Tulad ng Isang Bata

Setyembre 23, 2012

Ikadalawampu't-limang Linggo sa Karaniwang Panahon

Kar 2,12.17-20 . St 3,16-4,3

Mc 9,30-37

===

Kapag ang bata, nagsalita, totoo. Hindi siya marunong magsinungaling.

Kapag ang bata, sumita sa matanda, masakit, kasi feeling natin matalino tayo.

Kapag ang bata, nakakita ng mali, nagtatagal sa isip niya at nagiging tama.

Kapag ang bata ay masaya o malungkot, nahahawa pati matatanda.

 

Ito ang katangian ng isang bata na hindi natin matatanggal sa kanya. Walang inaalala, kundi yung mga bagay na nagpapasaya sa kanya. Simple lang ang pamumuhay, maghangad man ay yung mga sakto na makakapagpasaya lang sa kanya. Naghahanap ng pagmamahal mula sa mga totoong tao sa paligid niya. Sa ibang salita, ito ang bata, mababa ang loob, totoo sa sarili, at tunay na nakikita ang masasayang bagay sa lahat. 

At sa ating Ebanghelyo ngayon, ay binibigyan sila ng higit na importansya ng Panginoong Hesus. Ang tumanggap sa mga maliliit na ito ay tumatanggap sa akin, at sa nagsugo sa akin. 

Ito ang binigay na sagot ni Hesus sa pagtatalu-talo ng mga alagad kung sino nga ba ang mas angat sa Kaharian ng Diyos. Pataasan sila ng ihi, kung sino ang malapit kay Hesus o kung sino ang mas nakakatupad sa mga turo niya, o kung sino ang mabait sa kapwa. Akala nila, ito ang sukatan upang maging dakila sa lahat. Iniisip kasi nila, the more you do good, the more chances of winning!

Ngunit hindi ito ang totoong pamantayan ni Hesus. Sa harap ng pagtatalu-talo ng mga Apostol ay sinabi niya, Kung may nais na mauna sa inyo, maging huli siya sa lahat at maglingkod sa lahat! Sabi nga, to serve and not to be served. Hindi narito ang Kristiyano upang magmayabang na naglilingkod siya kundi ang maglingkod sa katahimikan. 

Ito ang madalas na problema ng ating panahon, kung may ginawang mabuti, ipapangalandakan pa. Dapat broadcast na broadcast sa apat na sulok ng daigdig na tumulong siya. Laman siya ng balita na namamahagi ng relief goods sa mahihirap, nagbibigay ng livelihood o nagpatayo ng ganitong building para sa eskwelahan. Tinitingala sila ng madla at sinasabi, ay, ang galing niyan, ganito at ganyan!

Subalit ganito nga ba ang hinahanap ni Hesus? Hindi! Kung nais nating maglingkod, di na kailangang ikalat pa, mas magandang gumawa at maglingkod sa katahimikan at kababaang-loob sa halip na ipangalandakan at magmataas. Tulad ng isang bata na tapat sa sarili at naghahanap ng simpleng kaligayahan at pagmamahal, tinatawag tayo na maging lingkod at hindi maging lingkod-lingkuran. 

Sa ating pagninilay sa araw na ito, tignan natin ang huwaran ni Inang Maria na patuloy na sumunod sa kalooban ng Panginoon sa kabila ng lahat. Ni minsan, hindi natin siya narinig na ipinangalandakan niya na magiging Ina siya ng Panginoon, hindi siya nagmataas sa kabila ng biyayang kaloob sa kanya ng Panginoon. Bagkus, nanatili siyang mababa, tapat sa kanyang salita at tunay na nanalig sa biyaya ng Diyos. Kung may nangunguna mang halimbawa sa Ebanghelyo natin sa araw na ito, ito ay walang iba kundi si Maria na kanyang Ina na tahimik na tinanggap ang lahat at nagsumikap na maganap ang kalooban ng Diyos sa kanyang buhay.

Tanungin natin ang ating sarili sa sandaling ito, tapat nga ba ako sa paglilingkod? Tulad nga ba ng isang bata, nagsusumikap ba akong paglingkuran ang aking kapwa ng tapat, na hindi iniisip ang sarili, o katulad ba ako ng karamihan na mas inaalala ang pangalan at dangal kaysa sa tunay na paglilingkod sa ating kapwa?

Sa ating lipunan na panay pangalan ang mahalaga, humingi tayo ng awa at tulong sa ating Panginoon na maging patuloy tayong tapat sa ating pananampalataya sa kanya. Hindi tayo uunlad sa ating buhay-Kristiyano kung hindi natin ipapaubaya ang lahat ng ating mga aalalahanin at gawain sa kanya. Sa ating lakas, wala tayong magagawa, ngunit sa kanyang tulong, makakaasa tayo na tayo rin ay iaangat niya sa huli, basta manatili lang tayong tapat sa kanya at sa paglilingkod sa ating kapwa, tulad ng isang bata.

Kilala mo nga ba?

Setyembre 16, 2012

Ikadalawampu't-apat na Linggo sa Karaniwang Panahon

Is 50, 5-9a . San 2,14-18

Mc 8,27-35

===

Nagtatanong si Hesus ngayon, Sino ako para sa inyo?

May sinabi ang professor ko noon, If you don't want to know me, then fine, but if you want to know me, come walk with me. Kung nais nating makilala ang isang tao ng malaliman, dapat ay matutunan natin ang kanyang mga gawi, mapakinggan ang kanyang mga hinaing, in short, dapat alam mo ang lahat ng bagay tungkol sa kanya mula ulo hanggang paa.

Ito siguro ang umiikot na diwa sa ating Ebanghelyo sa linggong ito. Sa Ceasarea, nagtanong si Hesus, Sino ako para sa inyo? Batid naman ni Hesus na siya ang Anak ng Diyos, subalit nais niyang marinig rin ang pananaw ng higit na nakakarami tungkol sa kanyang paglilingkod. 

Maraming binigay na sagot ang mga Alagad: si Elias, si Juan Bautista, subalit umangat ang sagot ni Pedro: Ikaw ang Kristo! Isang pagpapahayag ng pananampalataya na, sa Ebanghelyo ni Mateo, ay magbibigay kay Pedro ng isang pribilehiyo, sa kanyang pangunguna itinayo ni Hesus ang Simbahan na kinabibilangan natin ngayon.

Subalit may kakaibang pangyayari sa pagpapahayag ngayon. Samantalang sinasabi ni Hesus na siya ay papahirapan, mamamatay ngunit muling mabubuhay, pinagsabihan rin siya ni Pedro na huminto. Ngunit sinabi ni Hesus, Lumayo ka Satanas! Hindi pag-iisip ng Diyos ang ipinapakita mo, ngunit isip ng tao. Sa ibang salita, kilala nga ni Pedro ang pagkatao ni Hesus, ngunit hindi niya tanggap ang kanyang mga gagawin at haharapin. Di ba nga, nagawa pa ni Pedrong itatwa si Hesus?

Ikaw ang Kristo! Ito rin ang naririnig natin sa bibig ng karamihan sa atin, kilala natin si Kristobilang ating tagapagligtas, isang Kuya na nakikinig sa ating mga hinaing, isang manggagamot sa ating mga karamdamang pangkaluluwa at katawan, isang dakilang tao at Diyos. Dahil kilala natin si Kristo, nagsisimba tayo at nagdarasal. Dahil kilala natin si Kristo, pinapahayag natin ang kanyang Salita sa lahat.

Ngunit pag nagkaproblema, kilala mo pa ba si Kristo? Kinapos ka ng pera, bigla kang nagkasakit, nasunugan o nanakawan ka, o dumating ang isang mabigat na pagsubok sa buhay mo na feeling mo ay wala ka nang makapitan. Kapag naka-abot ka sa puntong ito, hati na ang ating reaksyon. May ibang patuloy na kakapit sa pagkakakilala nila kay Hesus, subalit higit na nakakarami ang bibitaw, manunumbat, at hindi na maniniwala, dahil di daw pinakinggan ni Hesus "na yan" ang kanilang hinaing.

Kung nais ninyong sumunod sa akin, talikdan ninyo ang ukol sa inyong sarili, pasanin ang inyong Krus at sumunod sa akin! 

Ang mga salitang ito ni Hesus ang nagsisilbing salamin natin sa linggong ito. Kung kilala natin si Hesus, ay kaya natin siyang sundan maging sa oras ng problema. Hindi lamang natin ipapakita ang pananalig sa oras ng kasiyahan, kundi at higit sa lahat ay sa oras ng kahirapan. Akala ng iba ay wala ang Diyos sa oras ng pagsubok, ngunit dito sila nagkakamali. 

Ang pagsubok ay nariyan, hindi upang ibagsak tayo, kundi upang ilapit tayong lalo sa Panginoon. Dito tayo nakikilala bilang mga tapat niyang tagasunod. Kung tayo ay tunay na mga Kristiyano, hindi natin sisirain ang ating pagkakilala kay Hesus nang dahil sa mga problema, bagkus ay lalo tayong kakapit sa kanya. Hindi tayo nagtitiwala ng labis sa ating kakayahan, kundi umaasa pa rin tayo sa kagandahang-loob ng Panginoon. Sa ibang salita, kilala pa rin natin si Hesus sa kabila ng lahat ng bigat at pagsubok ng buhay.

Ang nagnanais na iligtas ang kanyang buhay ay mawawalan nito, ngunit ang mawalan ng buhay alang-alang sa Mabuting Balita ay magkakaroon nito. 

Matatanong natin, Kilala nga ba natin si Hesus sa hirap at ligaya? Hanggang pangalan lang din ba ang pagkakakilala natin sa kanya, o pinipilit nating sundan siya sa kabila ng mga problema?

Sa Banal na Eukaristiya, patuloy na pinapakilala ni Hesus ang kanyang sarili bilang pagkain na magbibigay sa atin ng lakas na harapin ang pagsubok ng buhay. Sa araw-araw na pamumuhay, nagpapakilala siya bilang isang kapatid na handang makinig sa atin sa oras ng kagipitan. Humingi pa tayo ng banal na katatagan upang makilala pa natin siya ng malaliman. Sa kanya lang natin masusumpungan ang buhay, dapat pa natin siyang kilalanin na tunay!

Panginoong Hesus, ikaw ang Kristo na siya naming tagapagligtas sa pamamagitan ng iyong kamatayan at muling pagkabuhay. Tulungan mo kaming makilala ka ng lubusan, hindi lamang bilang Diyos, kundi bilang isang kapatid at kaibigan na laging handang makinig sa amin sa bawat sandali. Nawa ay masundan ka namin sa hirap at problema, sa ligaya at tagumpay, hanggang sa walang hanggang buhay. Amen!

===

Next week's Ur Dose will be aired over 102.3 FM Radyo Manaoag, so watch out for it! ^^

UGNAYANG-KRUS

Setyembre 14, 2012

KAPISTAHAN NG PAGTATAMPOK SA BANAL NA KRUS

Bil 21, 4b-9 . Fil 2, 6-11

Jn 3.3-17

===

Sa nakaraang pagninilay natin ukol sa Kapistahan ng Pagtampok sa Krus, nakita natin kung gaano kahalaga ang papel ng Krus sa kaligtasan ng sangkatauhan. Ang Krus na dating parusa, ngayo'y naghahatid ng pag-asa na ang tulad nating nahihirapan ay maluluwalhati rin sa biyaya ng Panginoon.

Sa pagkakataong ito, pagnilayan natin ang hiwaga na taglay ng Krus, ukol sa ugnayan natin sa Diyos at sa kapwa. 

Pansin ninyo, dalawang linyang pinagkaisa ang Krus - intersection, kung baga? Isang pahiga at isang pababa, na pinag-ugnay sa gitna, iyan ang Krus. Sa lahat ng uri ng parusa, ito ang iginawad kay Hesus ng mga Hudyo, hindi ang pagbato (na maraming beses lang na dinaanan ni Hesus), ni ang paghampas sa haligi (na dinanas niya bago ipako sa Krus), kundi ang pagpasan at pagpako sa Krus na itinuturing noon na pinaka-nakakahiyang parusa sa lahat.

Subalit ito nga ang tinanggap ni Hesus, niyakap niya ang pasang Krus, dinala hanggang Golgota at doo'y namatay para sa atin. Minsan niyang sinabi, Kapag ako'y itinaas, ilalapit ko ang lahat sa aking piling. At ito nga'y nagkatotoo sa mapait na sandaling iyon.

Mistulang puno, muling nagka-ugnay ang nilikha sa kanyang Manlilikha. Sa patayo nitong anggulo, nakita kung paanong muling pinagkaisa ni Hesus ang daigdig na nadapa sa kasalanan sa kanyang Ama na patuloy na naghihintay para sa kanilang pagbabalik. Sinabi niya, Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos nang buong puso, isip, kaluluwa at lakas, at hindi siya nanliming ipakita ang katotohanang ito sa kanyang kamatayan sa Krus. Ang buhay niya ay isang perpektong alay at halimbawa ng pag-ibig sa Diyos 

Paglingap sa kapwa, inugnay niya ang kanyang katauhan sa ating kahinaan. Tanda natin ang magnanakaw na nagsumikap na ipaubaya kay Hesus ang kanyang buhay sa oras ng kagipitan. Hindi ito ipinagkait ni Hesus sa pagsabi,  ngayon di'y ipagsasama kita sa Paraiso. Pako man ang hadlang, ninais pa rin ng nagtitikang makasalanan na matanggap ang biyaya ng Panginoon, at hindi ito nabigo sa kanyang naisin.

Pag-isahin natin ang ugnayan sa Diyos (pababa) at ang ugnayan sa kapwa (pahiga), at ang mabubuo natin ay isang Krus! Ang Krus nga ang instrumento at tanda ng ating ugnayan tungo sa kabanalan at kaganapan ng ating buhay.

Ugnayang-Krus ang siyang susi tungo sa kaganapan ng ating buhay! Minsan, nakakalimutan nating ihandog ang ating buhay para sa Diyos, ni para sa ating kapwa. Para sa ilan, hindi na nila kailangan ang Diyos dahil sila naman ang nagsusumikap para sa buhay nila. Di rin nila kailangan ang kapwa dahil panggulo lang tayo sa tagumpay nila. 

Subalit di natin natatalos na sa ating pakikipag-ugnayan makikita ang tunay na halaga ng buhay. Di natin nakikita na sa ating pakikiniigan makikita natin na tayo rin ay nangangailanganng buksan ang ating sarili para sa pangangailangan ng iba, upang tayo rin ay mabigyan ng ating pangangailangan. Masyado tayong nakadepende sa ating sarili, na di natin napapansin na kailangan rin tayo ng Diyos upang ipahayag ang kanyang kabutihan sa lahat at kailangan tayo ng ating kapwa upang maunawaan ang mukha ng Diyos.

Sa halimbawa ni Kristong napako sa Krus, tayo ay makakasumpong ng unawa ukol sa bagay na ito. Ano pa nga ba't nagawa ni Kristo na iwan ang lahat ng rangya ng langit at kinuha ang pagiging alipin natin upang tayo'y maging kaisa niya sa Luwalhati! Inialay niya ang kanyang sarili sa Krus at dahil dito, siya'y tinampok ng Panginoon. (Ikalawang Pagbasa) Sa kanyang pakikipag-ugnay, naranasan natin ang isang pagmamahal na higit sa lahat ng pagmamahal, ang paghatid sa atin tungo sa buhay na walang hanggan. 

Hindi tayo nag-iisa sa mundong ito, kailangan nating makipag-ugnay! Ang Diyos na siyang lumikha sa atin, at ang ating kapwa na ating kaisa sa gawaing ukol sa kabanalan, ay naghihintay sa ating pakikiisa at pakikiramay. Iugnay nga natin ang ating mga sarili, tulad ni Kristo na di nagdalawang-isip na ialay ang buhay upang iugnay tayo sa kanyang Ama, at tayo sa ating kapwa.

Walang hiwalayan!

Setyembre 08, 2012

KAPISTAHAN NG PAGSILANG NG MAHAL NA BIRHENG MARIA

Mi 5,1-4a o kaya Rm 8,28-30

Mt 1,1-16.18-23

===

Maraming nagsasabi, sinasamba natin si Maria parang Diyos. Mula sa kaarawan, hanggang sa pag-akyat sa klangitan, ipinapakita daw natin ang ating pagpupuri at pagluwalhati na dapat daw ay sa Diyos lamang binibigay, inilalaan at inihahatid. Sabi nila, kahit pagbalik-baliktarin ang mundo, hindi maitatanggi na ang pinapakita nating pagmamahal kay Maria ay isang uri ng pagsamba, wala nang dili't iba.

Bakit? Wala ba silang mga ina? Kung paano natin inaalayan ng paggalang at pag-ibig ang ating mga ina na nag-aruga, nagmahal at nagtaguyod sa atin, gayun din, naglalaan tayo ng isang espesyal na puwang para sa Ina na naghatid sa atin ng isang dakilang biyaya: ang ating Tagapagligtas. 

Sa kanyang kaarawan, ay may paalalang hatid ang Anghel. Sa takot ni Amang Jose na mapahiya si Maria sa komunidad, ay pinagpasyahan niyang hiwalayan ito ng lihim, nang biglang lumitaw ang Anghel sa kanyang panaginip, Huwag kang matakot na pakasalan si Maria, sapagkat siya ay naglilihi sa pamamagitan ng Espiritu Santo. Manganganak siya ng Lalaki at tatawagin mo itong Hesus... 

Mula sa pagkatakot, nagkaroon ng tapang si Jose na tanggapin si Maria sa kanyang tahanan at ituring na anak ang Anak ng Panginoon. Buong-puso niyang minahal ang biyaya ng Diyos na dumating sa buhay niya. Sa mata ni San Jose, wala nang ibang mas mahalaga kundi ang arugain at tanggapin ang biyaya ng Panginoon na kapiling niya: si Maria at si Hesus. Hindi maipaghihiwalay ang Ina at ang Anak, at hindi rin niya maihihiwalay ang kanyang sarili sa kanilang dalawa. Ang resulta: isang Banal na Mag-anak.

Katulad ni Jose, tayo rin ay natatakot na tanggapin ang Panginoon, kahit sa munti at lalo na sa mabibigat na sandali ng ating buhay. Madalas nating sinasabi, pinapabigat lang ng Diyos ang mga pasanin natin. Tinatanong natin kung bakit niya pinapahintulutang malagay tayo sa peligrong kaliwa't-kanan. Nagdududa pa nga tayo kung nandiyan siya, kung nakikita niya ang pagsubok natin, o kung bakit niya pinapahintulutang mapahamak tayo kapag panahon ng sakuna.

Pero tulad rin ba ni Maria, tinanggap ba natin ang Panginoon sa kabila ng lahat? Sa pagsaksi ng Mahal na Ina sa kagandahang-loob ng Panginoon, hindi natin maikakaila na tayo man, sa ating kahinaan, ay maaari pa ring maramdaman ang pagmamahal at kagandahang-loob ni Hesus. Buksan lamang natin ang ating mga puso sa kanya at makakaasa tayo ng lakas at tatag na dulot ng Panginoon.. 

Magagawa natin ito sa halimbawa ni Maria na unang naglaan para maganap ang ating kaligtasan. Hindi natin maihihiwalay si Maria sa ating pag-asam para sa buhay na walang hanggan. Paano nga ba masasabing nailigtas tayo kundi sa pagtanggap ni Maria ng Magandang Balita? Hindi maipaghihiwalay si Hesus at si Maria, ang Anak at ang kanyang Ina, ang Liwanag at ang nagdala ng Liwanag. 

Ngayong kaarawan ni Maria, siyasatin natin ang ating sarili, at tanungin: Naging bukas nga ba ako sa kagandahang-loob ng Diyos tulad ni Maria? Ikinimkim ko lang ba sa aking sarili ang mga pangamba ko, o ipinaubaya ito sa Panginoon, natitiyak na kalooban niya ito?

EMMANUEL: Sumasaatin ang Diyos. Sa ating pagdiriwang ng Kapistahan ng Pagsilang ng Inang Maria, tinatawag tayo na patuloy na ipaubaya sa kanya ang ating mga alinlangan at pagsubok sa buhay. Hindi malayo ang Panginoon, lagi natin siyang kapiling. Hindi rin malayo si Maria, siya ay nariyan, handang gumabay sa atin. Hindi maipaghihiwalay si Maria at si Hesus; wag rin nating ihiwalay ang ating mga sarili sa Diyos sa pamamagitan ni Maria!

Maria, aming Reyna at Ina,

Sa isang taon naming paglalakbay , kami ay iyong sinamahan. 

Sa kabila ng mga pagsubook na aming hinarap, 

patuloy mong inilalaan ang iyong mga mapagmahal na kamay upang aming tangnan.

Ipinaramdam mo sa amin na hindi kami nagiisa,

na ang buhay na ito ay mayroong halaga 

at ang aming itinataguyod ay ang Diyos na iyong ipinapakilala. 

Aming ipinagbubunyi ang bunga ng pagsusumikap. 

Sa iyong tulong at paggabay, kami ay umasa. 

Ngayon ay aming nararamdaman ang walang maliw na pagkalinga 

sa aming munting ministeryo sa makabagong panahon. 

Tunghayan mo kami, iyong mga anak, 

at ang aming mga panalangin ay iyo sanang kalugdan. 

Pasasalamat nami’y walang humpay 

mula sa aming mga pusong walang tigil na nagpupugay. 

Kay Hesus na iyong Anak, kami’y iyong ilapit. 

Kami’y pagkaisahin, isang bayan, isang lipi. 

Sa langit na tahanan, kami ay dalhin. 

Aveng walang katapusan, laging sasambitin.

AMEN! AMEN!

The law is good, but...

September 02, 2012

Twenty-second Sunday in Ordinary Time

Dt 4,1-2 .6-8 . Js 15,2-3.3-4.4-5

Mk 7,1-8.14-15.21-23

=== 

This is just a quick dose, straight to the point. My apologies for some absurd words in today's dose, but I think we need some of these sometimes.

Jesus wakes up the awareness of the people of the real essence of the law, as he witnesses the hypocrisy of the scribes and pharisees. He declares the plasticity of the elders, adhering to the law to receive the admiration of the Jews, but not giving true praise to God to whom praise is due: You disregard God's commandment and cling to human tradition.

We are born in a system where we are thought to live by the law for us to be happy and at peace, but up to what extent?

Three points, dear friends:

1. The law is good, but its effectiveness depends on how we interpret it. When we see the sign, bawal umihi dito, what do we do? Some abide and continue walking, while others will look around, sneak and take their liquid waste off. While everyone does live by the law of the land, there are a good few who just walk against it.

2. The law is good, but it depends on the need of the society. Let's face it, we have lots of laws here from our Constitution to various Republic Acts which determine our Filipino lifestyle nowadays. They are so plenty, but we don't know what really applies to our needs. We even don't know that such a law exists.

3. The law is good, but it depends on its impact on our moral and holistic values. While we need guidelines for us to live in a just and humane society, we realize that not all laws are REALLY needed. We sensationalize lies so that we can say to the people, Marami na tayo at di na namin kayo mapapakain... eto ang condom! eto ang pills! As an effect, poor people who fall in to their 'magic' suffer from the consequences afterwards.

Jesus says, From within people, from their hearts, come evil thoughts (...). All these evils come from within and they defile. Yes, God gave the law for us to abide, but not all laws which we follow today come from God's providence. Some come from the greedy and money-licking minds of the few. These laws satisfy their need for fame and power; everything else is discarded, including the real needs of the masses.

We adhere more to these laws over the law of God which is to love him with all ourselves and love our neighbors as we love ourselves. In the pharisees and scribes, we see many politicians who just grab all the people's money just to satisfy his greedy wants, while leaving the people in misery. This opens before our eyes the reality that God's desires are different from Man's desires. 

Jesus wakes us up today. He wants us to see that God's will won't lead us to doom, but to life. He grants us the law for us to follow, but it leads us to himself, and not to other means. Without his grace, we are nothing but empty machines who manufacture rules for our own satisfaction.

Let us ask ourselves, Do I really follow God's law of love, or the thousands of man's meaningless laws which means nothing in God's eyes? Am I pure in my desires, thoughts and ideas? Do I take the initiative of leading my neighbor to God's bosom?

It's the first Sunday of September, let us open ourselves to the reality that without God, we are nothing. We need his grace to be righteous citizens of this world, for us to be worthy citizens in the life to come.

Amen.