkod tayo sa iba.

Ngayong ilang araw na lang at Cuaresma na naman, ibinabahagi sa atin ng ating Ebanghelyo ang isang napakagandang mensahe ng paglilingkod sa kabila ng takot at pangamba ng ating katauhan. Sa sandaling iyon na naghimala ang ating Panginoon sa laot, ay nakita ng isang mangingisda ang kanyang panibagong misyon, na sa una ay kanyang tinanggihan ngunit sa biyaya ng Panginoon ay kanyang pinanindigan.

KILALA NATIN SI PEDRO, ang unang Santo Papa na naging tagapanguna ng Iisang Banal na Iglesia Katolika Apostolika. Ngunit kung babalikan natin ang kanyang sinimulan, ay makikita natin ang isang simpleng mangingisda na may simpleng pamumuhay at tuwa sa kabila ng kaabalahan, hanggang sa dumating si Hesus na nagpabago sa kanyang buhay.

Sa himalang kanyang nasaksihan sa kanya mismong bangka na punung-puno ng isda sa tanghaling-tapat, nakita ni Pedro na hindi basta-basta ang taong nakisakay sa kanyang bangka. Sa kanyang isip, naunawaan niya na hindi siya karapat-dapat na nasa harapan ni Hesus kaya bigla siya nagpatirapa at nagsabi, lumayo po kayo sa akin, Panginoon!

Ngunit, sa kabila nito ay pinatatag ni Hesus ang kanyang kalooban, Huwag kang matakot, magiging mangingisda ka ng tao mula ngayon. Di mahalaga kay Hesus ang pinanggalingan o kahinaan ni Pedro, maaari na rin nating masabi na alam na ni Hesus ang gagawing pagtatwa ni Pedro sa sandaling iyon, pero hindi pa rin ito mahalaga. Ang mahalaga kay Hesus ay ang papel na gagampanan ni Pedro sa pangunguna sa kanyang Simbahan, na kanya namang ipaglalaban hanggang kamatayan.

Madalas tayong tinatawag ng Panginoon sa kakaiba ngunit banal na mga adhikain. Mas madalas sa hindi, ay hindi ayon sa plano natin ang ating mga nakukuha. Tila ba nagbabago ang takbo ng ating mundo sa oras na ang Panginoon na ang gumalaw.

Minsan pa nga, tinatanong natin ang ating sarili kung bakit tayo ang pinili para rito - bakit hindi sila? Bakit ako? - at madalas pa tayong tumatakbo at umiiwas sa kanyang kalooban sa tuwing tayo'y magkakasala, subalit saanman tayo tumakbo, gaano mang kalayo ang ating marating, sa kanya at sa kanya pa rin tayo babalik.

Eh bakit pa nga ba iiwas? Kung siya ang nagbibigay ng lakas, ay bakit tayo lalayo? Kung sa kanya tayo makakakuha ng buhay, ay bakit tayo tatakbo?

Pa-Cuaresma na ulit, mga ka-Dose. Ngayon pa lang, tignan na natin ang ating mga sarili at tanungin, umiiwas pa ba ako sa biyaya? Kung oo, at malamang ay ganito ang sagot nating lahat, ay wag tayong matakot na lumapit sa ating Diyos. 

Ihanda natin ang ating sarili sa kanyang pagmamahal. Walang makakapantay sa kanyang pagtawag sa atin, sa kanyang pagkalinga at paghirang. Kahit na ilang beses nating sabihing Lord, wag ako!, ay patuloy niyang sasabihin, HUWAG KANG MATAKOT.

TIWALA LANG kahit di ka matanggap!

Pebrero 03, 2013

Ikaapat na Linggo sa Karaniwang Panahon

Pro-Life Sunday 

Jer 1:4-5, 17-19 .1 Cor 12:31—13:13 

Lucas 4, 21-30

===

Maikli, ngunit malaman.

Isa sa mga mahirap na gawin ng isang Kristiyano ay ang magpahayag. ng Salita ng Diyos, matindihang panlalait at paninira ang iyong maririnig para sirain ka sa harap ng tao. Dito makikita kung matatag ka o madaling panghinaan ng loob.

Lahat tayo ay binigyan ng pagkakataong magpahayag, hindi lamang sa salita, kundi at lalo na sa gawa. Kaso hindi natin maikakaila na ang mundong ating ginagalawan ay mahilig sa pagsita sa mga nagawang pagkakamali sa halip na tignan ang kabutihan sa mga bagay-bagay. 

Tulad ito ng pinagdaanan ni Hesus noong pinagdudahan siya ng mga tao sa Sinagoga sa Nazaret: di ba iyan ang Anak ni Jose na Karpintero? Sa mata ng mga dalubhasa, walang karapatan ang isang mababa sa lipunan na magpahayag. Mas may dating kung ang mapapakinggan mo ay ang bihasa talaga sa Kasulatan. 

Subalit sa pahayag ni Hesus nasalamin ang kanyang paglilingkod: Ang Propeta ay kinikilala ng lahat liban sa kanyang sariling bayan at mag-anak. Samantalang siya ay naging kilala sa buong Galilea, hindi siya nakagawa ng anumang himala sa Nazaret. Muntikan pa nga siyang ipapatay ng mga kababaryo niya dahil inihalintulad niya ang naganap noon sa Sinagoga sa naganap noong panahon ni Elias sa Serephta at noong panahon ni Eliseo sa Syria.

Upang maipahayag ang Salita, kailangan nating umalis sa ating comfort zone. Kailangan nating lumayo at ibukas ang kamalayan ng higit na nakakarami sa biyayang hatid ng Salita ng Diyos. Hindi lamang ito maghahatid ng pakinabang sa kanila, kundi sa atin rin sapagkat pagkakataon ito upang lumago at makilala ang kultura ng ibang lugar.

Ganito siguro ang pakiramdam ng mga Misyonero na isinusugo sa mga malalayo at mapanganib na lugar maihatid lamang si Kristo sa mga di pa nakakakilala sa kanya. Ganito siguro ang nasa isip ng mga relihiyoso na piniling lumayo sa kinang ng mundo at manatili sa loob ng kumbento maipanalangin lamang ang mundong balot ng lagim.

Lahat tayo ay isinusugo! Hindi natin alam ang ating daratnan sa araw-araw na buhay subalit nananatili ang biyaya ng Diyos para sa atin. Ang bawat sandali ay pagkakataon upang ihatid si Hesus sa bawat isa. Kailangan lamang nating magtiwala sa kanyang kagandahang-loob na hindi nag-iimbot. Ang bawat sandaling ginagawa natin ng tapat ang ating tungkulin, o nagpapahayag ng dangal at ganda ng buhay, o minamahal ang taong malapit sa atin - ang lahat ng ito ay nagbubunsod sa ating ipahayag si Kristo sa salita at lalo na sa gawa!

Siguro nga, hindi tayo matatanggap sa ating sariling bayang kinagisnan, subalit hayaan natin na ang Panginoon ang magdala sa atin saanmang kanyang naisin. Huwag ang kalooban natin ang pairalin; bagkus ay hayaang ang kanyang Kalooban ang manaig sa ating puso. 

Ito ang kanyang panawagan sa atin ngayon, hindi ka man nila tanggapin, may kikilala sa akin dahil sa iyo. TIWALA LANG!